หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

มหากาพย์ แม่น้ำเพชร ซีซั่น 2 ตอน ชีวิตคือการแบ่งปัน

อีกรอบ..ท่าเขตหลังหัก

แป๊ะะะะะะะะะะะะ ดังลั่น

งานนี้ขอทั้งทีม ปลามเกม์ ออน ทัวร์

ซูมมมมมมม

ไม่พร้อมเอาใหม่...

มันส์จริงๆ... ใครไม่เห็น... คงไม่ฮาเท่าผม ฮ่าฮ่า

จานเป็ด ผู้ดีมากมาย ใส่ถุงเท้าเล่นน้ำ

วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วและติดปีกบินเสมอ
พี่โจเรียกให้พวกเราเก็บของและทำความสะอาดที่พัก นั่นหมายถึงสัญญานบอกว่าพวกเราจะต้องกลับแล้ว
เราช่วยกันคนละไม้คนละมือเก็บกวาดขยะทุกชิ้นให้สะอาดเหมือนกับที่พวกเราขึ้น มาเที่ยวในวันวาน

หลังอาหารมื้อกลางวัน และขนของลงเรือเรียบร้อย ก็เก็บภาพหมู่เป็นที่ระลึก

พร้อมพี่ๆคนเรือ

หลังจากนั้นเราได้เก็บ ทำความสะอาดให้กำแพงเมืองจีนที่พักเรากลับสู่สภาพดังเดิม...
แล้วเอาของขึ้นเรือ แยกทีมเหมือนเดิม มีเดินเท้าและนั่งเรือ...
เดิน เท้านี่ใจหาย.. แล้วพร้อมออกลุย

พี่โหนสตาร์ทเรือเป็นลำแรก ทะยานออกไปตามกระแสน้ำ พี่หนอ พี่ไพร ขับตามลงมาเป็นลำที่สอง และที่สาม
พวกผมหกเจ็ดคนต้องเดินเท้าตามเรือกลับลงมาที่โป่งลึก เพราะว่า เรือรับน้ำหนักทั้งหมดไม่ไหว
เฉพาะแค่ขาขึ้นเรือก็แตกแทบจะทั่วทั้งลำแล้ว ผมยืนมองกำแพงเมืองจีนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะลาจาก ความสุข ความบริสุทธิ์
และความสวยงามที่ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเยือนอีกเมื่อไร กำลังจะลับสายตาไปภายในชั่วระยะเวลาไม่กี่วินาทีต่อไปนี้

ลาก่อน แล้วจะกลับมาใหม่ ขอบพระคุณเจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขา ที่ให้พวกเรามาท่องเที่ยวอย่างปลอดภัย
มันเป็นเพียงแค่คำขอสมาและคำขอบคุณภายในใจเท่านั้น

จากรูป.. เราเดินขึ้นตีนเขาเล็กน้อยแล้วปีนลงมาอีกด้านของกำแพงเมืองจีน เลาะด้านซ้ายไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึง
จุดนัดพบกับเรือ พอที่จะให้ทุกคนขึ้นเรือไปต่อได้.. ต้องผ่านหลายแก่งทรสอบความอดทนของเพื่อนในทริปได้เป็นอย่างดี..

พวกเราหันหลังให้แก่งงาช้างเมื่อตอนตะวันตรงหัวพอดี

เดินเลียบเลาะลำน้ำเพชรมาทางด้านซ้าย เดินตามน้ำและตามเรือไปเรื่อยๆ
หลายครั้งที่ต้องว่ายน้ำลงไปช่วยเข็นเรือ หลายครั้งที่จะต้องลงไปจูงเรือ มันโหดกว่าขาขึ้นหลายเท่า
เรือล่องตามกระแสน้ำทั้งใหญ่ ทั้งหนัก ทั้งยาว
การพลาดเพียงครั้งเดียวอาจจะหมายถึงต้องลงไปงมเอาสิ่งของขึ้นมาจากก้นบึ้ง ของลำน้ำเพชรก็ได้

ผม พี่ต้อ เจ๊เอฟ พี่โก้ ลอยคอ เกาะแกลลอนน้ำล่องลอยตามกระแสน้ำลงมาอย่างสนุกสนาน

ปล่อยให้หลวงบิค เดินเท้าเคียงคู่ไปกับช่างภาพมือหนึ่งประจำทริปกันแค่สองคน 
มันเป็นการเดินทางที่ไม่จำกัดรูปแบบจริงๆ นั่งรถ เดินเท้า นั่งเรือ ล่องแก่ง ว่ายน้ำ ความโหดร้าย
และความยากลำบากในการเดินทาง ความเห็นเหนื่อย สิ่งที่บั่นทอนและอุปสรรค์เหล่านี้ กลายเป็นความสนุกและเชื่อไฟในการเดินทาง

เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย เสียงแซว ดังลั่นไปทั้งป่า พวกเราอาจเป็นกลุ่มเดียวก็ได้
ที่เดินป่าทางไกลเพียงนี้แล้วยังคงมีความสุขได้ขนาดนี้ 
พวกเราเดินและล่องลอยกันมาตามกระแสน้ำได้นานเท่าไหนก็ไม่อาจจะทราบได้
แลเห็นเรือทั้งสามลำจอดเกยหาดรออยู่ข้างหน้าไปได้ไม่ไกล
ผมมองเห็นก้อนหินสีขาวสูงชันขึ้นมาจากทางด้านหน้าแต่ไกล
ความจำคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นมาก่อนแล้วแต่จำไม่ได้นึกไม่ออก
เห็นแต่พี่โจเดินลงมาที่ริมน้แล้วโบกมือให้พวกเราขึ้นจากน้ำ

เฮ้ย...ท่าจะให้ไปขึ้นเรือ พี่เอฟลอยคอนำหน้าพูดขึ้นมาคนแรก

            ดีเลย ลอยคอจนไข่จะเปื่อยอยู่แล้ว พี่ต้อเสริมมาอีกคน

            หินนั่น เหมือนผ่านมาแล้วคุ้นๆนะ ผมบอก

              ใกล้เข้าไป และใกล้เข้าไปเรื่อยๆ จนมองเห็นพวกที่จอดเรือรอกันได้ชัดเจนว่าใครเป็นใคร
ผมมองเห็นหินสีขาวที่สังเกตุมาแต่ไกลจนเป็นรูปร่าง

            พี่ๆ ขึ้นบกเหอะ ท่าจะไม่ค่อยดี ผมบอกออกมาแบบเสียงสั่นๆ

            ไมวะ ...คำถามลอยออกมาจากปากพี่เอฟ

            ถ้าจำไม่ผิด ข้างหน้าแก่งวังคา หลังหินนั่น วังจระเข้
ผมพูดออกมาขณะที่ผมว่ายเข้าใกล้ฝั่งเต็มที่ ไม่ทันขาดคำ เพื่อนทั้งสามหันหัวเข้าฝั่งพร้อมกันหมดทั้งสามคน

            ผมโบกมือ ตั้งนานแล้ว ไม่ยอมขึ้น พี่โจทักทายเป็นครั้งแรกตั้งแต่ออกมาจากกำแพงเมืองจีน

            ผมมองหินนั่นตั้งนานแล้วแต่ไม่แน่ใจ พอเห็นใกล้ๆขนลุกเลย เรียกพวกนี้ขึ้นพอดี
ผมตอบออกไปแบบเสียวๆไอ้ฟันเลื่อยใต้น้ำ ไม่รู้ว่าจะถูกหวยเมื่อไรถ้าหากยังลอยคออยู่ในน้ำ

ด่านแรกก็เริ่มมันส์ ยังพอเดินง่าย.. เดินตามสายน้ำ เย็นชุ่มชื่นไปตลอด
แต่ก็ได้ไม่ไกลนักเพราะด่านแรกอยู่ด้านหน้า ตรงนี้โหดสุดๆ

จากสภาพแก่งมองไปพอได้อารมณ์ของความน่ากลัว จากการใช้เรือไม้บรรทุกคนและสิ่งของล่องลงไป...
ลำแรกคนเรือเก่งหน่อยไป ก่อนผมมาถ่ายไม่ทัน
ลำที่สองมีลุ้นให้ได้เสียว.. คนเรือคนแรกต้องว่ายน้ำมาช่วย ผมมีคลิป เอาไว้ว่างๆจะเอาให้ชม
ลำสามพี่ ทิดไม่กล้าเสี่ยง.. รอคนเรือลำแรกมาช่วยเอาเรือล่องลงไป ผ่านไปได้ด้วยไม่ได้ลุ้นเหมือนลำที่สอง...

นี่เป็นลำที่สองรูปได้เท่านี้ แต่เอารมณ์นั้นน่ากลัวครับ กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีแต่ก็ไม่ได้พูดแค่ยืนมองเตรียมตัวไปช่วยเหมือนกัน
พอได้ยินเสียงคนเรือคนแรกที่ผ่านไปได้ตระโกนบอกให้หยุดยึดเรือไว้ ให้กระร่างชื่อแบตเตอร์รี่ไปอยู่ด้านหลัง
ดูแกไม่แข็งแรงไม่สามารถจับยึดหัวเรือได้ และอีกคนให้ไปอยู่หัวเรือ
คนนี้ที่เคยบอกว่าหัวแตกคิ้วแตกมาแล้ว เพราะลูกค้าขี้เมา....

คนเรือคนแรกแกเก่งครับ... ยังกับวิ่งในน้ำได้ เร่งมุดป่ามาแบบเร็วมาก