หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+] มหากาพย์ภาค 9 : คิดถึงทุกปีภูกระดึง [+]

อ๊ากสสส...




                                                โลโก้   



                                                                                               

                                                                                 





อือ! กางเกง(มวย)เหลือง ถุงเท้าแดง นี่ถ้าได้เสื้อเขียวด้วยละก้อ..................................................................

....หวัดดีจ้า ป้าโจ้.....

แว๊ก!!!มีภาคสองด้วยวุ๊ย   


งั้นขอตัวไปหาเสื่อหาหมอนมานอนชมแล้วกัน  เอิ๊กๆๆๆ


((แม่สิงโตลงมาตามแล้ว))

เจียนอยู่เจียนไปจนได้ไฟเขียวในวันพุธที่แล้วจึงรีบจัดกระเป๋าเตรียมเดินทางทันที
คืนวันพฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม 2553 เป็นอีกวันที่โจ้ พี่ม๋วย พี่บี นัดพบกันที่หมอชิต

คิดถึงจัง คิดถึงต้นไม้ ใบหญ้า ก้อนหิน อากาศ ผู้คน...ใครสักคนบนนั้น

ยกเว้นปรสิตช้างของพี่กุ๊กไก่...ไม่เอาหนูกลัว 


นอนหลับให้เต็มเอาแรงบนรถทัวร์จนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทาง
ที่ที่เคยยืน ผืนดินที่เคยต้อนรับเรา วันนี้เขาเขียวสดใสใกล้เคียงกับที่ตั้งความหวัง
หอมกลิ่นป่าจนจินตนาการขึ้นไปหากลิ่นสนข้างบนเขายอดตัดรูปหัวใจหรือใบบอน

ใจไม่ร้อนเกินไปเราไปกินข้าวในร้านที่เปิดอยู่เพียงไม่กี่ร้านเนื่องจากใกล้จะปิดภูฯ
อิ่มแล้วไม่รู้อิ่มคว้ากล้วยน้ำว้าลูกใหญ่ที่แขวนไว้หน้าร้านคนละลูกแล้วก็นึกได้ว่า
เค้าจะขายเป็นลูกมั้ย... ซวยไปเมื่อเค้าขายเป็นหวี เราจึงได้แบกขึ้นซำแฮก
พร้อมกับความสวยที่หนักแผ่นดิน

เจอใครก็ถามเค้าไปตลอดทางว่า "กล้วยมั้ย??"
อย่าว่าแต่คนตอบรับ คนจะสบตาเรายังไม่มี 

มี๋ ๆ ๆ อุ่นหนาฝาคั่งกันจริง ๆ

น้าวินขาาา คิดถึงจังฮู้ ^^ วันที่สองก็ว่าจะใส่ให้ครบสีอ่ะค่ะ
แต่คนเค้าบอกว่าช้างป่าเกลียดสีเหลือง กับสีแดง 

สวัสดีน้าเบิร์ดอีกกระทู้ค่ะ 

เรื่องยาวค่ะน้าฉัก พรุ่งนี้ตามดูได้เน้อ 

+++++

คลานขึ้นมาถึงซำแฮก ใกล้ปิดภูแล้ว ป้าแม่ค้าไม่คิดว่าจะมีคนมาเยอะ
ที่ไหนได้นักท่องเที่ยวขึ้นวันนี้ตั้งเกือบร้อยคน จะกินน้ำอัดลมก็หมด
เลยซัดหวานเย็นให้ชื่นใจเล่น แต่ก็ยังไม่วายหันไปถามโต๊ะข้างหลังว่า

"พี่ ๆ กล้วยมั้ยคะ??"

ตามคาด...ผู้ถูกถามส่ายหัวยิก ๆ

อยากรู้จริงจริ๊ง..................ใครเป็นออกแบบชุดแต่งกายป้าโจ้เนี่ยยยย............

ใครว่าเหนื่อย... ไม่จริง ขอโชว์แกร่งให้ดูสักหน่อย 555+
แต่ภาพเปิดดูแกร่งกว่าภาพนี้เยอะ สตรีไทยยุคใหม่คับผม
เดินขึ้นมาเมื่อยแต่ขา ขอเมื่อยหัวไหล่บ้างจะได้เสมอกัน

สวัสดีค่ะน้าศาลายอด 555+ ไม่ได้ออกแบบอะไรเลยค๊าบ
รู้ตัวว่าไปได้แบบกระทันหัน หยิบอะไรได้ก็หยิบลงเป้ไปก่อน
เสื้อได้จากพี่ชายที่อรัญประเทศส่งมาให้ ส่วนกางเกง....
ถ้าหนูร้อนหน้าแข้งจะเดินไม่ได้เลย พอดีหากางเกงวอร์ม
ครึ่งแข้งตัวเก่งไม่เจอ ก็เลยมาเป็นแบบนี้ค่ะ 

น้า Oxygen501 ขำดังง่ะ 

++++++++

วิ่งไปชมวิวฝั่งนู้นบ้าง อะไรบ้าง <---- มันจะบ้าง ๆ อะไรบ้างกันทำไม

ราตรีสวัสดิ์ครับ




ราตรีสวัสดิ์ครับผม พรุ่งนี้ อย่าลืมโทรมา ปลุก ด้วยเน้อ 


ไม่งั้นมีเคือง



หลานๆรอดู ป้าโดด 

5555+ ป้าไม่ค่อยโดด ป้าไม่สบายค่ะ
ทริปนี้เดินขึ้นไปถึงได้ก็เหลือเชื่อตัวเองแล้ว 

+++++++++++++++

พักสายตากันเล็กน้อย เจ้าพวกหัวสีมันไวแต้ว่า ไม่ยอมอยู่นิ่งให้ถ่ายแบบนี้เลย

ป๊าดดดดดดดดดดดดดด....อายุมากขึ้น ๆ ทุกวัน  โดดๆไประวังไขข้อนะน้องโจ้

นี่ก็เดินชนต้นไม้เค้าล้มแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้

ขอบคุณค่ะตอนนี้โดดน้อยลงแล้วค่ะน้ามาด
แต่หันมาห้อยโหนแทน 

++++++++++++++++

คนนี้ท้องอืดเลยมายืนตดเหนือลม

เดินกันต่อไปก็หาเรื่องอู้ อู๊ อู้... เก๊าเหนื่อยยยย เค้าเมื่อยยย เค้าเพลียยยย

กล้วยมั้ย??  

ถามพี่ลูกหาบที่ผลัดกันนำผลัดกันแซงจนแกสปีดหนีไปเลย

สวยดีคับ

แม้ใบไม้จะแตกใบอ่อนรับฝนมาแล้ว
แต่ระหว่างทางที่เดินยังไม่เห็นมอสขึ้นเขียว
อย่างที่เคยเจอเมื่อครั้งขึ้นไปนอนคืนเดียว

ขอบคุณค่ะน้า Cz 

+++

พักอีกครั้ง.... กล้วยมั้ย?? 

ซัดกันไปคนละลูกสองลูก

ถึงว่า... เย็นวาบเชียว 555+

ขอบคุณค่ะน้า kengs1920 

+++

มีชั่วแป๊บที่ฝนตก คนอื่นเค้าก็น็อครอบเราไปหมดแล้ว
ไม่มีใครช่วยกินกล้วยด้วย จึงรีบเดินต่อไปอีกเฮือกใหญ่

หาเรื่องอู้จากการแบกกล้วยกันไปเรื่อย
บังเอิญเจอทุ่งกระเจียวสีขาวอยู่กลางทาง
ก็เลยกระโดดตะครุบกันใหญ่

ตรูด....


(เอ๊อออ รู้แล้วจะบอกทำม๊ายยย)

เคารพสถานที่หรือไงเนี่ย