ห่างหายไปจากหน้ากระดานนานมาก แต่ไม่เคยห่างจากการตกปลา.. ถ้ามีโอกาส

ปัจจุบันลักษณะการตกปลาแถบอันดามันไม่เหมือนเดิม ดูจากอุปกรณ์ก็พอจะเดาออก
อุปกรณ์เดิมๆชักจะทำงานยากแล้ว ทีนี้ก็ต้องสร้างอุปกรณ์เพิ่ม.. ถ้าไม่ชุดเล็กกว่าเดิม ก็ต้องใหญ่ไปเลย
เหตุผลง่ายๆแต่ชัดเจนที่สุดก็คือ.. ปลาในแนวเดิมน้อยลงมาก หรือบางกองหินอาจจะร้างไปเลย.. มันไม่มีปลา
คราวนี้ก็เลยต้องหาตกปลาเล็ก หรือออกไปตกปลาใหญ่ยังหมายที่ไกลออกไปมาก.. ถึงมากที่สุด
อ่อ เกือบ100%ผมจะตกปลาโดยใช้เรือนะครับ ก็เลยจะเล่าเฉพาะการตกปลาด้วยเรือเป็นส่วนใหญ่
ขอเล่าเรื่องอุปกรณ์ขนาดใหญ่,การเดินทางไปหมายไกลลิบโลก ซึ่งพระเอกของงานลักษณะนี้คือรอกไฟฟ้า.. แต่ก็มีพวกบ้าพลังที่ใช้รอกแมนนวล หมุนกันจนลิ้นห้อยอยู่หลายคนเช่นกัน
เมื่อก่อนหมายตกปลาจะใช้เวลาเดินทางประมาณ45นาที(ถ้าไม่แวะรายทาง) ตอนนี้ต้อง1.30ชม.เป็นอย่างน้อย.. นี่คือใช้ความเร็วเรือประมาณ20-30น็อทนะครับ
และจากระดับน้ำเฉลี่ย30-60 ตอนนี้สตาร์ทที่120ไปจนถึงเกือบ300เมตร.. แต่บางลำบ้าเลือดกว่านี้ก็มี ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง
การออกไปตกปลาน้ำลึกส่วนมากจะใช้เหยื่อสดและเหยื่อจิ๊ก.. เหยื่อสดก็พวกปลา,หมึก อะไรทำนองนี้ ส่วนเหยื่อจิ้กก็เริ่มที่300-600กรัม(ค่าเฉลี่ย)
ไอ้หมายลึกๆแบบนี้ จะเป็นปลาเก๋า,เก๋าถ่าน,หัวลาย,เหลืองอินเดีย และฉลามหางยาวตัวเบ้อเริ่ม ซึ่งถ้าใครโดนฉลามเข้าไปแล้ว เพื่อนร่วมทีมรอได้เลยอย่างต่ำครึ่งชม. หรืออาจจะถึง2ชม.
เรื่องดึงให้ขาดนี่ลืมไปได้เลย.. ยากมาก มีแต่ตัดสายที่ปลายคัน หรืออัดกันจนกว่าปลาหรือคนจะยอมก่อน.. ทำได้แค่นั้นเอง
การใช้เหยื่อสดและเหยื่อจิ้กในน้ำลึกจะมีวิธีที่ต่างกัน แต่จะเหมือนกันอย่างนึง คือใครลงถึงกองก่อนจะมีโอกาสได้ปลามากกว่า
ตะกั่ว2-3กก. และเหยื่อ500-600กรัมคือคำตอบของสมการข้อนี้..
ถ้าใช้เหยื่อสด พยายามทำให้มันรุ่งริ่งไว้ก่อน ถ้าเป็นหมึกก็ใช้หัวหมึกเกี่ยวซ้อนๆกันให้เยอะ.. ปลาจะกินดีกว่าเหยื่อที่ตัดแต่งสวยงาม.. ลองทำดูครับ
ส่วนชุดจิ้ก.. ดูความจุสายในรอกด้วย ก่อนที่จะลงมือจิ้ก บางครั้งสาย250-300เมตรไม่พอนะครับ ถ้าเหยื่อปลิว+น้ำแรง.. แต่ชุดจิ้กมักจะมีโอกาสได้ปลาก่อนเหยื่อสด เพราะลงถึงกองก่อน
ชุดรอกไฟฟ้าที่มีระบบจิ้ก จึงค่อนข้างตอบโจทย์ที่สุด..
ถ้าพอมีเงินเหลือหน่อย ก็ใช้เหยื่อทังสเตนไปเลย จะลงเร็วก็ว่าเหยื่อจิ้กทั่วไป แต่ราคาก็สูงกว่ามากเช่นกัน
การตกปลาลักษณะนี้ จะต้องจับความรู้สึกตอนที่เหยื่อถึงพื้นให้แม่น ไม่งั้นละงานหยาบมากเลย
น้ำลึกๆจะจิ้กได้ไม่กี่ครั้ง เต็มที่ก็ได้หย่อนเหยื่อ2ครั้งต่อรอบ.. น้ำลึก กองเล็ก เป็นอะไรที่ไม่ง่ายเลย
ตอนนี้บางลำเริ่มทำท่าจะขยับไปตกทูน่ากันแล้ว วิ่งเรือแค่3ชม.เอง.. ไม่นานเลยนะ
เรือที่ออกไปน้ำลึกจะเป็นสปีดโบ๊ทลำใหญ่นะครับ ไม่ใช่ลำเล็ก.. และมีอุปกรณ์ทุกอย่างค่อนข้างครบครัน รวมถึงน้ำมันที่ต้องเติมครั้งละหลักหมื่นบาทขึ้นไป บางครั้งใช้เกือบพันลิตรต่อ1ทริป(ออกเช้ากลับเย็น).. ทุ่มทุนสร้างกันจริงๆ ยอมใจเลยครับ
การตกปลาน้ำลึก อย่าคิดว่าจะได้ปลาใหญ่,เยอะ.. บ่อยครั้งก็กลับมามือเปล่าเช่นกัน
ถึงขนาดที่ถ้ามีใครถามว่าคุ้มมั้ย??? อาจจะได้เตะปากกันก็ไม่แน่..
แล้วทำไมยังไปกันล่ะ..???
ทุกคนก็อยากจะไปหมายดิบ หมายที่ไม่มีคนรบกวนปลา.. หมายที่น้อยคนนักที่จะได้ไป หมายที่คาดว่าปลาจะชุกชุม
ทีนี้ลองมาคิดกลับกัน.. หมายเดิมๆหรือหมายที่น้ำไม่ลึก จะมีกองหินลักษณะแบบกองน้ำลึกมั้ย..???
ขอตอบว่าไม่มีครับ..
แต่มันก็พอมีวิธี แค่ต้องปรับอะไรบางอย่าง.. แค่นั้นเอง