หลายร้อยหมายแล้วที่เราเหล่านักรบได้ต่อสู้กับอสูรกายหรือสัปหลาดร้าย ไม่ว่าจะเป็น หมายปิด หมายดิบ หมายล้าง หมายสลายเพราะตลาดวาย เหล่านักรบก็ได้ต่อสู้ฝ่าฟันมาแล้วทั้งสิ้น แม้บางครั้งอาจถูกเจ้าสัปหลาดร้ายล่อลวงให้ไปตกหลุมพรางบ้างในบางครั้ง แต่พวกเค้าก็จะสู้ต่อไปเพื่อชื่อของพวกเค้าจะได้ถูกจารึกใว้ในประวัติศาสตร์ (เวอร์ไปก็ทนหน่อยนะ)
"น้องพี่ยามศึกเราร่วมรบด้วยกัน ยามศึกสงบน้องก็ต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะต้องดูแลทั้งลูก ทั้งผัว พี่อยากขอบใจเจ้าสะเหลือเกิน" "ไม่เป็นไรท่านพี่ ข้ายินดี" แม่นางปิ๋มตอบรับยินดีในหน้าที่ ที่หนักอึ้ง สองผัวเมียกอดกัน กลมดิ๊ก พร้อมกับจับมือให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ทันใดนั้นเองก็มี เสียงม้าควบ "กรบ กรบ กรบ" พร้อมกับลมที่พัดแรงจนทำให้ไบใม้ใบหญ้าติดหน้าติดตา นักรบกิ๊กผู้เป็นสามี "โถ.. ท่านพี่ข้าแกะออกให้ ดูสิเลอะเทอะไปหมด " "ขอบใจจ้ะน้องพี่ " ภรรยาแกะใบใม้ที่บังตาผู้เป็นสามีออกไป จึงทำให้ผู้เป็นสามีได้มองเห็น ชายรูปงามที่เป็นสง่าอยู่บนหลังลา "ฮะ..ท่านบิ๊ก" ผู้เป็นสามีอุทานร้องเสียงหลง ประจวบกับดีใจเป็นยิ่งนักที่ได้พบกับสหายที่รัก "ท่านบิ๊ก ท่านมาได้เช่นไร เราคิดถึงท่านเหลือเกิน" นักรบบิ๊กผู้เป็นเพื่อนรักของนักรบกิ๊กได้ลงมาจากลาน้อย และได้อธิบายถึงสาเหตุที่ได้มาพบในครั้งนี้ " เราก็คิดถึงท่าน แต่ที่เรามานี่เราก็มีความจะนำมาบอกท่าน "เรื่องไดรึท่านบิ๊ก" "เราได้รับสารจากนกพิราบว่า มีเหล่าสัปหลาดร้ายกำลังอาราวาดอยู่ที่แคว้นหมายปิด "ฮะ...จริงหรือท่าน" นักรบกิ๊กอุทานด้วยความตกใจ "ใช่ เค้าว่ามันดุร้ายยิ่งนัก มันได้แอบซ่อนตัวอยู่ที่แคว้นนีมา 3 ปีแล้วท่าน ข้าได้ยินมาว่าพวกมันกระหายมากถึงกับกินชาวบ้านที่อาศัยอยู่แคว้นนั้น หมู หมา กา ไก่ มันกินเรียบ และครั้งนี้ข้าจะออกรบด้วยตัวเอง เมื่อข้ารบก็มีท่านอยู่เคียงข้างอยู่ตลอด ท่านจะไปกับข้าด้วยหรือไม่ "นักรบกิ๊กเดินมาจับใหล่นักรบบิ๊กเบาๆแต่เปรี่ยมด้วยความหนักแน่น "อืม ไปสิท่าน ท่านต้องการข้ามีรือข้าจะปฎิเสธ" "ขอข้าไปด้วยนะท่านพี่ทั้งสอง " แม่นางปิ๋มผู้เป็นภรรยานักรบกิ๊กขอสามีตามไปด้วย "ได้สิ การรบครั้งใหนก็ไม่เคยขาดเจ้าอยู่แล้วแม่นางปิ๋ม"นักรบบิ๊กเห็นดีกับแม่นางปิ่ม "ข้าต้องไปก่อน ท่านกิ๊ก ข้ายังมีภาระกิจที่ต้องนำความไปบอกนักรบท่านอื่นอีก" นักรบบิ๊กกล่าวคำลานักรบกิ๊ก พร้อมเดินไปขึ้นหลังลาน้อย และควบลาจากไปในที่สุด
"ท่านแม่ ท่านพ่อ ท่านจะไปรบกับสัปหลาดร้ายรึ" เสียงลูกคนโตของนักรบทั้งสอง เอ่ยปากถามผู้เป็นพ่อแม่ "ใช่ลูก เราเป็นนักรบ เมื่อถึงยามศึกเราก็ต้องออกรบเพื่อปกป้องเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เจ้าต้องดูแลตัวเองและน้องเจ้าด้วยนะ" "เอาเถอะท่านแม่ ท่านไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงข้ากับน้องหรอก ข้ารู้ว่าท่านก็กระหายสงครามไม่แพ้เจ้าสัปหลาดร้ายนั่นหรอก" นักรบปิ๋มผู้เป็นภรรยามองหน้านักรบกิ๊กผู้เป็นสามี แล้วเอ่ยคำที่แผ่วเบาข้างหูว่า " ลูกท่านมันรู้มากเหมือนใครนะท่าน" หลังจากนั้2วัน นักรบกิ๊กได้รับสารจากนกพิราบขาวการดังนี้ " สหายรักของข้า เจ้าจะต้องเตรียมอาวุธให้พร้อม เพราะสัปหลาดพวกนี้มันร้ายนัก ชาวบ้านได้เล่าให้ข้าฟังว่า ยามค่ำคืนสัปหลาดพวกนี้มันดุร้ายมากพวกมันต่างพากันกระโดดขึ้นเหนือน้ำแล้วกัดนกที่บินอยู่ในระแวกนั้น พวกมันมีกันนับพันตัว ทำเอาชาวบ้านอกสั่นขวัญแขวนไปตามๆกันขอให้เจ้ากับแม่นางปิ๋ม จงเตรียมอาวุธให้พร้อม จาก สหายท่าน นักรบบิ๊ก รักนะจุ๊บ จุ๊บ "
วันต่อมาเหล่านักรบได้รวมตัวกันก่อนถึงทางเข้าแคว้นหมายปิด และร่วมเดินทางไปด้วยกันโดยมีแม่ทัพ
golfdude นำทาง
1
)
)
)
)
)
)
