กลางเดือนพฤศจิกายน 2554 ที่ผ่านมา พี่ชายผมมีโอกาสลุยน้ำเข้าไปดูสภาพบ้านพร้อมรายงานสดผ่านทางสายโทรศัพท์ว่า ชุมชนที่เราอยู่นั้น บนถนนสายเมนน้ำยังมีการเคลื่อนไหว ไม่นิ่ง ซึ่งต่างจากในซอยแยกย่อยที่น้ำยังท่วมขังสูงและนิ่งจนน้ำเริ่มมีสีดำ ส่งกลิ่นเป็นระยะๆ. การไหลของน้ำทำให้สีออกเขียว ใต้ฝ่าเท้าในบางช่วงของถนนจะรู้สึกลื่นไถล ซึ่งก็คือ ตะไคร่น้ำ ที่มีปริมาณมากขึ้นตามลำดับ. พลันให้ผมนึกขึ้นมาเล่นๆ เกี่ยวกับปลาตัวหนึ่งที่ผมเลี้ยง ครั้นลองสังเกตุพฤติกรรมเห็นว่าชอบแทะเล็มตะไคร่ และ ซากปลาตาย แต่ความคิดดังกล่าวมักจะถูกดึงกลับทุกครั้งไป เพราะลืมไปว่าในบางพื้นที่สภาพน้ำไม่เหมาะสมกับความเป็นอยู่ของพวกเขาเอาเสียเลย. ดังนั้นในกระทู้นี้ผมขออนุญาตหยิบยกกล่มปลาน้ำผึ้ง หรือ ปลาในสกุล Gyrinocheilus (จี-ริ-โน-เค-ลูส) ขึ้นมานำเสนอให้กับผู้ที่สนใจได้อ่านกันเพลินๆก็แล้วกันน่ะครับ แต่ก่อนจะกล่าวถึงที่มาที่ไปของปลาสกุลนี้ ผมเชื่อว่ามีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่ไม่คุ้นเคยกับปลากลุ่มนี้ อย่างน้อยผมคนนึงล่ะครับที่แยกไม่ออก และ สับสนกับปลาที่มีรูปพรรณสัณฐานใกล้เคียงกันอยู่เป็นประจำ. ผมเลยลองค้นหาลักษณะเด่นของปลาสร้อยน้ำผึ้ง และพบเนื้อหานี้ครับ “Two gill openings (inhalent and exhalent apertures) on each side of head; no teeth on the pharyngeal arch; mouth ventral and modified into sucking organ, no barbels.” คงพอสรุปความโดดเด่นดังกล่าวได้ว่า “เป็นปลาที่มีช่องหายใจอยู่เหนือแผ่นเปิดปิดเหงือกเพิ่มขึ้นมาอีกช่องทางนึง และ ไม่มีฟันในคอ” .

http://www.pantown.com/board.php?id=52308&area=4&name=board1&topic=59&action=view