สุดท้าย...เราก็ถึงครับ...
จากหัวหน้าหน่วยบรรเทาทุกข์ เล่ามา.....
หน. : น้อง พี่อยากพาน้องเข้าไปนะ แต่วันนี้เรือไม่พอจริงๆ....
หน. : พี่ขอบใจน้องมากนะ ที่ดั้นด้นมา เข้าไปลึกอีก ไม่ไหวหรอก...มันลึก.....กกกก จริงๆ...
หน.: เชื่อมั้ย พี่เอาของไปแจกจ่าย พี่ต้องพกปืน....เพราะว่า เวลาของหมด ชาวบ้าน จะเอาก้อนหินเขวี้ยง และรุมทึ้ง...
หน.: บางครั้ง...นำของไปให้ เค้าเขวี้ยง มาม่ากลับมาก็มี....
หน.:คนที่เดือดร้อนจริงๆ เค้าออกจากพื้นที่กันมาหมดแล้ว เหลือแต่พวก รวยๆ สมบัติเยอะ อยู่เฝ้าของกัน ละมันก็ไม่มีไรจะกิน...แล้วมันก็โวยวาย....
นี่คือเสียงส่วนหนึ่ง ครับ....จากคนทำงานในพื้นที่..................
)
