สวัสดีครับพี่น้องชาวสยาม ไม่มีอะไรมากครับเนื่องจากไม่มีที่ไปเวลาน้อยเลยหาที่ไกล้ตีเหยื่อเล่นแก้ห้าว พอดีไม่แห้วเลยเอามาให้ชมเล่น สั้น ๆ ภาพไม่ค่อยชัดเพราะใช้มือถือถ่าย
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะครับ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ลัดเสนาบดี

วัดลัดเสนาบดี(วัดเกาะ) ตั้งอยู่ ณ บ้านไร่อ้อยโรงปลา หมู่ที่ ๗  ตำบลธรรมามูล อำเภอเมือง  จังหวัดชัยนาท  คุณป้าขันทองเล่าว่าในวัยเด็กเคยถามคุณตาว่าวัดลัดเสนาบดีทำไมถึงตั้งอยู่กลางเกาะ คุณตาจึงเล่าประวัติความเป็นมาของวัดให้ฟังว่า  เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๓  สมเด็จกรมพระยาดำรง ฯ  ดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยในปีแรก ได้ขึ้นไปตรวจราชการหัวเมืองเหนือเมื่อฤดูน้ำได้นำกฐินหลวง ไปทอดที่วัดธรรมามูลด้วยแล้วพักแรมอยู่ที่เมืองชัยนาท รุ่งเช้าออกจากเมืองชัยนาท ไปที่เขาธรรมามูลเวลานั้นน้ำกำลัง ไหลเชี่ยว  เรือของพระองค์พ่วงเรือไฟไป  ๒  ชั่วโมงจึงถึง  แต่เมื่อไปถึงเขาธรรมามูล  เห็นพวกกรรมการเมืองชัยนาทซึ่งมาส่งเมื่อตอนออกเรือไป    เขามาคอยรับอยู่ที่ท่าวัดแล้ว ก็ประหลาดใจว่าเขามีแต่เรือแจวเรือพายทำไมจึงสามารถแข่งเรือไฟขึ้นไปถึงก่อนได้  จึงทราบว่ามีทางลัดแห่งหนึ่งเวลา ฤดูน้ำเรือเล็กๆลัดไปได้  เขาไปทางคลองลัดนั้นจึงไปถึงก่อน เมื่อขากลับ  น้ำลดแล้วพระองค์เดินทางโดยเรือแม่ปะ เมื่อถึงปากคลองลัด เห็นท้องคลองสูงกว่าระดับแม่น้ำสัก  ๕ ศอก  จึงขึ้นดูคลองลัดสั่งให้เรือล่องมารับที่ ปากคลองข้างใต้ และต้องนั่งรอเกือบชั่วโมงหนึ่งเรือจึงมาถึงก็เกิด ความเลื่อมใสเห็นว่าถ้าขุดคลองลัดนั้นให้เรือใหญ่ที่บรรทุกสินค้าไปมาได้  ก็จะเป็นประโยชน์มาก  เมื่อกลับจากตรวจราชการคราวนั้นแล้ว  ต่อมาเผอิญ  ลูกชาย (กลาง )  อิทธิดำรง  ซึ่งได้ติดตามไปในคราวนั้นเสียชีวิต พระองค์  จะทำบุญอุทิศให้ ท่านนึกถึงคลองลัดที่เมืองชัยนาท จึงมอบเงิน ๑๐ ชั่ง ให้กรรมการจีนคนหนึ่ง ไปคิดอ่านขุดขยายคลองลัดนั้น เมื่อทำสำเร็จพระองค์ จึงขนานนามคลองให้เรียกว่า “ลัดเสนาบดี” 


จำเนียรกาลต่อมา  ได้ยินเขามาเล่าว่า  ลัดเสนาบดี  กว้างออกจนเรือค้าขายไปเดินทางนั้นหมด  ก็ยินดีด้วยสมกับเจตนา  ครั้นต่อมาสัก ๒๑ ปี พระองค์ขึ้นไปเที่ยวเมืองเหนือในรัชกาลที่  ๖ ล่องลงมาทางนั้นอีกครั้งหนึ่งมาถึงจังหวัดชัยนาท เห็นลัดเสนาบดีก็ตกใจ และเกิดความเสียใจด้วยกันทั้ง ๒  สถาน เพราะลัดเสนาบดีกว้างใหญ่กลายเป็นลำน้ำ  แต่ลำแม่น้ำทางอ้อมเดิมตื้น กลายเป็นแต่ร่องน้ำ ทำให้วัดและบ้านช่องที่เคยอยู่ริมน้ำแต่ก่อนกลายเป็น วัดดอนบ้านดอน ห่างลำน้ำเห็นแต่หลังคาลิบๆ การทำบุญขุดคลอง ลัดเสนาบดี  ออกจะกลายเป็นบาป
สาเหตุที่จะเกิดคลองเล็กๆขึ้น ลัดเสนาบดีทราบว่าสมัยก่อนในฤดูน้ำราษฎรใช้เรือพาย ถ้าพายจากปากคลองลัดท้ายน้ำไปยังปากคลองลัดเหนือน้ำถ้าเริ่มออกเรือตอนเช้า จะมาถึงฝั่งตรงข้ามตอนกินข้าวเพลพอดี ทั้งที่ระยะห่างถ้าตัดเป็นทางตรงไม่ถึงครึ่งกิโลเมตร  เพราะฉะนั้นชาวบ้านจึงใช้วิธีเข็นเรือตัดตรงตามทางลัด นานๆเข้าก็เลยเกิดเป็นร่องน้ำตื้นๆขึ้น หลังจากสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงขุดลัดเสนาบดีแล้วต่อมาอีก ๒๐ ปี    ท่านได้เสด็จผ่านมาอีกครั้ง เห็นลัดเสนาบดีถูกน้ำเซาะเข้าจนกลายเป็นแม่น้ำ  ท่านกล่าวว่าตกใจและเสียใจที่ลำน้ำเดิมตื้นเขินกลายเป็นร่องน้ำ บ้านและวัดกลายเป็นบ้านดอน  วัดดอนไป  ที่เห็นได้ชัดเจนคือ  ระบบคมนาคมทางน้ำของประชาชนเดิม ที่อยู่ริมน้ำเก่าในฤดูแล้งน้ำแห้ง คมนาคมติดต่อกับภายนอกไม่สะดวก ภาวะนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปเมื่อมีเขื่อนเจ้าพระยาเกิดขึ้น ประกอบกับการคมนาคมใช้ถนนเป็นหลัก จึงเป็นเหตุให้บริเวณแม่น้ำเดิมกลาย  เป็นถิ่นที่อุดมสมบูรณ์ดีกว่าเดิม
ปัจจุบันลัดเสนาบดีเป็นเวิ้งน้ำที่มีทัศนียภาพที่สวยงดงามมาก มิได้ ใช้เป็นเส้นทางสัญจรแล้ว เนื่องจากการสร้างเขื่อน น้ำจึงไม่ได้ไหลแรง อย่างสมัยก่อน ช่วยให้ลำน้ำเดิมมิได้ตื้นเขิน และลำน้ำที่ลัดเสนาบดีจะนิ่งสงบ  คล้าย ๆ หนองน้ำขนาดใหญ่


ผู้เล่า : นางขันทอง  จันทร์กลิ่น
หนังสือตำนานพื้นบ้าน : อ.นลิน  บุญธรรม