สายตาจับจ้องสู่ปลายคันส่งสายลงไปในน้ำ......ขอเพียงได้ทำในสิ่งที่ตัวเราชอบ..มาสู่ที่ชอบไปที่ชอบ...บางทีก็อึดอัด..ไม่อยากหันหลังมามองดู..ก็เขากำลังปล่อยปลาปล่อยเต่าสะเดาะห์เคราะห์ตามความเชื่อวิถีขอแต่ละคน...แต่เรา..มองผ่านไม่คิดอะไรให้มันสุดโต่ง......นรก กะสวรรค์...มาอยู่ที่เดียวได้.......เรากำลังทำสิ่งที่ชอบ..ล่าปลา!
หลายๆคนถามเสมอๆ..ทำไมถึงใช้คำว่า " ล่า ปลา " ....โหดจังเลย...
ไม่เถียงในมุมมองอันอ่อนนุ่มละเมียดละไมแฝงไว้ในศิลธรรมอันงาม
..แต่มุมมองของเรา..ล่าหรือการล่า...มันคือศิลป์..ศิลปะ อันดีงามของคนล่า..ไม่อยากเรียกตัวว่านายพราน หรือมิอาจเทียบเท่ากับ
รพินทร์ ไพรวัลย์ ในเพชรพระอุมา ขอเพียงแต่เรามีวิธีการกระทำที่ดีงามเคารพซึ่งกันและกัน..ก็พอแล้ว........มันเป็นศิลป์
)
)
)
)