หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

[+]เซ่อ นี่ เล่อ...ซาละวะ ด้วยรักและมาลาเรีย[+]

ดีจร้า ป้าโจ้

ไอ้โจ้มาแระ หลับก่อนดีกว่าคร่อกกก


ฮี่ๆๆๆ ล้อเล่งงงง ซำบายดีบ่อ ยังอยู่ดีนะ

เมื่อวันที่ 5 - 10 ธันวาคม ที่ผ่านมา หลาย ๆ คนอาจจะใช้เวลาไปกับการพักผ่อนกับครอบครัว
ในช่วงวันหยุดยาวตามสถานที่ต่าง ๆ แต่มีคนกลุ่มนึง นับหัวรวมกันไปมาได้ 20 ชีวิต
แบกสัมภาระมุ่งหน้าสู่ อ.สังขละบุรี จ.กาญนบุรี เข้าสู่พื้นที่สีแดงของไข้มาลาเรีย
ภาระกิจนี้หลัก ๆ คือการนำความรู้เกี่ยวกับโรคมาลาเรีย พยาธิ และการป้องกัน
ไปเสริมให้กับกลุ่มคนไทยเชื้อสายกะเหรี่ยงในหมู่บ้าน ซาละวะ สาละวะ หรือ ซาละหวะ
หมู่บ้านที่อยู่ในระบบกรมการปกครองของไทย แต่อยู่ซะไกลปืนเที่ยงติดเขตชายแดนพม่า

โดยกลุ่มที่จะเข้าไปให้ความรู้นี้มีชื่อกลุ่มว่า

ข้าวเปลือก ต้นกล้า ฟ้าใหม่

โดยการชักนำของ อาร์ดแมน ซึ่งเกงเลก้นโหว่ได้พบกับเขาที่งานศพคุณลุงท่านนึง
ในเว็บพันธ์ทิพย์ดอทคอม โปรแกรมเมอร์หนุ่มเล่าให้ฟังว่าเค้ามีกิจกรรมอาสาทุกปี
กลับกลุ่มนี้ใช้ชื่อกิจกรรมว่า Kind for Kids และจากนั้นก็บิ๊วอารมณ์มาตลอด
จนกระทั่งเกงเลก้นโหว่ หรือ ไอ้โจ้ตัดสินใจหอบเสื้อผ้าหนีตามไปค่ายในที่สุด

หวัดดีค่ะน้านุ 

ป้าปุ๊ตร๋า...อย่าเพิ่งหลับ กลับมาก่อนจิ่

++++

คืนวันที่ 5 ธันวาคม ไอ้โจ้ได้ใช้แรงงานพ่อช่วยกันแบกของที่ได้รับบริจาค
มาส่งลูกสาวขึ้นรถแท็กซี่ เพื่อไปยังจุดนัดพบข้างโรงเรียนหอวัง
แท็กซี่จอดข้างรถบัส ไอ้โจ้เถียงว่าไม่ใช่บัสคันนี้...มันหรูไป แต่เมื่อโทรถามอาร์ดแมน
ก็สรุปว่าใช่ ... รถแอร์ ป. 2 สังขละฯ - กาญจน์ คันสีแดงแป๊ด เป็นพาหนะที่ไฮโซที่สุด
ตั้งแต่เดินทางไปทำกิจกรรมค่ายอาสานับตั้งแต่ปี 2543 เป็นต้นมา 

พี่ ๆ แนะนำตัว และ อธิบายรายละเอียดคร่าว ๆ ถึงกิจกรรมในครั้งนี้ว่าสิ่งที่ควรทำ และ ไม่ควรทำ
ต่าง ๆ นานา จนถึงเวลาเที่ยงคืนไฟบนรถดับลง ทุกคนหลับพักผ่อนเอาแรง

รอชมด้วยคนนะครับ....

เช้ามืดพวกเรา 20 ชีวิตได้เดินทางมาถึงพนธ์นทีรีสอร์ทของคุณพจน์
คนที่ทีมเซอร์เวย์ได้มาติดต่อไว้เมื่อครั้งนู้นนนน แต่คุณพจน์ไม่อยู่ เราได้พบกับพี่ชัย ผู้ซึ่งจะนำทางพวกเราเดินเท้าเข้าหมู่บ้าน
ขอนำภาพพี่ชัยไปไว้ในฉากต่อ ๆ ไปนะคะ

ขอบคุณค่ะน้าแดนนี่ 

+++

สำรวจรีสอร์ท พบแมวแฝด เพื่อน ๆ ฮากันกระจาย

"แมวที่ไหนมันก็หน้าเหมือนกันทั้งนั้นแหละไอ้โจ้"

ง่ะ...มองดี ๆ สิ่ แมวทั่วไปหน้าเหมือนกันที่ไหน
แต่เจ้าสองตัวนี้น่ะ...เหมือนกันเดี๊ยะจริง ๆ นะ

หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย ก็มุ่งหน้าสู่ตลาดสังขละบุรี

บางส่วนก็ปั่นจักรยานรีสอร์ทไปค่ะ

เหมือนกันเดี๊ยะเลยเหรอ  โจ้เอาหน้าไปเทียบซิ
เผื่อพี่จะเชื่อ 

ตลาดยามเช้าไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว คงเพราะส่วนหนึ่งยังคงทำงานกันไปตามปกติ

บร้า....พี่ม๋วยก็ เค้าเป็นกระต่ายต่างหาก คิคิคิคิ 
กรุงเทพฯ ตอนโจ้ไม่อยู่ปลอดภัยดีมั้ยคะ

++++

รับประทานอาหารเช้าและตุนเสบียง เนื่องจากไม่ได้หยิบผ้าถุงมา
เช้าวันนั้นเลยต้องสอยโสร่งติดตัวไปอีก 1 ผืน

เอาแรงมาจากไหนออกค่ายบ่อยจัง 

กลับมาแว้ว ....................... นู๋โจ้

จากนั้นก็เริ่มเดินทางออกจากตลาดมุ่งสู่หมู่บ้านซาละวะ
นี่คือรถที่ขนสัมภาระของเรา 1 คัน ส่วนอีก 1 คันขนของที่ได้รับ
น้ำใจจากพี่ ๆ น้อง ๆ ฝากไปให้ผู้คนในหมู่บ้าน

(รถคันสีขาวนะคะ ไม่ใช่ซาเล้ง)

โอววววววว ผ้านุ่ง ผ้าโสร่ง ไม่ได้ซื้อผืนใหม่มาปีนึงแย้วนะเนี่ย
โจ้ไม่อยู่กรุงเทพฯ  ถือว่าเมืองฟ้าอมรสงบสุขพอสมควร คืนวันเสาร์บรรยากาศเมฆมาคุ ลืมพกหน้ากากเวลาออกนอกบ้าน พี่อดพิทักษ์โลกเลย 
.
.
.
เสาร์นี้เจอกัน พี่จะเอาแผ่นพกติดเป๋าไปด้วย 

โจ้ ถ่ายรูปเด็กใส่เกิบมาให้ดูมั่งหรือเปล่า อยากเห็นอะ

หลับมันอยู่หน้าจอนี่แหละ

สวัสดีค่ะน้า pungprakarn 

แรงก็ไม่ค่อยจะมีค่ะน้าหมูบางปลา แต่ใจอยากจะไปก็เลยพาตัวรอดมาหลายทริปแล้ว 

กลับมาแล้วค่ะน้าหรั่ง 

อิอิ ได้เลยค่ะพี่ม๋วย งั้นแผ่นตาจู้ กับทริปที่แล้วรวบยอดให้ในวันเสาร์นี้เลยเน้อ

+++

ที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร ฝั่งตะวันตก น้ำตกตะเคียนทอง เป็นจุดเริ่มต้นของพวกเรา
ทีมเซอร์เวย์สารภาพว่า... "นี่คือการเซอร์เวย์ครั้งแรกพร้อมกันของพวกเรา
เพราะคราวก่อน สภาพอากาศเลวร้ายมาก จนไม่สามารถเดินทางขึ้นไปได้ในฤดูฝน"

ไม่พอค่ะ พี่ชัยซ้ำดาบสอง "จากที่นี่ต้องเดินเท้าเข้าหมู่บ้านไปอีก 12 กม."

แทบจะยกเท้ามาแคะหู อะไร 12 กิโลนะ ข้าวสาร หรือ ระยะทาง
เดิน
ลมจะจับได้ยินไม่ผิด พี่ ๆ เจ้าหน้าที่ที่หน่วยช่วยตอกย้ำ แต่ก็ทำให้พวกเราสดใส

"น้อง ๆ นักศึกษาครับก่อนเดิน 12 กม. ช่วยลงชื่อทุกคนไว้ที่ใบขออนุญาตเข้าพื้นที่ด้วยครับ"

คิคิคิ หน้าตาพวกเรายังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วยหรือนี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่


ปล. ตอนเอารูปกล้วยหอมมาเปลี่ยน....ยังอยู่ที่ทำงานเลยแก้ขัดไปก่อนค่ะ 

ตี๋น้อยปลุกด้วยเน้อเวลาหนังจบ

จ๊าก ลุงใหญ่ขา...มัวแต่วุ่นวิ่งถ่ายภาพกิจกรรมทั่วเลยลืมเอาภาพตอนเด็กใส่รองเท้ามาฝาก
แต่ภาพตอนที่พวกเค้าเลือกรองเท้ากันมีมาให้ชมแน่นอนค่ะ 

น้าฉักตร๋า...อย่าเพิ่งหลับ คนแปะกระทู้ก็ตาจะปิดแล้วค่ะ ช่วยกันครึกครื้นหน่อยเร้ววววว 

+++

พี่ชัยพาอ้อมไปตามเส้นทางน้ำตกตะเคียนทอง
เดินชมธรรมชาติ ธารน้ำตกหินปูนที่ไหลเย็นชุ่มชื่น
บางช่วงก็ลึกจนต้องถอดรองเท้าเดิน
หลัง ๆ ก็ลุยค่ะ เปียกเป็นเปียก ถอดเข้าถอดออกมันช้า

ทางช่วงแรก ๆ ที่นักท่องเที่ยวเข้ามาถึงอย่างง่าย ๆ
ก็พบร่องรอยความมักง่ายถือขนมเข้ามากินได้หนักแสนหนัก
พอกินหมดเป็นขยะ น้ำหนักเบากว่าตอนถือมาทำไมถือออกไปไม่ได้
เดินบ่น ๆ ๆ ๆ ไปลงท้ายด้วยคำว่า...ไม่อยากจะด่า
พี่ ๆ หันมาถาม...ตะกี้ยังไม่ได้ด่าใช่มั้ย  งั้นก็ดีแล้วล่ะ
สงสารคนที่จะถูกด่าจริง ๆ ซะเหลือเกิน 

เส้นทางที่เดินจากชัดเจนเริ่มเลือนลาง
จึงจำเป็นต้องเดินรอ ๆ กัน แต่ก็ยังไม่มีใคร
ที่แสดงออกถึงความเหน็ดเหนื่อย
คงเพราะธรรมชาติรอบ ๆ ตัวสวยงามสุด ๆ นั่นเอง

เดินลัดเลาะข้ามลำห้วยกันหลายสาย จนในที่สุดพวกเราก็มาทะลุ
ยังเส้นทางออฟ โรด ที่ชาวบ้านลงมาเคลียร์เส้นทางให้พวกเราเมื่อ 4-5 วันก่อน

รถขนสัมภาระของเรา 2 คันล่วงหน้าไปแล้ว ร่องลอยของล้อบางช่วงลึกถึงหัวเข่า
รู้สึกโชคดีจริง ๆ ที่ไม่ได้มาในช่วงหน้าฝน สภาพคงมอมแมมสุด ๆ แน่เลย