หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

++++++++++++++ตำนานสะปิ๋ว++++++++++++++++

                "สะปิ๋ว"  ...ถูกตั้งชื่อขึ้นโดย ...คุณ อารมณ์  เที่ยงแท้  นักกีฬาตกปลาชื่อดังในอดีต หัวหน้าทีม "รวมเฉพาะกิจ"  ที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั้งการตกปลาเกล็ดและปลาหนัง  แต่ปัจจุบันทีมรวมเฉพาะกิจได้แขวนคันเบ็ดกันไปหมดแล้ว
              ยังคงเห็นลูกทีมรวมเฉพาะกิจอยู่บ่อย ๆ ก็คือ  คุณสุเทพ  สุขสอน  ผู้ผลิตเหยื่อ "สุเทพ"  ออกขายจนกลายเป็นเศรษฐีใหม่ไปอีกคนหนึ่งแล้วนั่นเอง

            คุณอารมณ์  เที่ยงแท้ แกคงจะเก่งวิชาไวยากรณ์ไทยซึ่งเคยเรียนกันมาแล้วในสมัยเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น    ในบทคำ "สมาส"  ซึ่งอาศัยคำตั้งแต่สองคำ ขึ้นไปมาต่อกัน  ให้เป็นคำศัพท์คำเดียวตามหลักไวยากรณ์ ของบาลีและสันสกฤต เช่น  "ธนู"  กับ "อาคม"  เป็น  "ธันวาคม" เป็นต้น  ในทำนองเดียวกัน  คุณอารมณ์  ท่านก็มีอารมณ์สมชื่อจริง ๆ โดยเอาคำว่า  "สปินนิ่ง"   มารวมกับคำว่า  "ชิงหลิว"  ให้กลายเป็นคำว่า        ที่ใช้กันมาอย่างแพร่หลายในวงการกีฬาตกปลาของไทยจนทุกวันนี้ไงละครับ (มีนักตกปลาหลายคนยังเข้าใจผิดว่า "สะปิ๋ว" คือทุ่นชิงหลิว)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อันนี้ของผม (โย)  บางท่านเข้าใจว่า คือชื่อเรียก "คันเบ็ด" ก็มี
จริงๆ  "สะปิ๋ว" น่าจะเป็นชื่อเรียก วิธีการหนึ่งในการตกปลามากกว่า
อาจเป็นเพราะเรียกจนติดปาก และเกิดมาก็เห็นคนเขาเรียกแบบนี้
เหมือนกับ คนสมัยก่อน เรียก ผงซักฟอกทุกยี่ห้อว่า  "แฟ้บ"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                "สะปิ๋ว"  ....สามารถใช้ในการตกปลาที่อยู่ใกล้ ๆ ตลิ่งได้ดีมาก  มีประสิทธิภาพสูง  สามารถอัด เย่อ ปลาตัวใหญ่ ๆ ได้เช่นเดียวกับคันเบ็ดทั่ว ๆ ไป  ความไวในการสื่อสารอยู่ที่ทุ่นอันเล็ก ๆ ซึ่งจะสื่อให้เรา (คนตกสะปิ๋ว) ทราบว่า อาการที่ทุ่นขยับเขยื้อนนั้นมันคืออาการของปลากำลังทำอะไรกับเหยื่อ

............เช่นเดียวกับการใช้คันชิงหลิวเพียว ๆ เหมือนกัน  แต่ทว่าคันชิงหลิวเพียว ๆ นั้นราคาค่อนข้างแพงมาก  หักง่าย อะไหล่ก็หาทำยาหยอดตายาก   และรับน้ำหนักปลาใหญ่ของพี่ไทยเราไม่ค่อยไหว  อีทั้งยังยาวเกะกะเก้งก้างเกินไป  เรา(นักตกปลาเกล็ด)จึงนิยมใช้คันสปินนิ่งผสมกับทุ่นชิงหลิวที่เรียกกันว่า    "สะปิ๋ว" เรื่อยมา  โดยเฉพาะสิงห์ปลาเกร็ดมือระดับอาชีพทั้งหลายมักจะนิยมใช้ "สะปิ๋ว" กันเป็นส่วนมาก ไม่ว่าจะเป็นทีมพลังธรรมชาติ  ทีมชลบุรี ทีมเฒ่าอัจฉริยะ  ทีมแสนแสบ ทีมสามพ่อลูก ทีมเด็กวัด และทีมโล่เงิน  เป็นต้น

              นอกจากนี้ยังมีนักกีฬาตกปลาประเภทศิลปินเดี่ยวที่ชอบใช้ "สะปิ๋ว"  และใช้ได้เก่งกาจอีกมากมาย รวมทั้งบรรดามือปลาหนังที่เคยมีชื่อเสียงโด่งดังก็ยังสนใจหันมาใช้สะปิ๋วกันมากขึ้น  อาทิท่าน  สารวัตรประเสริฐ แก้วสว่าง  ที่ลงทุนซื้ออุปกรณ์สะปิ๋วครบชุดมานั่งถืออยู่ขอบบ่อ  สอบถามได้ความว่า "หนีความวุ่นวายของพวกบรรดามือปลาสวายที่เอะอะโวยวายกันเป็นประจำ  ต่างกับมือสะปิ๋วทั้งหลายที่นั่งตกปลากันอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดีมาก  และตกปลาเกล็ดได้อย่างง่าย ๆ โดยไม่ต้องไปวุ่นวายกับใครเลย

        ขั้นตอนของการใช้ "สะปิ๋ว" ที่ถูกต้องนั้น  นักกีฬาตกปลาประเภทนี้จะต้องมีความพิถีพิถัน  ใช้ไหวพริบและปฏิภาณมากพอสมควร จะต้องมีความชำนาญในการ
     
        ตั้งทุ่น  วัดระดับน้ำ ดูฟองปลา หาหมาย และ อ่านระบบสื่อสารของทุ่น และเรื่องสูตรเหยื่อของปลาเกล็ดแต่ละชนิด  เป็นต้น 

        สิ่งที่ต้องพิถีพิถันทุกขั้นตอนนี่แหละ คือ

การเตรียมอุปกรณ์ "สะปิ๋ว"


1. คันเบ็ด

            ที่นิยมใช้กันมากที่สุดเป็นคันสปินนิ่งที่มีแอ็คชั่นอ่อน ๆ ความยาว 5-8 ฟุต หรือจะใช้คันชิงหลิวชนิดมีไกด์ขนาดความยาว 14-18 ฟุตก็ได้  แต่สำหรับท่านที่ไม่เคยใช้คันชิงหลิวมาก่อน  จะรู้สึกว่าเกะกะเก้งก้างไปหน่อย  ส่วนท่านที่เคยใช้คันเบ็ดยาว ๆ มาก่อนจะไม่มีปัญหา  และการใช้คันเบ็ดยาว ๆ นั้นจะมีประโยชน์มากในการอัดเย่อ และบังคับปลาได้ดีกว่าคันเบ็ดที่สั้น ๆ ด้วย  นอกจากนี้แอ๊คชั่นของคันยาว จะช่วยให้สายเอ็นขาดได้ยาก  ส่วนคันชิงหลิวติดรอกที่มีไกด์ใช้เป็น "สะปิ๋วยาว" นี่ มีชื่เรียกในวงการกีฬาตกปลาของบ้านเราว่า  "เสือติดปีก"

2. รอก


              ใช้ได้ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นรอกสปินนิ่ง  รอกเบทคาสติ้งและรอกสปินคาสติ้ง (รอกกระปุก) เป็นต้น  ที่เหมาะสมที่สุดคือ  รอกสปินนิ่ง ที่มีขนาดค่อนข้างเล็กสักหน่อย  เพราะการตกปลาด้วย "สะปิ๋ว"  นั้นผู้ตกจะต้องนั่งถือคันเบ็ดอยู่ตลอดเวลา  ถ้าใช้รอกใหญ่มีน้ำหนัก จะทำให้เมื่อยมือกว่ารอกเล็ก ๆ 

                  กระซิบสักนิด  ควรใช้รอกยี่ห้อดี ๆ ที่มีระดับสักหน่อย เพราะบ่อยครั้งที่ปลาเกล็ดตัวใหญ่ ๆ ก็มีสิทธิ์ที่จะติดเบ็ดของคันสะปิ๋วได้เหมือนกัน  ซึ่งถ้าเป็นรอกโนเนม เมื่อติดปลาใหญ่เพียงไม่กี่ครั้ง  เฟืองของรอกจะรูดเสียหายได้อย่างง่ายดาย  ต้องเสียเงินซื้อรอกตัวใหม่อีก  ดังนั้นควรพิถีพิถันกันไว้เสียแต่เนิ่น ๆ แล้วท่านจะเกิดความเพลิดเพลินกับกีฬาการตกปลาด้วยความมั่นใจยิ่งขึ้น

3. ทุ่น


          เป็นอุปกรณ์ที่สำคัญที่สุดของการตกปลาแบบ "สะปิ๋ว"  ดังนั้นควรพิถีพิถันกันอยู่สักหน่อย  และควรเตรียมทุ่นสำรองไว้ด้วย  บางรายก็ทำทุ่นใช้เองแบบง่าย ๆ แต่ได้ประโยชน์มา คือ ใช้ "ขนเม่น"  (ซึ่งกลายเป็นสัตว์สงวนไปแล้ว)  มาทำเป็นทุ่นที่แข็งแรง และทนทานกว่า ทุ่นพลาสติกเยอะเลย ราคาก็ถูกมากยังพอหาซื้อแถว ๆ สวนจตุจักรได้ หรือใครที่ไปเที่ยวตามชายแดนประเทศลาว เขมรและพม่า  ก็จะหาซื้อได้ในราคาขนละ 2-3 บาท เท่านั้นเอง  ส่วนหางทุ่นมีขายตามร้านอุปกรณ์ตกปลาทั่ว ๆ ไป แต่ก่อนราคาประมาณ 10 กว่าบาท แต่ตอนนี้อาจจะขึ้นราคาไปบ้างแล้ว

แวะมาเก็บความรู้และชมรอกสวยๆครับน้าโย

4. อุปกรณ์กระจุกกระจิก

              ที่จำเป็นที่จะต้องมีคือ  ยางเสียบทุ่น สต๊อบไลน์ ตะกั่วฟิวส์ ตัวเบ็ด ลีดเดอร์ สวิง เก้าอี้นั่ง ผ้าเช็ดมือ กระป๋องผสมเหยื่อ ที่วางคันเบ็ด ร่มกันแดดกันฝน  กรรไกรหรือคัตเตอร์ เหยื่อและหัวเชื้อกลิ่นต่าง ๆ เป็นต้น

+++สวัสดีครับน้าป๋าตั้ม  ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมติชม++++

                การที่นักกีฬาตกปลามีอุปกรณ์มาพร้อมเพรียงน้น ก็จะเป็นการสะดวกสบาย ไม่ต้องไปพึ่งพออาศัยใคร และจิตใจดีมจะมีแต่ความริ่นเริง เพร้อมที่จะตกปลาได้อย่างสนุกสนานกับเขาได้ทั้งวัน  ซึ่งบางรายที่ชอบหยิบยืมของผุ้อื่นเป็นอาจิณหรือติดเป็นนิสัยเป็นการเป็นแก่ตัวโดยเจตนาที่น่ารังเกียจมาก ถ้าหยิบยืมของใครไม่ได้ก็จะอารมณ์เสียหงุดหงิด  ทำให้การตกปลาในวันนั้นไม่ดีเท่าที่ควรก็เป็นได้    ดังนั้นถ้าทุกท่านมีอุปกรณ์ของตนเองอย่างพร้อมเพรียงก็จะตกปลากันอย่างสุขสภายไปด้วยกัน



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทความดังกล่าว  "ผมคัดลอกมาจากหนังสือ ท่องเที่ยวตกปลา ปีที่ 7 ฉบับที่ 79 ราคา 40 บาท  หน้า 26-27 ผู้เขียนคือ อาจารย์ดำ"

หากท่านอ่านแล้วเกิดประโยชน์ ขอมอบความดีนี้ให้แก่

1. อาจารย์ดำ เจ้าของบทความ
2. น้าเอกทีมขนุน ศิษย์เอกอาจารย์ดำ
3. น้าเว็บ  ที่สร้างเว็บนี้ขึ้นมาให้เราแลกเปลี่ยนความรู้กัน

แต่หากอ่านแล้วเสียอารมณ์ หรือไม่เกิดประโยชน์  ผมก็ขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว


++++++++รูปทุกรูปเป็นงานลิขสิทธิ์นะครับ  ก๊อปไปดูได้ แต่ห้ามนำไปทำเป็นการโฆษณาเชิงพาณิชย์นะครับ++++++++


นับถือจากใจ
โย
086-8776782

เบทคาสติ๋ว (อันนี้จำมาจากน้าเก่ง)

คันยอดนิยม  "ไดว่า Power Mesh"

โคนเล็กๆ เมื่อเทียบกับปากกา

บางคนชอบวางไกด์ "ซิลิคอน คาร์ไบด์" สำหรับคันบิ้วท์  แต่โดยส่วนตัว  ผมชอบ "ฮาร์ดอัลลอยด์" (เบากว่า เหนียวกว่า ที่สำคัญคือผม เคยทำคันล้มฟาดพื้น  Sic  แต่กระจาย ประมาณเอาเองว่า Sic แข็งกว่า แต่เปราะกว่า)

คันนี้สำหรับผม เหมือนกับ "ดาบมังกรหยก" ครบสูตร

              เรียว เบา เด้ง

คันสั้น ๆ แบบนี้ ก็เอาไว้เล่น "สะปิ๋ว" ได้

เยอะจังเลยน้าโย 

รีลซีทที่รื้อออกมาจากคันฟลาย  แล้วยัดเข้าไปเหมือนเดิม เพื่อทำคันสะปิ๋ว แบบไม่เหมือนใคร

หวัดดีน้าเบิ้ม .....ยังไม่หมดนะ อิ อิ มีเป็น โกดัง (ภาพนะ อิ อิ)

++++++++อันนี้ให้ดูคันชิงหลิวมีไกด์++++++++++++++++

ที่ญี่ปุ่น เขาใช้คันแบบนี้ตกปลาตรงโขดหิน คู่กับรอกสปินนิ่ง  ผมเป็นนักตกปลาบางท่านเปิดสวิชท์ on-off ให้มือหมุนตีกลับได้  แทนที่จะใช้เบรค

รีลซีทคัน "เสือติดปีก" ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้อ่ะครับ

พอก่อนดีกว่า เหนื่อยแระ (แบบว่า แก่แล้ว) 5555

สุดยอด ภาพสวย เนื่อหาเต็มเปลี่ยม

ขอบคุณคร้าบ 

+++ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่ด้วยครับน้า Thepsu+++