ข้อแรกนะครับ
คือการเข้าออกเวลาเข้าหรือออกจากท่าหรือแพควรออกไปช้าๆก่อนพอเลยระยะไม่มีแพแล้วค่อยเร่งเครื่องออกไป เจออยู่บ่อยๆเข้ามาจะถึงแพแล้วค่อยหยุดเรือมันซะดื๊อๆคลื่นงี้มาตูมเลย กับพวกชอบโชว์พงพัฒน์ (อ๊อฟ)
หมุนมันอยู่นั้นละที่หน้าแพไม่รู้จะหมุนทำพระแสงอะไรไม่สนใจเรือที่จอดอยู่กันมั้งว่าจะกระแทกกันไหม
ข้อสองการมีน้ำใจ
หากเห็นเรือจอดเสียอยู่ควรแวะดูหน่อยว่าเราจะช่วยเลืออะไรเขาได้มั้งไม่แน่สักวัน1อาจจะเป็นเรือคุณก็ได้ที่จอดเสียอยู่ มีอยู่ครั้ง1นานมากแล้วตอนนั้นผมวิ่งเรืออกมาจากปากนาสวนเครื่องผมเอาไปให้ช่างล้างคาบูแต่เขาใส่ไม่สนิทเครื่องมันเลยสดุดผมเลยจอดกลางลำน้ำเลย กำลังถอดคาบิวออกมาดูพอดีตอนนั้น เรือของป๋าเชวงแห่งแพ วงลี วิ่งผ่านมาก็แวะถามจะให้ช่วยเหลืออะไรไหมให้ลากเข้าไปที่นาสวนไหม ทั้งๆที่ผมไม่เคยไปพักที่แพหรือเคยคุยกับป๋าเชวงเลยสักครั้งเดียว ต้องขอขอบคุณป๋าเชวงด้วย และตั้งแต่นั้นมาผมเจอเรือใครจอดเสียอยู่ก็จะแวะเข้าไปถามเสมอเพื่อจะช่วยอะไรได้ ผิดกับแพดังๆ เมื่อก่อนที่ผมจะเล่นเรือเร็วได้อ่านหนังสือแล้วก็อยากไปอุตส่าเช่าเรือของลูกน้องเขาออกไปตกปลาแท้ๆพอเรือเสียกลับไม่ได้รับความเหลียวแล จะขออาศัยกลีบฝั่งมาด้วยก็ไม่ได้อ้างว่า เรือเต็มทั้งๆที่เรือลำนั้นจะจุคนได้เกิน4-50คน จะขอค้างที่แพก็ไม่ได้บอกว่าเราไม่ได้จองที่พักมาจากกรุงเทพ ปล่อยพวกผมตามยถากรรมดีนะที่พวกที่ไปด้วยกันพอรู้เรื่องเครื่องยนต์อยู่บ้างเลยกลับมาถึงฝั่งกันได้ และตั้งแต่นั้นผมก็ซื้อเรือปีกกา11ฟุตเครื่อง15แรง และไม่เคยไปเหยียบที่แพนั้นอีกเลยจนบัดดนี้ ไม่รู้จะขอบใจหรือโกรธเขาดีที่ทำให้ผมเริ่มต้นกับการเล่นเรือไฟเบอร์