ผมค้นพบเรื่องนี้จากการศึกษาตัวผมเอง ยกตัวอย่างเมื่อผมออกตกปลาที่เขื่อนศรีฯแรกๆ
ผมมีเหยื่ออยู่ตัวหนึ่งซึ่งครั้งนั้นตีไปไม้แรกก็กัดทันที เป็นชะโดไซส์สองกิโลกว่าๆ ทำให้ผมเกิดความฝังใจว่า โอ้โห มันโ-ตรดีเลย
เหยื่ออะไรวะตีปุ๊บกินปั๊บ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามันคือเหยื่อหมานของผม ทุกๆทริปผมจะปล่อยมันออกเป็นไม้แรกทุกครั้ง แต่เหตุการณ์เช่นครั้งแรกก็ไม่เกิดขึ้นบ่อย
บางครั้งทั้งวันได้ไอ้ป๊อกมาสองตัวโดยเหยื่อหมานโดยที่ผมไม่เคยชำเลืองสายตาดูเหยื่อปลอมสีสวยตัวอื่นเลย มีบางครั้งผมตีไปร่วมสามร้อยไม้ยังไม่กัด
เกิดท้อขึ้นมาจึงเริ่มมองเหยื่อตัวอื่นดู
ปลดเหยื่อหมานออกแล้วคล้องเหยื่อยี่ห้อดังจากฟินแลนด์แล้วเหวี่ยงออกไปด้วยความเชื่อมั่นเกือบจะเป็นศูนย์ ในใจคิดว่ามันจะกัดเหรอ
ขนาดเหยื่อหมานเรายังไม่เอาเลย ตีไปราวสิบกว่าไม้ว่าแล้วก็ปลดออกแล้วคว้าเหยื่อหมานตัวเดิมติดเข้าไป ตีต่อไปอีกสองชั่วโมงกว่า
ทันใดนั้นก็ตูม................ นี่เห็นมั๊ย เหยื่อนี่มันหมานจริงๆ
)
)
)
)
)
