คืนวันนี้เรากินอาหารรสชาดพื้นเมืองแท้ๆ ต้มซี่โครงหมู ผัดเผ็ดหมูป่า ผัดผัก และอีกหลายอย่าง โอใช่เลย น้ำพริกพร้อมเครื่องเคียงเอาใจคนใต้บ้านเดียวกัน สะตอและลูกเนียงมาครบครัน
นั่งทานไปดูแสงทองของพระจันทร์ที่สาดลงบนแผ่นท้องน้ำที่เรียบกริบ เสียงที่ดังในขณะนั้นก็มีแค่เสียงเล่าถึงช่วงกลางวันของแต่ละคน ที่โดนตัวใต้น้ำพยายามจะเอาเหยื่อปลายสายเป็นของกำนัลจากผิวน้ำ และตามด้วยประโยคเด็ดตามหลังของทุกคนเลยคือ "เฮ้ออออออ ทำไมไม่ติดเบ็ดนะ" และพวกเราก็หัวเราะกัน
ก่อนที่พุงจะกางจากอาหารถูกปาก ผมรบเร้าทุกคนว่า "เช้าพรุ่งนี้ตื่นเช้ากันอีกได้มั้ย" "เราไปซ้ำกัน"
ผมใช้สิทธิ์นี้ประจำ สิทธิ์ที่กลับบ้านน้อยมาก ทุกคนยอมผมเสมอ