หลังจากวิ่งผ่าฝน สวนลม จากดอนนอก อย่างทุลักทุเล เปียกกันหมด กว่าจะถึงดอนมาเลย์ใน
มันช่างยาวนานหนาวดีแท้ กว่าจะหาเรือ ออก้าของไต๋เปิ้ลเจอ เพ่งมองกันแสบตาไปหมด
เซ็งเลยผม อุตาสาห์คิดว่าคืนนี้ จะอัดปลากลางคืนหมายนี้ให้มันส์สักหน่อย เพราะกลางวันยังกินดีเลย
กลางคืนมีเฮมันส์แน่ๆ ฝันสลายเลย ต้องกลับมาหลบลมกันที่ดอนมาเลย์ใน ถ้าอยู่ข้างนอกมีหวัง ตายยังเขียด
โทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ วิทยุไม่มี เกิดไรฉุกเฉิน ตายลูกเดียว
ฝนๆ ลมๆ คลื่นๆ มันจะเกาะติดตูดตูไปถึงไหนว่ะเนี่ย