สวัสดีครับน้าๆ ทุกท่าน วันนี้ผมอยากเล่านิทานให้น้าๆฟังจังเลยครับ นิทานเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นกับผมและเพื่อนๆอีกหลายท่านผมเลยอยากจะเล่าให้น้าๆท่เข้ามาชมกระทู้นี้ฟังอย่างน้อยก็อาจจะเป็นประโยชน์สักนิดก็ยังดีครับ......วันนี้จะเริ่มเป็นตอนแรกจากหลายตอนซึ่งคงจะนับไม่ถูกว่ากี่ตอน......ชื่อตอนว่า "เสื้อสามารถ".......ตัวละคร 1. เซืยนหนองแขม (เป็นท่านอาจารย์)...2. ด.ช.บางนา (นักเรียน) 3.ด.ช.เทพารักษ์ (นักเรียน)4.เจ้าสัว (เจ้าของกิจการปักเสื้อ).................................................... วันหนึ่งท่นักเรียนทั้งหลายต้องใส่เสื้อพละมาโรงเรียน..แต่เสื้อพละจะเป็นแบบเรียบๆ..อาจารย์ก็เห็นว่าไม่สวยควรจะต้องมี โลโก้ เพื่อเพื่มความเป็นปึกแผ่น.....จึงได้ติดต่อกับ เจ้าสัว (เพื่อนซึ่งพึ่งจะรู้จักกันได้ระยะหนึ่งเท่านี้)เพื่อว่าจ้างปัก โลโก้ ทางเจ้าสัวก็บอกตกลงด้วยความยินดีครับอาจารย์ (โดยไม่หวังผลตอบแทน) อาจารย็จึงได้บอกกับศิษย์ทุกคนว่า ให้หาเสื้อมาเลยนะ เดียวจะปัก โลโก้ ให้ โดยบอกว่าถ้าปักข้างนอก ราคาตัวละ 550 บาท แต่ถ้าอาจารย์นำไปปักให้ราคาตัวละ 350 บาทเท่านั้น ศิษย์ทั้งหลายทราบเรื่องก็หาเสื้อมาให้อาจารย์เพื่อนำไปปักให้ มากบ้างน้อยบ้างตามกำลัง (รวมกันก็หลายตัวอยู่นะ)....... วันหนึ่ง ด.ช.บางนา ได้รู้จักกับเจ้าสัวโดยบังเอิญ และได้ถามว่าถ้าจะนำเสื้อมาปัก โลโก้เพิ่มอีกได้ไหมครับและคิดราคาตัวละเท่าไหร่ครับ......ทางเจ้าสัวก็บอกว่าเท่าเดิมครับตัวละ 100 บาทเท่านั้น (ด้วยความบริสุทธ์ใจ)......ด.ช.บางนาทราบเช่นนั้นก็ถึงบางอ้อทันทีครับ.....
และวันหนึ่งเสียงลมก็พัดผ่านแว่วมาว่า... "ช่วยม่ายล่ายมังอยากโง่เองท่เฉือกมาฝากตรูดีนัก"...........จากนั้นอีกหลายวันด.ช.บางนาก็ได้โทรถามอาจารย์ว่าทำไมทำแบบนี้กับผม อาจารย์ก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ต้องกลัว โดนเหมือนกันทุกคน" ด.ช.บางนาก็ได้แต่อึ้งกิมกี่ไป(จนถึงบางพลัด) และก็ได้ตัดสินใจว่าควรจะเผยแพร่เพื่อเป็นคติเตือนสมาชิกทุกท่านไว้ไม่ให้เป็นเหยื่อใครง่ายๆต่อไป และได้ลาออกจากโรงเรียนนี้พร้อมกับนักเรียนอีกจำนวนหนึ่ง..............ปล.อยากจะฝากถึงคุณปีศาจปลาลองถามท่านอาจารย์ท่คุณปีศาจปลานับถือคนดังกล่าวดูนะครับว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่และคำพูดจากปากท่านนั้น จริงหรือไม่..............พฤติกรรมเช่นนี้ยังจะแนะนำให้ผมเรียกว่าอาจารย์อีกหรือครับ "ผมมีทั้งพยานบุคคลและหลักฐาน"หากท่านต้องการ และจะนำเสนอนิทานเรื่องอื่นๆอีกในโอกาสต่อๆไป.....................ขอบคุณทุกท่านผู้อ่านท่สละเวลาอันมีค่าท่ติดตามอ่านจนจบนะครับ..ผมเพียงแค่ต้องการเสนอเป็นคติเตือนใจแก่ ชาวสยามฟิชชิ่ง และนักตกปลาทุกท่าน เพื่อให้พี่น้องทุกท่านไม่ไว้ใจใครมาก..จะได้ไม่ต้องเสียความรู้สึก. เสียเงิน.เสียเวลา.และเสียใจเหมือนกับผมขอบคุณครับ..................คุณสมบัติของผู้ท่จะใส่เสื้อสามารถ 1.ต้องมีเงินพอท่จะสร้างโอกาสแก่ผู้อึ่น 2.มีความโง่ นิดๆ ไม่ทันคน 3. ต้องเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้และไม่มีปากมีเสียง.........
)
)
)
พี่คุยกับ น้าแก้ว แล้วนะ