" กิต .....กิต ....มาแทน กรูหมดแรงแล้ว " .....
และแล้วคำพูดที่ผมไม่อยากจะพูดมากที่สุดในโลก ......ก็หลุดปากออกไป ....
แข้งขาสั่น ...เมือสั่น ....ใจสั่น ...ตาลาย หูอื้อ ....นี่คืออาการทั้งหมดเท่าที่ผมประมวลผลได้ก่อนจะทำใจยอมแพ้ ......
" ฝืนไป มีแต่พัง " ..... ไม่มีอะไรดีขึ้นหากจะฝืนทั้งๆที่ตัวเองไม่ไหว .....รั้นต่อไปก็มีแต่เสียหาย ...
" ไม่ไหว ก็คือ ไม่ไหว " ....ไม่ใช่เรื่องหน้าอายสำหรับการยอมแพ้ ......
สิ้นสุด สุดสิ้น คำสารภาพยอมแพ้ของผม .... ท๊อปเปอร์ ทำท่าไม่ยอม ....พี่บอยไม่ยอม .... ต่างเร่งราดน้ำเย็นช่วยประคบร่างกาย ....
" ห้ามเปลี่ยน ....ไม่ให้เปลี่ยน ใครอย่าเสนอหน้าไปนะ " ....เสียงดุๆดังขึ้นจากห้องเคบินชั้นสอง ....แว่วๆเข้ามาในหู ... ซึ่งผมมาถามทีหลังถึงจะทราบว่าเป็นเสียงใคร ...
สิ้นเสียงคำสั่งไม่ให้เปลี่ยนตัว .....
สิ้นเสียงคำสั่งที่เหมือนสาปให้ผมต้องรบกับปลาตัวนี้จนแหลกสลายกันไปคนละข้าง .......
เหมือนน้ำทิพย์มาชะโลมใจ .....เหมือน " สวรรค์โปรด " ....
เหมือน " พระมาโปรดอยู่ตรงหน้่า " .....
ลูกหมุนคลิปที่ต่อระหว่างสายช๊อคกับสายหน้าตัวเหยื่อ ...ลอยขึ้นมา ......
เหลืออีก ไม่กี่เมตรเท่านั้น .....
เหมือนเชีบร์มวยรอง ....
จากโดนทุบโดนถองเจียนไปเจียนอยู่ ....
ได้เหวี่ยงหมัดมั่วโดนจนคู่ต่อสู้ออกอาการ .....
เหมือนบอลรองได้ใจ .....
พลังแฝงของ " ฮองค์ โฮแกน ยอดนักมวยปล้ำหนวดงาม " ทำงานเหมือนสมัยตอนเด็กๆที่เคยเล่นกัน ....
ก๊อกสองของมนุษย์ถูกไขออกมาในวินาทีสุดท้ายที่เค้าร้องบอกว่ายอมแพ้ ........
การต่อสู้ยังไม่จบ ....
ผมยังอยู่ในเกมส์ ....
1
)
)
)
