หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

oO Polaris One India Trip 2013 : The Never Ending Story Oo

ใครว่า " เก๋าถ่านไม่กินกลางคืน " ......

ผมได้ยินจากไหนจากใครก็ไม่ทราบ ...แต่ทริปนี้ที่เห็นมาคือกินจัดเหมือนกลางวัน ...

ยังคงทะเลาะไม่เลิกสำหรับอ้วนดำหมายนี้ .....

ไม่จบจริงๆครับ

รอกไฟฟ้าพี่แจ๊คตัวนี้  ใช้คุ้มสุดๆ .....

เห็นว่ากลับมาจะติดอินเตอร์แยกนอกให้เลยครับ .....

หนุ่ย หาดใหญ่ ....

เผยให้เห็นว่าทำไม่ถึงเป็น Jigging Machine ได้ครับ ...

ก็ในตัวข้างในเป็นเหล็กครับ

หนุ่ยยอมรับว่าจริงๆแล้วในตัวหนุ่ยข้างในเป็นคนเหล็กจากโลกอนาคต ที่วาร์ปเดินทางผ่านห้วงเวลามาสู่โลกปัจจุบันครับ แต่เกิดชอบตกปลาเลยแวะลงเรือมาด้วย ...

ก่อนจะซื้อกล้วยแขกจากอินเดียกลับไทยแล้ววาร์ปกลับอนาคตเอากล้งวยแขกไปฝากครอบครัว .....

นี่คือเรื่องเล่าจาก หนุ่ย หาดใหญ่ 

ที่เห็นเบลออยู่ด้านหลัง ....พี่เอ๋ ออร์แกน ยังหงิกงอกับเก๋าถ่านอยู่ไม่เลิก .....

ปลาไม่เลิกกิน ....แต่คนเลิกเองครับ .........

งานนี้แพ้ ......ศึกนี้แพ้อ้วนดำอินเดีย ..

แพ้แบบหมดรูปครับ ...

ต้องยอมเพ้ ......โดยสดุดี ..........

เพิ่งจะเคยเห็นก็ครั้งนี้ครั้งแรก .....

หมดแรงกันทั้งลำ .......ถึงตอนนี้ไม่มีใครอยากจะหย่อนลงไปแล้ว .........

อ้างถึง: judas posted: 05-04-2556, 23:48:17

หลายคนที่ได้ยินเรื่องที่ผมเล่าให้ลูกผมฟัง แล้วถามว่าผมได้อะไรจากการเดินทางไกลไปตกปลา ....

หลายคนบอกว่าผมบ้า ...ที่เสียเงินเสียเวลาไปมากมายขนาดนี้ ....

หลายคนมองว่าฟุ้งเฟ้อไร้สาระ ....

ผมไม่ได้รวย ผมไม่ได้บ้า และ ไม่ได้ไร้สาระ ผมตอบอย่างนี้เสมอมา ....

ผมแค่ไล่ตามไล่จับความฝันของตัวเองก็เท่านั้น ....

ผมอยู่ได้เพราะความฝัน ...อยู่ได้เพราะความหวัง ....

ยังคงมีพี่ๆน้าๆอีกหลายๆท่านที่ออกเดินทางไกลมากกว่าผม สละเวลาเสียเงินเสียทองมากกว่าผมหลายร้อยหลายล้านเท่า ...

ผมคิดว่า .....เสี้ยวนึงนอกจากสนองตัณหาตัวเองที่ต้องการ ...

คือการไล่ตามความฝัน ....

ปลาตัวเดียวที่จะทำให้เค้าหรือเราจดจำไปตลอดชีวิต ....

ปลาตัวเดียวที่เรียกความตื่นเต้น ความตื่นตระหนก ความประหม่า ความกลัว ระคนปะปนกันไป

ปลาตัวเดียวที่จะสร้างความรู้สึกที่ยากจะบรรยายได้ เมื่อหลุด หรือขาดไป .....

ปลาตัวนั้น อาจเป็นตัวที่เราตามหา .....เวลาที่ยาวนานระยะทางที่ไกลแสนไกล ....ก็ยอมแลกมาเพื่อจะพิชิตให้ได้

สิ่งที่ได้จากการเดินทางนอกจากประสบการณ์คือเรื่องเล่าให้ลูกผมฟังก่อนนอน ....เล่ากล่อมหลานให้ฟังในอีกหลายสิบปีข้างหน้า ....

เรี่ยวแรงยังมี การเดินทางย่อมไม่มีวันจบ

ผมมีความเชื่อว่า ....

ชีวิตคนนั้นแสนสั้น .....  จะตายวันตายพรุ่งเป็นเรื่องธรรม ....

แต่สิ่งที่ผมกลัว .....

คือวันที่เรานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ ในวัยชรา ....แล้วมารู้สึกตัวอีกทีว่า ....

วันเวลาที่ผ่านมา ...เราได้ทำอะไรอย่างที่ใจเราฝันแล้วหรือยัง .........

เมื่อลูกหลานจะหลับนอน .....เราจะมีเรื่องอะไรเล่าขานให้เค้าใฝ่ฝัน ......

กลัวเวลาที่มองย้อนกลับไป จะเห็นแต่ตัวเองนั่งอยู่แต่ที่โต๊ะงานจนแก่เฒ่า จนหมดไฟ ....
โดนว่ะ.....................................................ทุกตนหา 

4 ชั่วโมงเต็มอิ่มกับปลากินทุกครั้งที่ปล่อยสาย .........

พักทานข้าวก่อนครับ .....หัวเก๋าดอกต้มซิอิ๊ว  เนื้อเก๋าดอกผัดฉ่า ไข่ไอ้เขี้ยวจิ้มแจ่ว ....

ติดตามดู ทุกวัน เลยครับ
      พี่เบียร์ เ
ปลาเก๋า เยอะจริงๆๆๆ

.....สุดประทับใจ ปลาเยอะจริงๆ.....

อ่านแมนยูก็หิวแระ

พี่เดชผมทำตามความฝันที่เคยคุยไว้ด้วยกันสำเร็จแล้วครับ .....

ขอบพระคุณพี่เดชมากครับที่เป็นแรงบัลดาลใจและทุกๆอย่าง

สวัสดีครับครูฉัตร 

ปลาเพียบเลยอะว่างๆแวะมาเอานะ ......

..โ-ค-ต-ร รักเองเลยว่ะน้องเบียร์ อ่านบรรยายไปยิ้มไป หายากมากคนที่จะลงเรื่องได้แบบนี้ มีความพยายามที่จะเขียนเพื่อให้ทุกคนได้อ่านแล้วมีความรู้สึกเหมือนกับได้ไปอยู่ในเหตุการณ์เช่นนี้ ขอบอกว่้า...สุดยอดไปเลยว่ะไอน้องรัก...

แหม๋ๆๆๆ
ไมอาเฮียพาเลิฟไปเชือดหล่ะค้าบ

ผมหลับไปนานแค่ได้จำไม่ได้ ......พี่แจ๊คเข้ามาปลุก ...

ปลากินแล้ว ....

พรวดเดียวผมถึงถ้ายเรือเหมือนสายฟ้าฟาด .....

เฟอร์บี้ นั่งแอคท่ารอถ่ายรูปอยู่แล้ว .....

....เก๋าลูกหมู ..... ตัวกำลังน่ารัก

คืนนี้สุดๆครับหลังจากหัวค่ำจัดหนักกับเก๋าถ่าน .......เรือวิ่งยาวจนผมหลับไป ..

" คืนแรกที่ Havelock " ลืมไม่ลงจริงๆครับสำหรับเกมส์จิ๊กกิ้ง .....

ตั้งแต่ผมลืมตาตื่นมาประมาณ เที่ยงคืนตีหนึ่งน่าจะได้ ....

กระมงตาแดงไซส์จัมโบ้เข้าถล่มนัวทุกสาย .....

ทีหน้าดิน ...กระมงตาแดง กระพงเขียว คอยถาโถมเข้าใส่เหยื่อจิ๊กที่ทิ้งลงไป ....

กลางน้ำ ...ปลาโอ ยิ้มร่าเหมือนรอเล่นของเล่น ...

ทุกสายทุกดร๊อบที่ทิ้งเหยื่อลงไปต้องโดน ....

ปล่อยไปครับ ...........

คืนนั้นพี่เอกเป็นคนปลดปลาให้ทั้งคืน .....พวกเรานั่งนับกันตั้งแต่ปลาเริ่มกินแบบจัดๆ

เป็นเวลา6ชั่วโมง ......จนฟ้าสาง

120 ตัว ....

จิ๊กกัน 5 คน ....

ที่แสบสันต์ที่สุด ....

คือกระมงตาแดงมาเป็นหน่วยหน้า ....เดินทางเข้ามาเป็นทัพหน้าเล่นศึกกับพวกเราก่อน .....

ฝ่ายคนยังไม่เพลี่ยงพล้ำกรีฑาทัพมาเท่าไรพวกเราก็ยังรับมือไหว ยังต้านไหวสบายๆ ......

ที่กลางน้ำ มีปลาโอตัวสวยๆคอบดักแย๊บตัดกำลัง ...

แต่ก็ไม่ใช่ปัญา ......

จากนาที กลายเป็นชั่วโมง ....จากชั่วโมงกลายเป็นหลายชั่วโมง ...

พวกเราเเริ่มยุบเรียวแรงเริ่มถอย .....เริ่มล้า ....โรมรันราวีกันมาครึ่งค่อนคืน .....

ชั่วโมงสุดท้าที่โหดที่สุดเล่นแบบตะคริวกินมือผม .....

เมื่อกระมงตาแดงล่าถอย ........

กระมงพร้าว จอมโหดตอกบัตรรับคิว ....

โหดสุดๆครับคืนนี้ ....

แขนผมแทบหมดแรง .......

ใครจะไปเชื่อว่าตกจนกลัว .....

เช้าวันนั้นที่ " Have Rock " ผมกลัวจริงๆ ....

มันโหดมากๆสำหรับกระมงพร้าวที่กรีฑาทัพมาเป็นกำลังเสริมเข้าดาหน้าถล่มทุกสายอย่างคุ้มคลั่ง ....

ทุกสายพันกันเละเทะ .....

พันกันระเนระนาด ......

ไม่มีเสียงโวยวาย ...มีแต่เสียงหัวเราะหยอกเ้ย้ากระเซ้าแหย่ ....อำเล่นกันอย่างสนุกสนาน

พวกเราหลายๆคนก็เริ่มตื่นขึ้นมาเป็นแบคอัพต่อกรกับกระมงพร้าวที่กำลังบ้าเลือดกัดทุกอย่างที่หล่นน้ำ ....

มันเป็นความทรงจำที่ผมจะไม่มีวันลืมคืนนั้นที่ถือเป็นคืนที่จิ๊กกิ้งสนุกที่สุดในชีวิต ....เท่าที่เคยพบมา ...

มันเป็นความทรงจำดีที่ลืมไม่ลงสำหรับน้องใหม่อย่างผมที่อินเดีย .......