แม้ว่าความปรารถนาของพี่มาก ที่
“อยากหยุดเวลานี้ไว้ นานเท่านาน ก่อนที่จะต้องจากไป” ...จะมีมากเพียงใดก็ตาม แต่พี่มากก็ไม่อาจขอให้ “เวลา” หันมาเห็นอกเห็นใจ หยุดพูดจา...ฟังคำอ้อนวอนกันซักคำ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดในขณะที่ “เวลา” ยังไม่ได้พรากความสุขจากเราๆไปนั้น เห็นทีคงจะทำได้เพียงแค่การ “ดื่มด่ำความประทับใจ” ให้มีคุณภาพที่สุดในห้วงเวลามีชีวิตอยู่ ณ ขณะนั้น และนี่ก็คือ อีกหนึ่งเรื่องราวของความสุข ที่ครั้งหนึ่งผมได้เดินทางออกไปใช้ชีวิตกลางแจ้งในดินแดนดั้งเดิมของชนเผ่าเอสกิโม (Eskimo) ความทรงจำที่บันทึกไว้ในภาพถ่าย ได้เตือนให้รำลึกถึง “เวลา” ที่มีความสุข แม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ แต่มันก็ทำให้ผม
“ยิ้มได้” ทุกขณะ...ที่ทบทวนหวนรำลึกถึงมัน
ขอขอบคุณเจ้าปลาเทร้าสีรุ้งตัวนี้ ...ที่ยอมว่ายออกมาจาก Hard Disk (โดยปราศจาก File Error) เพื่อมาเล่าขานการเดินทาง ณ กาลครั้งหนึ่งที่ได้ไปใช้ชีวิตอยู่กินนอนที่รัฐอลาสก้า ประเทศสหรัฐอเมริกา มันทำให้ผมได้เรียนรู้วิถี
“Catch & Cook” ว่ารสชาติเนื้อของมันนั้นอร่อยแค่ไหน และขอขอบคุณสถานการณ์ยุคที่ผู้คนใส่หน้ากากเข้าหากันอย่างเปิดเผยเป็นพิเศษ ...ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสหวนคิดทบทวนเรื่อง “คุณสมบัติของกาลเวลา” เพราะมันก็ทำให้ผมมีความสุขครั้งที่ได้ “รำลึกนึกถึง” วินาทีที่ตกเจ้าปลาเทร้าตัวนี้ได้อย่างไม่ลืมเลือน
ขอขอบคุณพี่เล็ก-แปดริ้ว น้าเว็ป พี่เต่า-Trophy และน้าๆ ที่ไม่ได้เอ่ยชื่อเสียงเรียงนามอีกหลายท่าน ที่ได้ถ่ายทอดวิชาความรู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพให้ผมที่ร้าน “อินโฮม” เมื่อหลายขวบปีที่ผ่านมา หากไม่ได้เรียนรู้วิชาในวันนั้น ผมคงไม่มีความรู้ไปเก็บภาพแห่งการเดินทางมาเล่าขานผ่านกระทู้นี้ ขอขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับ น้าเว็ป ที่ได้สร้างบ้านหลังนี้ และก็ยังดูแลรักษาบ้านดีๆหลังนี้เป็นอย่างดี ให้ผมได้มีพื้นที่นำเอาเรื่องราวการเดินทาง มา Share & Learn ให้กับพี่ๆน้องๆ ร่วมเรียนรู้และรับชมบรรยากาศการเดินทางด้วยกัน...เสมอมา
สำหรับกระทู้นี้ ก็ได้เดินทางมาถึงภาพท้ายสุดของกระทู้แล้วครับ ผมก็ขอให้ทุกท่าน
“มีความสุขทุกครั้ง ที่ได้ออกไปตกปลา” และปลอดภัยด้วยนะครับ พบเจอกันใหม่ในกระทู้ถัดไป...สวัสดี