เสียงคลื่นซัดสาด มองเห็นไกลสุดขอบฟ้า
มีทะเลทุกเวลา แต่บางทีไม่มีเธอ
คลื่นซัดหาฝั่ง เหมือนใจร่ำคร่ำครวญหา
จากกันไปตามเวลา จากกันให้เธอสุขใจ
แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันพร่ำบอกให้เธอเข้าใจ
เพราะรักจริงจริง รักคือการให้ ฉันให้เธอ
จะมีใครบ้างหนอที่พอเห็นใจ ความรักสับสนในใจเสมอ
ถึงคร่ำครวญหากลับมาเหมือนเคย แต่พอเจอเธอต้องยิ้มสุขใจ
ขอเพียงแต่ให้เธอสบายเท่านั้นก็พอ
ฉันคิดถึงเธอ ไม่อาจบอกกับใครเขา
อยู่กับใจของตัวเรา อยู่ในความคำนึงผู้เดียว
. . . ฉันคิดถึงเธอ