หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ตอนที่ 1-5 Update 13 Nov 2019

สวัสดีบ่ายวันอาทิตย์ครับ…จากนี้ไปขอเชิญทุกท่านเสพเรื่องราวการออกทริป…มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 3 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ได้ ณ บัดนี้แบบไม่มีคั่นโฆษณาให้เสียอารมณ์เหมือนใน youtube ครับ…555

ตอนที่ 3 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง

“กินข้าวด้ายยยยย” เสียงตะโกนของใครบางคน ที่กลบทุกสรรสำเนียงแม้แต่เสียงเครื่องยนต์เรือ ที่ทำหน้าที่ขับกล่อมผมมาทั้งคืน ประดุจดังวงดนตรีทริมโฟนี่ ให้เงียบลง เสียงนี้ปลุกผม และทุกคนให้ตื่นจากพวังในยามเช้า

ผมก้าวเดินออกจากที่นอนด้านท้ายเรือ กระแสลมเย็นในตอนเช้าสัมผัสกับร่างกาย ทุกฝีก้าวย่างเหมือนเดินอยู่บนชั้นสองของบ้านตัวเอง ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่านี่กูอยู่บนเรือ หรืออยู่บนบกว๊ะ แม็งส์ทำไมมันถึงไม่โคลงเคลงเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่ชายตามองออกไปในท้องทะเลรอบตัว มันทำให้ผมได้กับคำตอบนั้นทันที นี่มันทะเล หรือว่ากระจกแผ่นใหญ่กันแน่ ท้องฟ้าสีครามสดใสไร้ซึ่งเฆมหมอกบังตา พื้นน้ำสีเดียวกับท้องฟ้า ชนิดที่แทบแยกไม่ออกว่าตรงไหนคือเส้นตัดขอบฟ้า

เวลานี้คลื่นที่เกิดในท้องทะเล หาใช่มาจากกระแสลมไม่ แต่มันคือคลื่นที่เกิดขึ้นจากนาวาลำใหญ่ ภายใต้การถือพังงาของไต๋แก่เพียงเท่านั้น คลื่นที่เกิดจากการแทรกตัวของหัวเรือไปในพื้นน้ำที่เรียบราวกับกระจก เกลียวคลื่นถูกปล่อยออกท้ายเรือทิ่งร่องรอยไว้เป็นทางยาว

บัดนั้นเองตาผมก็พบกับคลื่นเล็กๆที่แทรกตัวอยู่ในเกลี่ยวของคลื่นใหญ่ทางท้ายเรือทั้งซ้ายขวาประดุจว่าฝูงปลาว่ายแข่งกันตามหลังเรือ แน่ละมันจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากฝูงของ “เบิร์ด” ด้านท้ายเรือมีการลากเบิร์ดทั้งสองสาย…ลากเบิร์ดคืออะไร…?

ลากเบิร์ดคือวิธีการตกปลาชนิดหนึ่ง โดยใช่คล้ายๆกับเบ็ดโสกปลาเหยื่อ แต่ทำด้วยอุปกรณ์ที่ใหญ่กว่าทั้งตัวเบ็ดและสาย ตรงตัวเบ็ดจะประกอบด้วยหมึกยางตัวเล็ก ด้านบนของชุดเบ็ดนี้จะถูกประกอบเข้ากับตัวเบิร์ด ทำด้วยไม้คล้ายๆกับตัวนกกางปีก เมื่อใช้เรือลากตัวเบิร์ดมากับผิวน้ำ ปีกมันจะตีน้ำให้แตกกระจาย คล้ายๆกับปลากำลังไล่ฮุบฝูงปลาหมึกตัวเล็กๆ

เมื่อเราลากเบิร์ดผ่านฝูงปลาผิวน้ำจำพวกปลาโอ เรนโบว์รันเนอร์ มันก็จะเข้าชาร์จไล่ฮุบเหยื่อหมึกยาง ซึ่งปกติจะติดขึ้นมาครั้งละหลายตัวด้วยกัน การตกชนิดนี้เราจะใช้รอก และคันทอลิ่งขนาดใหญ่ เพราะชุดเบ็ดแบบเบิร์ดนี้ เมื่อใช้เรือลากจะต้านน้ำจนหนักมากๆ

เบิร์ดสองสายทำหน้าที่ของมันอย่างขะมักเขม้นทั้งสองตัว มันกระโดดโต้คลื้นท้ายเรืออย่างไม่รู้จักเหน็จเหนื่อยจนน้ำกระจาย คล้ายกับใครเอาสายฉีดตูด ฉีดอัดลงชักโครก ฝูงปลาหมึกยางน้อยใหญ่ ที่ไส่ในสอดใส่ตะขอเบ็ดสแตนเลสขนาด 6/O พร้อมตะกั่วขนาดเท่าเม็ดแตงโมเอาไว้ ต่างก็พริ้วตามกระแสคลื่น สะบัดตัวตามความเร็วของเรือ ราวฝูงมัจฉาน้อยที่ว่ายแหวกหนีการเข้าชาร์จของเหล่าฝูงนักล่า เบิร์ดทำหน้าที่ของเบิร์ด ส่วนเราก็ทำหน้าที่ของเราคือการเฝ้ารออย่างมีความหวัง

การปล่อยชุดสายเบิร์ดทั้งสองสาย เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ชำนาญงานด้านนี้ กล่าวคือทั้งประสบการณ์ และอุปกรณ์เขาเตรียมมาพร้อมสรรพ เอิร์ท แห่งข้าขาหมูใบยา และตี๋ หมื่นไม้ ส่วนคนอื่นๆก็นั่งรอดูผลงาน

เช้าวันนี้เป็นอาหารมื้อแรกจากมือบักเอ ดังนั้นมันจึงถูกประกอบขึ้นง่ายๆ เมนูฮิตยอดนิยมในตอนเช้า นั้นคือข้าวต้ม สำหรับผมข้าวต้มเป็นอาหารหลากรส หลากอารมณ์ ขึ้นอยู่กับเวลาที่เรากินว่าเป็นเวลาไหน

ถ้ากินเวลาเช้าอารมณ์ของคนกินคือสดชื่น เติมเปรี๊ยวสักนิดก็จะแก้แฮงค์จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้เป็นอย่างดี จนคอเหล้าพูดติดปากว่าข้าวต้มร้อนๆสักถ้วย

แต่ถ้ากินเวลาสักหลังสองทุ่มก็อาจจะเงียบเหงา เศร้าโศกนิดหน่อย ไม่อึกกระทึกมาก เพราะพระพึ่งจะสวดจบ ข้าวต้มที่กินเวลาเช่นนี้มีไว้สำหรับเลี้ยงขอบคุณแขก มันคือข้าวต้มธรรมมะ ข้าวต้มสวดพระอภิธรรม

แต่ถ้ากินเวลาสักตีสองไปแล้ว มันคือข้าวต้มแห่งการตกลงปลงใจจะไปต่อ ว่าคืนนี้มันจะไปจบที่คอนโดหรู หรือโรงแรมมานรูดชั่วคราว ดังนั้นการเติมพลังระหว่างการทำข้อตกลงนั้นเป็นสำคัญ ข้าวต้มมื้อนี้มักจะกินกับเบียร์…555

แต่ถ้ากินข้าวต้มเวลาเที่ยง ข้าวต้มมือนี้อารมณ์จะตื่นเต้นนิดหน่อย เช่นหนีงานออกจากออฟฟิศมากินข้าวต้ม เวลาอาจจะมีน้อย รีบกินรีบกลับ รีบแยกย้าย โบราณกล่าวถึงข้าวต้มมื้อนี้ไว้ว่าเป็นข้าวต้มมีพิษ หากกินข้าวต้มมื้อนี้บ่อยๆแล้วหัวจะหงอก…ดังนั้นแค่เห็นหัวก็รู้ว่าสมาขิกคนไหนในเรือลำนี้กินข้าวต้มพิษบ่อยที่สุด…5555

แต่สำหรับมื้อแรกของทริปนี้มันเป็นข้าวต้มไก่ตอนเช้า ดังนั้นรสชาติจึงสดชื่น กินมื้อนี้แล้วหัวไม่หงอก…555 การกินการอยู่ และใช้ชีวิตบนเรือนั้น ทุกอย่างจะเน้นความเรียบง่ายสะดวกเข้าว่า เราเริ่มทานข้าวพร้อมกัน แต่ต่างคนต่างตักต่างคนต่างเติม นั่งบ้าง ยืนบ้าง กินกันไปคุยกันไป

หลังอาหารมื้อเช้าเรานั่งคุย นั่งโม้กันไปตามประสา บางคนก็ขึ้นไปหลับนอนเอาแรง ผลไม้น้ำอัดลม กาแฟเย็น ขนมขบเคี้ยวทุกอย่างถูกงัดออกมาจาก 7-11 ในเรือไต๋แก่ ครับทานอ่านไม่ผิด และผมก็ไม่ได้เขียนผิดแต่อย่างใด บนเรือไต๋แด่นั้นมี 7-11 จริงๆครับ ปกติการที่ 7-11 จะเปิดทำการที่ไหนนั้น เค้าจะพิจารณาเรื่องของทำเลเป็นประการแรก

7-11 สาขาเรือไต๋แก่ก็เช่นกัน เค้าเลือกทำเลที่ท้ายเรือเป็นที่เปิดทำการ ของกินเพียบเครื่องดื้มเย็นเจี๊ยบมีไว้บริการมากมาย ทั้งชา กาแฟ น้ำอัดลม น้ำเปล่า เครื่องดื่มชูกำลัง ที่สำคัญมันเปิดบริการ 24 ชั่วโมง เรียกได้ว่าหิวเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามา ตามคอนเซ็ปท์เป๊ะ ที่แตกต่างคือสีของ 7-11 สาขานี้ไม่เน้นเขียวแดงแต่มันคือสีน้ำเงินล้านๆ…555

ขณะที่เรากำลังนั่งทานขนมจาก 7-11 ท้ายเรืออยู่ ทันใดนั้นเองรอกคุณปู่ในตำนานที่ทำหน้าที่คุมบังเหียนเบิร์ดทั้งสองสาย ด้านท้ายเรือที่ไร้คนเหลียวแลกว่าสองชั่วโมงทั้งสองตัว ก็แหงปากร้องลั่นออกมาพร้อมกัน ราวกับสาวสวยฝาแฝดสองนางกำลังจะโดนรุมขืนใจ กระชากพรหมจรรย์วัยดรุณีแรกแย้ม จากน้ำมือของฝูงซาตานผิวน้ำ พวกมันกระหายในความเป็นสาวของเธอ จึงพากันอ้าปากไล่งับเอาหัวเจ็ตหมึกยางตัวน้อยๆทั้งสองฝูงอย่างบ้าคลั่ง

เบิร์ดสองตัวที่โลดแล่นบนยอดคลื่นจมหายลงไปในผืนน้ำที่แตกกระจาย ปลายคันทอลลิ่งแบบทุยล๊อด หรืออีกนัยหนึ่งคันเย่อควายสลบถึงกับโค้งงอ นั้นหมายถึงว่าปลายสายมีแรงต้านอย่างรุนแรง จากฝูงนักล่าผิวน้ำผู้หิวกระหาย

เสียงตะโกนให้สัญญาณกับไต๋แด่ดังขึ้นแข่งกับเสียงรอกที่แหกปากไม่ยอมหยุด เหมือนเด็กเกเร เครื่องยนต์เรือเบาลงเข้าสู้รอบเดินเบาแต่ไม่ถึงกับจอด น้าตี๋ หมื่นไม้ และคุณชายเอิร์ท เข้าประจำตำแหน่งตัวเองในทันที คันทุยล๊อดไม่ได้โดนยกขึ้นจากรูกระบอกปักคัน แต่มันแค่ได้รับการประคอง โดยให้น้ำหนักของคันกับรอกทั้งหมด ที่รวมๆแล้วพอๆกับน่องขาข้างซ้ายและขวาของเมียที่บ้าน ต่างกันตรงมันไม่ขาวอวบ และวันนี้มันไม่ไพาดมาที่บ่าของคนทั้งสอง แต่มันพาดกดไปที่กาบของเรือ

มือขวาของคนทั้งสองหมุนแขนกว้านสายไปข้างหน้าแบบไม่ยอมให้เสียเวลา ในขณะที่มือซ้ายประคองโคนคันช่วงโฟว์กริป จังหวะของการหมุนเป็นไปอย่างสม่ำเสมอ หมุน…หมุน … หมุน แล้วก็หมุน

จนในที่สุดเบิร์ดทั้งสองตัวก็ลอยขึ้นมาบนเรือพร้อมด้วยฝูงปลาโอนักล่าผิวน้ำไวฉกรรจ์ทั้งหลายพากันมานอนตีหางแข่งกันอยู่ในถัง เสียงดังระรัวราวกับกลองออกศึก ลำตัวเด้งไปมาอ้าปากค้างงับกับอากาศเป็นพัลวัน

ทันใดนั้นหลวงจีนโหด แห่งอรามแซ๊ปเด้อ ย่านชินเขต เดินหัวล้านใสแหนวไม่ใส่จีวร ในมือมันถือมีดคมกริบราวกับเขี้ยวของมังกรพันปี ในดวงตาของมันส่อแววว่าเคียดแค้นฝูงซาตานจากขุมนรกผิมน้ำกลางอ่าวไทย ที่ทำการปู้ยี่ปู้ยำฝูงน้องนางหมึกยางอย่างเมามันด้วยกามราคะตัณหา มันไม่รอช้าคว้าเจ้าพวกบ้าที่นอนแดดินขึ้นมาทีละตัว และทำการเสือกมีดที่คมราวเขี้ยวมังกรเล่มนั้น ลงไปในช่องเหงือกเพื่อตัดเส้นเลือดใหญ่ และลมหายใจ โดนมิได้ฟังเสียงร้องขอชีวิต

นักบวชโล้นผู้ไร้ปราณีกระทำการซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระแสวารีสีครามสดใส แดงฉานออกเป็นออกเป็นสีเลือด มันทำแบบนี้กับซาตานทุกผู้ตัวตน ท่ามกลางสายตาของเหล่านักบุญอย่างผมและเพื่อนอีก 8 ชีวิต ที่มิมีใครกล้าที่จะร้องขอให้นักบูญใจบาปในคราบไอโลน หัวไร้ซึ่งเส้นผมหยุดการกระทำนั้น…

กว่าที่ใครจะทันตั้งตัว ไอโล้นมันก็ตะโกนสั่งด้วยน้ำเสียงห้าวสุดฤทธิ์ว่า … “เตรียมเขียงมา กูจะแล่เนื้อพวกมันออกเป็นชิ้นๆ ให้สมกับการกระทำที่มันทำกับเด็กๆเหล่านั้นไว้” ไม่มีใครกล้าแม้แต่คิดจะขัดคำสั้ง รวมทั้งตัวผมเองซึ่งมีอายุอานามมากกว่านักบวชโล้นนี้หลายพรรษานัก

ทุกคนแยกย้ายกันทำตามที่มันสั่ง บางคนวิ่งไปเตรียมเขียง บางคนเตรียมผักสด บางคนเตรียมจาน และอีกหลายคนร้องถามหาวาซาบิและตะเกียบ มีดที่คมราวกับเขี้ยวมังกรเล่มที่ว่า ทำหน้าที่จากการแทงคอมาเมื่อสักครู่ บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นการแลเนื้อเหล่าซาตานผิวน้ำออกบางๆ เป็นชิ้นสมกับคำที่นักบวชโล้นบอก…

เนื้อทุกชิ้นที่ถูกแลถูกนำมาวางเรียงในจานอย่างเป็นระเบียบ ราวกับว่าผู้หั่นนั้นบรรจงทำด้วยความแค้น และแล้ววาระสุดท้ายของซาตานแห่งผิวน้ำทุกตัวก็แปรเปลียนเป็นชิ้นสมใจปอง แต่ยังไม่พอ โบราณว่ารักมากย่อมแค้นมาก แค้นมากก็ต้องแล่เนื้อเอาเกลือทา แต่กาลครั้งนี้นักบวชโล้นคงแค้นมากกว่าหลายร้อยเท่าพันทวี มันจึงเอาเนื้อเหล่าซาตานทั้งหลายทาด้วยวาซาบิสีเขียวมรกต ที่ออกฤทธิ์ใช่แค่เค็มเพื่อให้แสบ แต่มันยังเผ็ดร้อนดังไฟนรกโลกันต์ขุมที่ 9

เนื้อทุกชิ้นถูกผม และพวกนักบุญทั้งหลายที่เฝ้ามองเหตุการณ์มาตั่งแต่ต้นจนจบ เอาตะเกียบขีบแช่ลงไปในเพลิงนรกมรกตสีเขียวสด แล้วใส่ปากคำแล้วคำเล่า เราทุกคนเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นักบุญบางคนร้องไห้ด้วยน้ำตา บางคนกลั่นน้ำตาไม่ให้ออก หน้าตาแดงกล่ำ บางคนหันหน้าหนีออกทะเลสูดลดหายใจลึกๆ บางคนความอดทนต่ำก็แหกปากร้องออกมาดังๆพร้อมน้ำตาที่ไหลท่วมใบหน้า…เหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปนักบวชโล้นใจอัมหิต มันนั่งสูบยาอย่างเงียบๆในมุมหนึ่งของนาวาลำใหญ่ พร้อมเช็ดทำความสะอาดมีเก็บเข้าซองอย่างเลือดเย็น…เรื่องราวการล่องนาวาต่อไปจะเป็นอย่างไร…!

โปรดติดตาม มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 4 ราตรีแห่งสงครามที่ยืดเยื้อ
ได้ที่นี่ที่เดียว…ตกปลากับเรือแพรอาภรณ์ สำหรับวันนี้ ขอกว่าคำว่า…สวัสดีครับ

ตามชมตอนต่อไปครับน้าโดม กระติกใบขาวข้างตู้ 7-11 ขนาดเท่าไหร่ครับ สวยมากเลย

รบกวนน้าโดมขอรายละเอียดค่าเรือหน่อยนะครับเผื่อผมมีโอกาสได้ไปแก้มือครับ

ตามชมครับ เล่าเรื่องได้น่าติดตามอีกกระทู้ครับ

กระทู้แบบนี้เลยครับ ...ทำให้นึกถึงสมัยก่อนพุทธกาลโลกออนไลน์ยังไม่มี...กวีหาได้ตามแผงหนังสือทั่วไป...เรื่องเล่าในหนังสือตกปลา...อ่านเสร็จ..ต้องหยิบเบ็ดทันที..555  เขียนได้สุดยอดมากครับ