ส่งเหยื่อไปทางประตูน้ำหลายไม้ครับแต่ก็เงียบ..เปลี่ยนเหยื่อตัวเดิมครับ..ลองตีไปทางปากคลองบ้าง..บางวันเหยื่อบางตัวก็เก่งครับ..แต่ในทางกลับกัน..ในวันถัดมา..อาจไม่มีปลาหรือสิ่งมีชีวิตใดมาสัมผัสเหยื่อเลยก็มีครับ..นี่แหละคือตัวแปรที่เราไม่สามารถศึกษาและคาดการณ์ได้หมดครับ..มันจึงทำให้เกมส์ตกปลามีเสน่ห์และน่าติดตาม..พูดง่ายๆคือ..ไม่มีใครที่รับปากได้ว่า..ไปตกปลาแล้วจะได้ปลาแน่ๆครับ..ความไม่แน่นอนนี่แหละครับ..ทำให้การตกปลา..."ไม่น่าเบื่อ..ตลอดมา..และก็จะเป็นอย่างนี้..ตลอดไปครับ" 
ขอบคุณคร้าบบบบ 
เหมือนใช้เอฟเฟกส์ครับ..ทันทีที่เหยื่อตัวนี้สัมฝัสน้ำ..เริ่มกรอสายมาสองรอบมือครับ..มีนักล่าเข้ามาช้าตที่เหยื่อ..แต่ไม่ติดครับ..กรอต่อมาอีกนิด.. 
โดนถล่มอย่างดุดันจากนักล่าเจ้าถิ่น.. 
เช่นเคยครับ..ปฏิกิริยารีเฟคจากกร้ามเนื้อแขนท่อนล่างด้านซ้าย..แกร็งตัวกระตุกคันเข้าหาตัวด้วยความเร็วสูง..กระชากเอาตะขอที่แหลมคมดุดเข็มฉีดยา..ฝังเข้าที่ปากของนักล่าใต้น้ำ..ที่กล้ามาท้าทายการต่อสู้เชิงสัณชาตญาณ..เข้าอย่างจัง..ปลายสายวิ่งออกตอนที่นักล่าพยายามหนีเข้าที่ซ่อน..ปลายคันที่อ่อนไหวผ่อนแรงของนักล่า..ก่อนที่เบรคของรอกที่ได้ถูกเซตไว้อย่างลงตัวจะคลายสายอย่างช้าๆ.. และนุ่มนวล
ไม่ทันที่นักล่าจะตั้งหลักวิ่งเป็นรอบที่สอง..หัวแม่มือด้านซ้ายของนักล่าบนฝั่ง..กดเข้าที่สปูลยุติการไหลของสายไว้แค่นั้น..นักล่าบนฝั่งบิดตัวเกร็งกร้ามเนื้อ..ดึงคันกราไฟท์ความยาว 6 ฟุ๊ต7 นิ้ว..สร้างแรงกระชากลากคู่ต่อสู้ที่ปลายสาย..ให้เซถลาตามแรงดึงไกลกว่าที่ใจจะคาดถึง.. การตู้สู้จะจบลงในไม่กี่วินาทีข้างหน้า..อาจจะด้วยความได้เปรียบในเชิงรุก..หรือความด้อยเปรียบของคู้ต่อสู้ที่ปลายสายก็ไม่ทราบได้.. 
ขอบคุณคร้าบบบ 
ไวเท่าใบมะเขือร่วง..ลูกป้อดน้อยในซอกหิน..ที่วิ่งมากัดเหยื่อด้วยความตกละ..ต้องพ่ายกับนักล่าบนฝั่งอย่างไม่มีทางสู้..ขึ้นมานอนให้ถ่ายภาพตามอำเภอใจ..ไร้การโต้เถียงใดๆจากนักล่าน้อย..จะเห็นได้ว่าปลาเก๋าแม้ตัวเท่าใบมะเขือ..แต่สัณชาตญาณของนักล่าสูงเท่าๆปลาโตเต็มวัยเลยทีเดียว..แต่ไม่ว่าจะร้ายกาจเชิงการรุกมากเท่าใด..ถ้าเชิงรับอยู่นอกแนวซ่อนตัวแล้วล่ะก็..เก๋าก็กลายเป็นแค่..เก๋าป้อดธรรมดาๆไปในพริบตาเลยทีเดียว.. 
ขอบคุณคร้าบบบ 
ยังมีอาหารในปากอยู่เลยครับ..มากัดเหยื่อด้วยประสงใดเล่าเจ้าป้อดน้อย.. 
สุดท้าย..ทุกกิริยาการต่อสู้ของเรา..ก็หนีไม่พ้นสายตาวัยรุ่นเจ้าถิ่น..นักล่าไม่ว่าเก่งแค่ไหนก็แพ้เจ้าถิ่นครับ..เดินมาขอปลาเอาดื้อๆ..ผมเลยบอกได้ตัวเดียวครับ..จะเอามั้ย.."เอา"..คำตอบสั้นๆแต่แฝงไว้ด้วยความหมาย..เราจึงต้องยอมยกปลาเก๋าป้อดตัวน้อย..ให้วัยรุ่นเจ้าถิ่นไปน่ะครับ.. 
เมื่อเห็นว่าได้เวลานัดกับโปรจือแล้ว..เราก็ย้ายหมายครับ..เดี๋ยววัยรุ่นเจ้าถิ่น..จะไม่พอใจไปมากกว่านี้..55555 
น้าจือครับ..ชายร่างใหญ่ใจดี..จะพาไปหมายที่เรียกกันว่า..กระพงใหญ่ที่สุดในแถบย่านนี้เลยก็ว่าได้..ตามคำบอกเล่าของน้าจือแล้ว..ไซด์แปดโล..หาได้ไม่ยากเลยที่หมายนั่น..บอกเมื่อสองวันก่อนมายืนตีเอาไปทำกับข้าวที่งานจาบังเกมส์..ได้ไซด์แปดไปสองตัว..ต้มยำคนกินเป็นร้อย.. ถึงตรงนี้..เราคิดเรื่องรอกและสายทันทีครับ..น้าหมอเชลล์บอก..แวะไปเอารอกตัวใหญ่มาดีกว่า..เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่ะ... 
)
)
)
)
)