อิอิ ป้านุชมาแย้วเหรอ กินข้าวยัง
น้าฉักขา คืองี้ค่ะ
ตั้งแต่ออกจากห้องพัก ไปยืนดูร้านที่เค้าวาดภาพสด ๆ
คนวาด 1 ใน 2 หันมาเห็น ก็สะกิดเพื่อนอีกคนอย่างมีมารยาท
โดยไม่ขำ แต่พวกเราขำค่ะ เลยถอยออกมาไม่กวนสมาธิคนที่เหลือ
แล้วก็เจอแขกมาทักเป็นภาษาอังกฤษ เหอเหอ อยู่เมืองไทยไม่พูดไทย เด๋วตีตายเลย
เดินมาตามหาโปสการ์ดสีขาวดำที่เห็นตอนนั่งรถผ่าน
ก็ยืนนินทากัน 2 คน ว่าทำไมขายแพงจังใบละตั้ง 25 บาท
ตัดใจออกจากร้าน เงินไม่กระเด็นสักกะบาท แม้จะอยากได้มากแค่ไหนก็ตาม
เดินมาถึงหัวโค้งก่อนถึงวัดหัวหิน จะมีร้านขายข้าว
นักท่องเที่ยวไทย ท่าทางคุณหญิงคุณนายทั้งร้านนั่งกันอยู่
ถึงกับฮาแตกกันทั้งร้าน บางคนก็มองแบบ "มันสติดีกันหรือเปล่า"
แล้วเหตุที่เกิดในห้าง ก็เป็นตอนเดินลงบันไดเลื่อน
กลุ่มเด็กแนวเค้าแต่งตัวกันสุดฤทธิ์กำลังจะขึ้นมา
พอน้อง ๆ เค้าเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นล่ะ มองกันตาค้างงงง
ค้างยันเราลงมาถึงพื้นแล้วเค้าขึ้นไปจะถึงด้านบนก็ยังมองกันอยู่
เฮ้อ. . . คนบ้านเรายังคงปรับตัวกับการแต่งกายของพวกเราไม่ได้
สู้ที่หลวงพระบางไม่ได้เลย เดินได้เป็นปกติสบายใจกว่านี้เยอะเลย
)
)
)
)