คืนสุดท้ายก่อนกลับบ้าน ....
พี่โท พามาจิ๊กปิดฟลอร์ ...
เรามาถึงหมายตอนโพล้เพล้พลบค่ำพอดี ....
เรือเปิดไฟได้ไม่นาน ....
กระมงตาเหลือก กระมงพร้าว ดาหน้าเข้าถล่ม สองชั่วโมงเต็มๆ .... แห่งความหฤหรร ...
สองชั่วโมงที่จิ๊กกันเต็มอิ่มแบบไหล่ต่อไหล่เบียดกันขโยกเหยื่อขึ้นลง....ทั้งแนวนอกแนวใน ... มันกินหมด .......ขนาดกรอเก็บสายเก็บเหยื่อมันก็กิน
กล้องเกลิ้งไม่สนใจ ตกจนปลาเลิกกินแล้วค่อยมาถ่ายเก็บทีหลัง ...
พวกเราร่ำลาโบกมือลาหมายสุดท้ายประเทศเพื่อนบ้านแบบมันส์ทิ้งทวน ....
อีกสิบกว่าชั่วโมงถึงจะถึงบ้าน ......
เพิ่งจะคิดถึงลูกน้อยกลอยใจขึ้นมา ...
ก็ต่อเมื่อตัดสายช๊อคหลีดเก็บเหยื่อจิ๊กเข้ากระเป๋า .....
เพิ่งจะคิดได้ ....
นี่กูจิ๊กลืมลูกลืมเมียลืมโลกไปเลย ..เหรอเนี่ย .....
ลาก่อนพม่า ....ปฐมบทแห่งท้องทะเลหน้าแรกของผม ....
หัวเรือโพลาริสวัน ถอนสมอหันหน้าโต้คลื่นกลับบ้านเมื่อเวลา สามทุ่มพอดิบดี .....
1
)
)
)
)
)
สุดยวดลูกพี่ 
)