เมื่อเห็นว่าฝนไม่ยอมหยุดตกแน่ ๆ เราจึงใส่เสื้อกันฝนอีกครั้งพร้อมออกลุย
โดยส่งสายตาอาลัยอาวรณ์กันเองระหว่างพี่จู้กับพวกเรา ที่ครั้งนี้ไม่ได้ร่วมเดินทาง
ด้วยกันเหมือนเคย....
เดินตามน้องเอ๊กซ์ผ่านป่าสวนยางไปเรื่อย ๆ ฝนซาลง จนมาโผล่เนินรับแขก
ที่เคยเป็นทุ่งหญ้าสูงท่วมหัว ตอนนี้โล่งแล้ว แต่สิ่งที่หวั่นไว้ก็เป็นจริงเมื่อหญ้าแห้ง
สร้างอุปสรรคเล็ก ๆ ให้เราเดินกันลำบาก ทั้งลื่นและยวบ
น้องเอ๊กซ์หันมาดูฝนงานของตัวเองว่าพี่ ๆ ยังไหวมั้ย...?
![ฝนยังไม่มีท่าทีจะหยุด การรวมใจเป็นสิ่งที่เรากระทำได้
[b]เฮ้ยยย!! สู้เว้ยยยย[/b]](../_pictures/board/upload2009/200911/125855978574795.jpg)
)
)
)
)
