หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เดินไป...ถ่ายไป (Episode 5: Street of Paris)

ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว...และก็เช่นกันครับ ยิ่งสูงก็ยิ่งสวยด้วยวิวทิวทัศน์ด้วยเช่นกัน แต่ผมถ่ายมาได้เพียงแค่นี้เองครับ ภาพวิวของจริงสวยกว่าในภาพถ่ายเยอะครับ ต้องขออภัยที่ด้อยฝีมือ 

ใครๆ ที่แวะเวียนไปเยี่ยมชม ก็คงอดใจไม่ไหวที่จะเก็บภาพวิวทิวทัศน์ที่สวยๆ ไว้ในครอบครอง 

สวยทั้งกล้อง...สวยทั้งคน ผมรีบแอบถ่ายภาพนี้ แล้วก็รีบเอากล้องมาซ่อนไว้ใต้เสื้อยีนส์ตัวหนาๆ ที่ผมใส่เลยล่ะครับ (อายเค้าครับ กล้องเก่าๆ ของผมมันตกรุ่นไปหลายปีล่ะครับ ISO เพียงแค่ 400 พี่ Noise ก็มาเคาะประตูหน้าบ้านล่ะครับ) 

เพื่อเป็นข้อมูลให้กับคนที่ชอบถ่ายรูปนะครับ ผมแนะนำให้ท่านตรวจเช็ควันและสภาพอากาศในวันที่ท่านจะเดินทางไปที่ Square Louis Michel ให้ดีนะครับ ถ้าชอบเจอคนเยอะ ก็เดินทางไปวันอาทิตย์ ที่สำคัญ โปรดให้เวลากับตัวท่านเองเถอะครับ ท่านหาบรรยากาศวิถีชีวิตแบบนี้ไม่ได้ที่เมืองไทย ท่านสามารถเก็บภาพ แบบไม่ซ้ำกันในแต่ละห้วงเวลาเลยครับ อย่าได้รีบเร่งเดินทางไปโน่น ไปนี่ในวันเดียวกัน ให้เวลากับที่นี่เถอะครับ

ประเด็นที่ควรพิจารณาเพิ่มเติม หากท่านมีเพื่อนที่ชอบถ่ายภาพร่วมเดินทางไปด้วย โปรดอย่าปากหนักไม่เอ่ยถามรายละเอียด ในความชอบถ่ายภาพกันด้วยนะครับ ขนาดการตกปลา ก็ยังมีการตกแบบสะปิ๋ว ชิงหลิว หรือปั้นรำหุ้มตระกร้อนั่งรอตกปลาหน้าดิน บ้างก็ชอบตกเหยื่อปลอม...แม้ว่าจะเป็นการตกปลาเฉกเช่นเดียวกัน แต่มันก็ยังแฝงไว้ซึ่งความ “ไม่เหมือนกัน” ด้วย ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น คนถ่าย Selfie เขาจะไม่มานั่งรอท่านถ่ายวิถีชิวิตผู้คน ได้เป็นชั่วโมงๆหรอกนะครับ…นี่แหละครับ “ความเหมือนที่แตกต่าง” ที่ผมได้เรียนรู้มาจากการเดินทางในครั้งนี้ 

ณ โบสถ์ Sainte-Chapelle เป็นอีกโบสถ์หนึ่งที่สถาปัตยกรรมภายในสวยมากเลยครับ แต่ผมไม่ได้เก็บภาพแนว Street มาเลยครับ คงมีเพียงภาพนี้ภาพเดียว 

ตัดภาพมาอีกวันหนึ่งเลยนะครับ มหาวิหารน็อทร์-ดาม แห่งกรุงปารีส (Cathédrale Notre-Dame de Paris) เป็นอีกสถานที่แห่งหนึ่งที่ท่านควรจะไปเยี่ยมชมนะครับ กฎเหล็กของการถ่ายภาพภายในตัวโบสถ์ ก็คือ ห้ามใช้ขาตั้งกล้อง (Tripod) และห้ามเปิดแสงแฟรช (Flash) ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดก็คือ ท่านต้องสำรวม ไม่เฟอะฟ่ะเดินเตะโน่น ชนนี่ ล้มเสียหายให้เกิดเสียงดังรบกวนการสงบนิ่งประกอบพิธีกรรมเป็นอันขาด 

เสียงชัตเตอร์จากการถ่ายภาพภายในตัวโบสถ์ที่เงียบนั้น เป็นเสียงที่ดัง ฟังชัด และรบกวนโสตประสาทหูของคนนั่งสวดมนต์ได้ดีเลยล่ะ มันเป็นการท้าทายตัวเองที่จะได้ภาพมา มันเป็นสถานการณ์ที่ฝึกให้คิดก่อนถ่ายว่า เราอยากได้รูปอะไร มุมไหน ต้องแน่ใจว่า หนึ่งเสียงชัตเตอร์ที่รบกวนชีวิตผู้คนในนั้น ต้องได้ภาพมาไว้ในครอบครอง 

ผมมันก็แค่คนธรรมดา กดชัตเตอร์เพียงครั้งเดียวแล้วได้ภาพจินตนาการณ์ที่วาดไว้ในหัวนั้น มันก็มีการฟลุ๊ค ได้ภาพมากันบ้างนะ แต่มันก็ไม่บ่อย ถ้าพลาดแล้วทำไงดีล่ะ...ไม่ยากครับ ทุกอย่างมีทางแก้ เพียงแค่ท่านก็ต้องยอมใช้เวลา นั่งจมอยู่กับ “ความเงียบ” ซักพักหนึ่ง ขอโทษให้กับความผิดพลาดที่ตัวเองทำลงไป ทบทวนความผิดพลาด...และซื้อเวลาสร้างความเงียบไปซักระยะหนึ่ง แล้วก็ถ่ายซ่อม...ยากตรงไหน? ใครๆ ก็ผิดกันได้ หาก รู้จักขอโทษและแก้ไข (ไม่ใช่แก้ตัวหรือเพิกเฉยไม่แก้ไข) 

มุมนี้ คำว่า Sacrifice ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของผมขณะถ่ายทำ และมุมนี้ก็ถูกเก็บไว้ในบันทึกการเดินทางของผม 

ภาพทางด้านซ้ายมือ น่าจะเป็นภาพมุมมหาชน แต่ส่วนตัวผมชอบมุมตามภาพในรูปขวามือมากกว่าครับ ผมชอบมองหามุมที่ไม่ต้องเดินตามทางของใครๆ เพราะผมเชื่อมั่นว่า ผมสร้างทางเดินได้ ด้วยตัวผมตัวเอง 

ด้วยความบังเอิญอีกเช่นกัน วันนั้นบาทหลวงมีการประกอบพิธีอะไรซักอย่าง มันจะน่าสนใจมากกว่านี้ หากผมฟังภาษาฝรั่งเศสเข้าใจ 

โชคช่วยด้วยความบังเอิญ ที่ทำให้ผมเดินสุ่มสี่สุ่มห้า มาเจอมุมนี้ บาทหลวงและภาพพระสันตะปาปาที่แขวนด้านบนหันหน้ารับกันพอดี (โปรดสำรวม และระมัดระวังเสียงชัตเตอร์จะรบกวนพิธีกรรมด้วยนะครับ) 

Lighting ภายในตัวโบสถ์ของจริงนั้นสวยมากเลยครับ มีเป็นมุมๆ ไป เหมือนกับว่ามีใครมาจัดลำดับความสำคัญของ “แสง” และเตรียมสถานที่ถ่ายทำไว้ให้เป็นอย่างดีเลยล่ะครับ 

Grande Arche de la Defense หรือเป็นที่รู้จักกันว่า “ประตูชัยแห่งใหม่” ก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่น่าไปแวะเยี่ยมชม เป็นสถานที่ๆ มีพื้นที่กว้างขวางมากๆ ผมถ่ายเก็บรูป Landscape แถบนั้นมาก็เยอะพอสมควร เคยเอามาโพสไว้ในกระทู้ก่อนๆ บ้างก็มี แต่เนื่องจากมันไม่เข้ากับกระทู้นี้ก็เคยของดนะครับ 

เมื่อชะตาชีวิต ได้นำพาผมมาถึงกรุงปารีส มันทำให้ผมรู้สึกเสียดายที่ไม่เลือกเรียนสายศิลป์-ภาษา(อังกฤษ-ฝรั่งเศส) แต่ผมกลับเลือกเรียนสายศิลป์-คณิต (อังกฤษ-คณิต) และเลขก็ไม่มีประโยชน์กับผมเท่าไหร่เมื่อเทียบกับชีวิตการทำงานในปัจจุบันที่ต้องใช้ภาษาเป็นหลัก ผมจึงสอนให้ลูกผมให้ ค้นหาตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง และด้วยตัวเอง (Find yourself, be yourself and by yourself) 

ผมใช้เวลาที่ประตูชัยแห่งใหม่นี้เยอะพอสมควร หากดูดีๆแล้วจะเห็นว่า buddy ผมเพิ่งจะเริ่มตั้งขาตั้งกล้อง เพื่อถ่าย Selfie ส่วนผมนั้น ผมได้ภาพที่ต้องการไปหลายภาพละครับ...นี่แหละครับ “ความเหมือนที่แตกต่าง” ที่กล่าวไว้ในภาพก่อนหน้านี้ แต่ก็ยังร่วมทางเที่ยวกันได้ เพราะ “ความเข้าใจ” ในความแตกต่าง

เมื่อผมเอ่ยถึงประตูชัยแห่งใหม่แล้ว ย่อมแสดงว่ามีประตูชัยเก่า หรือมีชื่อเรียกขานว่า “อาร์ก เดอ ทรียองฟ์ เดอ เลตวล” (Arc de Triophe de l'Étoile) เช่นกัน ผมเป็นคนขี้เกียจแบกขาตั้งกล้อง เมื่อเจอสภาวะแสงแบบนี้ ก็ต้องจอดล่ะครับ...เอ๊ะ! จะจอดกันง่ายๆ เลยเร๊อะ? คงไม่ใช่ผมแน่ๆ ทำไงล่ะหากจะได้ภาพแบบ Long Speed Shutter โชคช่วย...มีต้นไม้อยู่ วิ่งเข้าหาเลย...แก้ไขกันไป(แต่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะ) 

ผมบังเอิญไปตอบพลบค่ำพอดี และหากเดินทางไปถึงที่นั่น ก็คงไม่หนีไม่พ้นที่จะต้องเดินไปดูวิถีชีวิตคนเมือง ย่านถนนช็องเซลีเซ (Avenue des Champs-Élysées) และที่หนีไม่พ้นเป็นอย่างยิ่งเลย ก็คือ การเดินหาร้านของฝาก กระเป๋ายี่ห้อติ้งๆ ต้องๆ อันโด่งดังอะไรเทือกนั้นล่ะครับ ผมเดินเข้าไปดูได้แป็ปเดียว สุดท้ายผมก็เลือกนั่งรอเพื่อน ถ่ายรูปข้างถนนล่ะกัน (มึงดูไปเถอะ มันคนละแนววะ) 

อีกแห่งหนึ่ง เมื่อมาเยือนกรุงปารีสแล้ว ต้องหาโอกาสมาแวะชมให้ได้ นั่นคือพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ (The Louvre) 

ผมจำช่วงเวลาปฏิทินของบ้านเราขณะนั้นอยู่ในช่วงเดือนเมษายน อากาศที่บ้านเราร้อนตับแลบ แต่ที่นั่นอากาศกลับตรงกันข้ามกันเลย ผ่านโค้งประตูนี้ ก็คือ พิพิทธภัณฑ์ลูฟวร์แล้วครับ ลองนึกถึงหนังเรื่องรหัสลับดาวิซี่กันดูน่ะครับ (The Da Vinci Code) 

บรรยากาศห้องอาหารที่ละแวกนั้นครับ...ผมได้แต่มองครับ เก็บท้องไว้กินอาหารเวียดนามข้างๆโรงแรมดีกว่า โซ้ยนม เนย ไข่ มาหลายวันละ ขออะไรที่มันมีรสชาติกระเดียดมาทางโซนเอเชียบ้าง(เถอะวะ) 

มองมาทางด้านซ้าย ก็มีอีกห้องโถงของพิพิธภัณฑ์ให้ได้ดู ได้ชมจากภายนอกเช่นกัน ขณะที่ผมถ่ายภาพนี้ เป็นเวลาปิดทำการพอดี...เห็นภาพนี้แล้วนึกถึงคนอยู่เมืองไทยอีกล่ะ 

และแล้ว...วันต่อมา ผมก็ได้ฤกษ์งามยามดี เดินเข้ามาดูภายในบริเวณที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ The Louvre กันซะที สถานที่เหมาะสม อากาศที่เป็นใจ แสงแดดที่ให้ท้าย และท้องฟ้าที่ไร้เมฆมาปกคลุม แหม! มันก็สุดจะหักห้ามใจ ไม่ให้เก็บภาพ...จริงๆ แล้วผมก็แค่อยากรู้ว่าเค้าใส่แว่นตายี่ห้ออะไร...ก็เท่านั้น ไม่มีอะไร(อ้างไปเรื่อย) 

ภาพนี้ อะไรทำให้ผมนึกอยากจะพูดภาษาฝรั่งเศสให้ได้เสียเหลือเกินก็ไม่รู้ 

เก็บบรรยากาศภายนอก