รอยยิ้มเจื่อนๆบนใบหน้าของพ่อ บางทีก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจว่า ผมพาท่านมาลำบากมากไปหรือเปล่า... กับอาการป่วยที่เพิ่งทุเลา
โชคยังดีที่วันนี้อากาศเป็นใจไม่ร้อนมากนัก ... มีหลายครั้งที่เสียงเชียร์ของพ่อดังขึ้น ในช่วงเวลาที่ปลาเข้าชาร์จเหยื่อหลายครั้ง...
แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นและเงียบลง... เป็นครั้งคราว
หลังจากที่ความเงียบผ่านไป เรื่องราวเก่าๆเกี่ยวกับชีวิตและการจับปลาของพ่อในอดีตก็ถูกนำมาเล่า สลับกับเสียงพูดคุยของอาชาญเป็นครั้งคราว
ตัวผมเองไม่เคยเบื่อที่จะฟังเรื่องเล่าเก่าๆ... ไม่ว่าจะเคยฟังเรื่องนั้นมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ตาม...
สิ่งเหล่านั้น คงพอที่จะทำให้เราต่างเข้าใจถึงความรู้สึก และความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงถึงกันได้ไม่ยากเย็นนัก...