เเละพี่ก็ให้กาเเฟผมหนึ่งเเก้วพร้อมกับบอกว่า..
"กินก่อนเดี๋ยวขับรถต่อจะได้ไม่ง่วง"
ผมรับกาเเฟเเก้วนั้นมาค่อยๆบรรจงดื่มอย่างช้าๆกาเเฟเเก้วนี้เป็นกาเเฟที่ไม่ได้อร่อยที่ที่สุดที่ผมเคยดื่มเเต่กาแแฟแก้วนี้ทำให้ผมสดชื่นอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเป็นรสชาติของมิตรภาพก็เป็นได้..........
จากนั้นอีก1ชั่วโมงทุกอย่างก็กลับมาปกติถนนถูกเปิดเมื่อการเจรจากับผู้ว่าจบลงผมก็เดินทางต่อถึงประจวบประมาณ4ทุ่มกว่าจะนอนหลับก็ปาเข้าไปตี2กว่า..สงสัยเพราะกาเเฟเเก่ไม่ใส่นำ้ตาลเเก้วนั้นเเน่ๆ
)
)
)
)
)
)
