หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

กิจกรรมตกปลา เมื่อไหร่สังคมจะยอมรับ?

การที่ทำให้สังคมยอมรับ ผมว่านะตอนนี้ก็ใหญ่พอแล้วนะครับ
ลองนึกดูดึๆนะว่าใหญ่แค่ใหน ที่ฮอนแลนด์ ออกรายการวันละ 1ชั่วโมง วงการตกปลาตอ้งเข้าหา ไม่ใช่คอ้งไปหาเค้า เราเป็นแบบที่ดีก็พอแล้ว ไม่นานเกินรอ เมืองไทยจะรู้จักน้าๆทุกคน 

  ตั้งคำถามไว้เล่นๆก่อนนะครับ

ณ.ตึกหรูระฟ้าใจกลางกรุงแห่งหนึ่ง... ลิฟท์โดยสารไฮสปีดเปิดออก... ชาย 4 ก้าวเท้ามาเข้ามาสมทบกับคนในลิฟท์

ทั้ง 4 คนต่างกลับจากการเล่นเกมที่ตัวเองโปรด ในมือจึงถืออุปกรณ์ที่ต่างกัน 4 ชนิด

คนแรก ... ไม้กอล์ฟ
คนที่ ...ไม้เทนนิส
คนที่สาม ... คันเบ็ด
คนสุดท้าย ... ไม้สนุ๊กเนอร์

อุปกรณ์ทั้ง 4 ชิ้นยังไม่ได้ซอง อาม่า อาซ้อ และคนอื่นๆจึงทราบได้ทันทีว่าเขาเหล่านี้เพิ่งทำอะไรมา


  คุณคิดว่าคนในลิฟท์จะมองชายทั้ง 4 แตกต่างกันอย่างไร ?

2.-3. อันนี้ผมมองว่าสำคัญมากครับ คือ แสดงให้เขาเหล่านั้น ไม่ว่าใครก็ตาม เห็น และยอมรับความจริงว่า ทุกวันนี้ เขาทำอะไรกันอยู่ ให้เขารับรู้ว่า เขาไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่โดยไม่เบียดเบียนสัตว์ได้  ให้เค้ามองโลกให้กว้างขึ้น  เราทุกคนต่างก็ทำครับ แค่มากกว่าหรือน้อยกว่า และวิธีการที่ต่างกัน
  รวมทั้งตัวเราเองด้วยครับ ยอมรับความจริง ว่า เราทำอะไรกันอยู่ เราทำบาปจริงๆครับ เราสนุกกับความทุกของปลาจริงๆ  แล้วการโต้แย้ง การพูดประชดประชันก็จะหมดไปครับ

  จบครับ อาจจะงงซักหน่อยนะครับ 
 

ป.ล.เห็นด้วยกับน้าเหนี่ยยวครับ

ทัมในสิ่งที่ชอบแล้วก้อม่ายทัมให้คัยเดือดร้อนคับ

อย่างน้อยๆ วันนี้รายการไม่ธรรมดาช่อง 9 นายน๊อตพิธีกรก็ได้พาไปตกปลา

ที่แพน้ำโจนของคุณสุธี ถึงจะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีนะครับ

อาจจะทำให้กีฬาการตกปลาได้รับความสนใจขึ้นมาบ้าง...มั้ง 

เห็นด้วยกับทุกความคิดคับ

- ส่วนตัวผมเอง อธิบายไม่ถูก

ชั่งมันครับพวกนี้  ถือเบ็ตไปตกปลาทุกวันพอไม่ได้ปลามันว่าบ้าว่าปาบ ตกทำไม วันดีคืนดีได้สวายแม่น้ำมาหรือไปออกทะเล ได้ปลามาได้หมึกมาเต็ม มันเอาถ้วยมาขอแบ่งเฉยแล้วมันดันบอกว่าวันไหนไปอีก............

บางครั้งการอธิบายไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าเบี่ยงเบนประเด็นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากนะ สร้างกระแสขึ้นมาใหม่เลยคับน้า.....

1)ลูกหลานใคร ที่กะลังน่ารักน่าชัง จับมาปั้นคับ ส่งภาพเข้าประกวดมั่ง  ทำclip แล้วส่งให้เพื่อนๆมั่ง(เดี๋ยวก้อส่งต่อๆกันเอง )
2)ควรเจาะตลาดให้ครบทุกกลุ่ม เด็กน่ารัก,หนุ่มหล่อ,สาวสวย
3)ควรจะสร้างกระแสให้ต่อเนื่อง(ช่วยกันดัน ถนัดกันอยู่แล้ว )
4)ลดภาพลบเกี่ยวกับวงการให้น้อยที่สุด

ด้วยจำนวนสมาชิกของบ้านหลังนี้ ความหลากหลายของอาชีพ,อายุ,เพศ,วัย สามารถที่จะเขย่าสังคมได้ไม่มากก็น้อยละครับ






แต่ความหลากหลายอันนี้ มันดันรวมไปถึงความคิดด้วยนะซี้  

โอ้วว..หลายความคิดเห็นโดนใจครับ..

เป็นประเด็นที่ผมทะเลาะกับแฟนทุกครั้งที่ขอไปตกปลา 

ความเห็นน้า เหนียวโดนใจมากๆๆครับ
1.ด้วยเมืองไทยเป็นเมืองพุทธ สังคมเลยไม่ค่อยจะแนะนำให้ลูกหลายตกปลาเพราะมันบาป
2.เพราะนักตกปลาบางท่านเข้าไปตกปลาแล้วทำให้สถานที่นั้นๆสกปรก ทำให้หมายโดนปิดโดนทางราชการ
3.เพราะทางผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็กๆที่ชอบตกปลาบอกว่าเอาเวลาไปตกปลาเอามาอ่านหนังสือดีกว่า (อันนี้โดนกะตัวเอง) แต่ตอนนี้พ่อ แม่ ผมเข้าใจแล้วครับ เย้......

- โดนใจมาก ๆ ครับทุกท่าน  โดยเฉพาะพี่เหนี่ยว รัวเข้าดำ หมดแม็กเลย 

- คำถามของพี่ kookai ผมยังคิดคำตอบไม่ออก แต่ก็พอเดาได้ลาง ๆ 

- ผมสรุปคำตอบทั้งหมดของตัวเองไว้นานแล้ว ใครจะว่าผมโปรโมทตัวเองก็ช่าง ผมชินแล้ว แค่ผมอยากให้มันเป็น จะสำเร็จหรือไม่ ไม่อาจคาดเดา หมดแรงเมื่อไหร่ ผมก็หยุดเอง  http://www.siamfishing.com/content/view.php?id=109&cat=article&begin=0#comment

หมดหนทางสำหรับสังคม ศาสนาพุทธ

มีหลายความเห็นที่โดนใจครับ.........แต่
ความเห็นของน้าเหนี่ยว  เข้าถึงจิตใจของผม
และคิดว่าคงอีกหลาย ๆ ท่านครับ
.......มันก็เป็นเช่นนั้นแล..................

อ่านของน้าเหนี่ยว โดนใจผมเหมือนกันครับ



ผมมีความสุขกับสิ่งนี้.... และผมก็ทราบครับว่าบาป....
โดยเฉพาะการตกเป็นกีฬาไม่ใช่เพื่อยังชีพ...

แต่ทำไงได้...คนเรานั้นเกิดมาก็ชอบไม่เหมือนกันครับ
ผมชอบการตกปลาเพราะมันเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดของผม...

แต่มองให้ดี...การฆ่ากับการทรมารคงไม่ต่างกันมากหรอกครับ
ตราบเท่าที่คุณก็ยังกินเนื้อ..เพียงแต่มีคนฆ่ามาให้คุณกินเรียบ
ร้อยแล้วเท่านั้นเอง...

ส่วนตัวคิดว่าคงเป็นไปได้ยากครับ
กับการที่จะทำให้สังคมในบ้านเรายอมรับว่า 
การตกปลานั้นคือกีฬา
เพราะมันผิดศีล 5 ครับ
ดูการอย่างการกินเหล้าสิครับ ยอดขายถล่มทลาย
แต่ห้ามโฆษณาครับ (รับไม่ได้สังคมไม่ชอบ)
ยังมีการชนวัว การชนไก่แบบที่น้าเล็กบอกอีก...

สุดท้าย...
ผมยอมรับว่า ผมบาปที่เกิดมาชอบตกปลา
แต่ผมก็รู้ตัวว่าผมทำอะไรอยู่..
และการตกปลาของผมก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน..แน่นอน ฟันธงครับ!!!

เป็นความเห็นส่วนตัวของผม
ไม่มีเจตนาจะว่ากระทบใครครับ

นับถือ
อ๋อง

ค่อยๆคุยให้เขาเข้าใจนะครับ

แบ่งเวลาอย่าให้เขาน้อยใจนะครับ...
พอแต่งงานมีลูกสัก 3 คนแล้ว ค่อย
มาตกบ่อยๆ รับรองไม่บ่นแยะครับ

เมืองพุทธ .เราจะต้องสู้กับคำนี้ไปอีกนาน

ในชั่วชีวิตที่เหลือของผมจะรอดูว่าวงการตกปลาจะเป็นที่ยอมรับหรือเปล่า
ถ้าไม่ทันก็จะขอให้ลูกหลานจุดธูปไปบอก

บอกชาวบ้านจนเหนื่อยมากแล้ว จนต้องหลบไปพักใจ{ตกปลา }หลายปี
สู้ว้อย

ก่อนอื่น คงต้องบอกว่าผมเองอาจจะตกปลามาน้อยกว่าหลายๆท่านในที่นี้ แต่อาจจะมีมุมมมองและมีโอกาสเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ(วงการ)ตกปลามากกว่าหลายๆท่าน ได้มีโอกาสพบปะพูดคุยกับนักตกปลามาค่อนข้างมาก
ฉะนั้นขอตอบด้วยมุมของผม
1.ทำไมการตกปลาไม่อาจทานกระแสของกิจกรรมอื่นได้ จนต้องยอมหลีกทางให้
* ทานกระแส หากในที่นี้หมายถึงการทานกระแสของกิจกรรมกลางแจ้งประเภทอื่นละก้อ ก็ขออธิบายว่า เหตุที่หลีกทางให้ ก็อาจจะมองว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับนักตกปลาโดยตรง ที่เป็นเช่นนั้นคงต้องบอกว่าปัจจัยหลักที่ผมเชื่อและยังเชื่ออยู่ มันเกี่ยวกับธุรกิจที่เกี่ยวกับวงการตกปลาในบ้านเราเป็นหลัก ที่ไม่เอื้อหรือสร้างสรรค์วงการตกปลาให้เป็นที่ยอมรับอย่างแท้จริงมากกว่าที่ควรจะเป็น เช่นการจัด กิจกรรมต่างๆเกี่ยวกับการตกปลาหรือการ แข่งขันตกปลา หรือแม้แต่การจะจัดงานในรูปแบบต่างๆ เช่น นิทรรศการหรือการเผยแพร่เรื่องการตกปลาที่น่าจะมี ให้กับเยาวชนที่สนใจ(เยอะมาก)ได้เข้ามามีส่วนร่วมหาความรู้อย่างถูกต้องหรือเข้ามาเกี่ยวข้องกับวงการตกปลาให้มากขึ้นเพื่อสร้างภาพลักษณ์ให้เยาวชนและผุ้ปกครองได้เห็นประโยชน์ที่เกิดขึ้นจากการตกปลา ซึ่งการตกปลานั้นถือว่าเป็นกิจกรรมที่ได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติและสามารถเล่นร่วมกันระหว่างสมาชิกในครอบครัวได้เป็นอย่างดีหรืออาจจะกล่าวว่าช่วยให้ครอบครัวอบอุ่นก็ว่าได้ เพราะสามารถเล่นกันได้ทั้งครอบครัวไปพร้อมๆกัน แต่ไม่เลย ธุรกิจต่างๆเหล่านั้น ล้วนทำเพียงเกาะกินเก็บเกี่ยวเม็ดเงินจากวงการตกปลาตลอดเวลา เพียงแค่ การจะมาร่วมมือกันระหว่างธุรกิจ ยังยากหรือหากจะจัดตั้งสมาพันธ์ จัดตั้งสมาคมขึ้นมา ก็มีแต่ปัญหาเรื่องธุรกิจ  ว่าใครได้ประโยชน์ใครเสียประโยชน์มากมาย  คิดในแง่ของนักตกปลาอาจจะมองไม่เห็น แต่หากว่าเมื่อใดเหล่าธุรกิจเหล่านี้จับมือแบ่งขนมหวานก้อนใหญ่ชิ้นนี้อย่างมีสัดส่วนและสมเหตุสมผล  ก็ไม่ยาก ที่จะทำหน้าที่ให้วงการตกปลาได้ เช่น การต่อรองหรือทำประโยชน์ให้กับกิจกรรมนี้เผยให้สามารถเผยแพร่ต่อสังคมและสาธารณะชน เพื่อให้เป็นที่ยอมรับ และเมื่อนั้นคงไม่ยากที่การตกปลาจะผงาดขึ้นมาเป็นเกมกีฬาอย่างชื่อที่ควรจะเป็น และไม่จำเป็นต้องหลีกให้กับกิจกรรมอย่างอื่น หรือโชคดี เราจะเรียกกิจกรรมชนิดนี้ว่า "กีฬาตกปลา" อย่างภาคภูมิ แต่ไม่เลยไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทั้งๆที่ การตกปลาเข้ามาในเมืองร่วม 4 0 ปีเข้าไปแล้ว  ฉะนั้นจึงไม่แปลกที่เรา(การตกปลาที่ผมรัก)มักจะต้องหลีกทางกิจกรรมกลางแจ้งอื่นๆ ผมเคยได้รับคำตอบจากนักตกปลาอาวุโสหลายๆต่อหลายท่าน พูดกับผมไว้ว่า
เฮียถังแร้งเฒ่า "มันก็แค่ของเล่นว่ะ เป็นได้แค่นี้"
ประจิณ ยอมดี "ก็ตกกันไป เดี๋ยวแก่ตัวก็เลิก อย่างไปคิดมาก"
วันชัย แจ้งอัมพร "คนคิดมีเยอะ แต่เอาจริง ใครจะยืนแถวหน้าล่ะ"
หลาย กาศยปนันท์ "เราชอบตกปลาก็ตกปลาไป ทำไมต้องอธิบายกับคนที่ไม่ชอบตกปลา คนไม่ชอบตกปลาต่างหากต้องมาอธิบายว่าทำไมไม่ชอบตกปลา"
เสธบัญชร ชวาลศิลป์ "ตกปลาสนุกๆ อย่าไปคิดมาก ใครชอบเค้าก็ชอบ ใครไม่ชอบจะไปบังคับเค้าไม่ได้"
2.การตกปลาถูกมองในแง่ลบมานานแค่ไหน  และจะตลอดไปหรือ?
*มนุษย์ถูกปลูกฝังและงมงายให้เชื่อเรื่องบางเรื่องต่อๆกันมา มากกว่าที่จะพิสูจน์ทราบด้วยตนเองเสียส่วนใหญ่ การตกปลาก็เช่นกันที่ถูก "ประนาม" ว่าเป็นเรื่องทรมานสัตว์ ฆ่าสัตว์ และเล่นสนุก มากกว่าที่จะถูกถ่ายทอดว่าเป็นการหาเลี้ยงชีพ หรือเป็นเกมกีฬาเพื่อความบันเทิงของลูกชายหรือลูกผู้หญิงและมีผลพลอยได้จากกิจกรรมนี้ด้วยโปรตีนราคาถูก และยังมีสิ่งอื่นที่นอกเหนือจากนี้อีกมาก นั้นอาจจะสรุปว่าตกปลา "บาป" แต่อันที่จริง ณ.วันนี้ถึงอดีต "บาป" ไม่ใช่แค่การตกปลาเท่านั้น การกิน การอยู่ ล้วนเป็นบาป คนกินข้าว ต้องบุกรุกทำลายพื้นป่า  ต้องพ่นยาฆ่าแมลง นั้นน่าจะบาปไหม? คนตีกอลฟ์ การดูแลสนามกอฟ์  ต้องพ่นยาฆ่าหญ้า ฆ่าหนอน ฆ่าไส้เดือนตาย นี่บาปหรือเปล่า? คนใส่เสื้อผ้า ปลูกฝ้ายปลูกม่อนเลี้ยงไหม ก็ต้องใช้ยาฉีดพ่นกันแมลงถากหญ้าพรวนดิน ฆ่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆอีกมากมาย มันก็บาปมิใช่หรือ?  หรือสรุปว่าทุกวันนี้เราใช้ชีวิตอยู่บนกองของ ซากสัตว์ใหญ่น้อยในรูปแบบต่างๆมากมายๆแต่กลับไม่ได้มองเห็น หรือเราเองอาจจะอยู่แค่เพียงฐานะผู้จ้างวานฆ่า มันก็ควรจะเรียกว่า บาป มิใช่หรือ
นั้นแหละครับมองไม่เห็นไม่บาปหรืออย่างไร? แต่การตกปลาขึ้นมาซักตัว เก็บกลับมากินที่บ้านกลับมองว่าบาปมากกว่าไปซื้อปลาที่ตลาดงั้นหรือ?  คนที่แยกแยะไม่ได้ก็คงจะมองการตกปลาในด้านลบตลอดไป
3.เรื่องตกปลา ลงได้เฉพาะในหนังสือเกี่ยวกับการตกปลา นักตกปลาก็อ่านกันเอง รู้เอง รู้แล้วก็อ่านอีก  ไม่มีสิทธิ์แทรกเข้าไปในหนังสืออื่น ๆ ที่มีผู้อ่านหลากหลาย  คนที่ไม่รู้ อ่านแล้วจะได้รู้ สังคมตกปลาเป็นสังคมปิด  ใครอยากรู้ก็เข้ามาเอง ไม่จำเป็นต้องเผยแพร่ ไม่จำเป็นต้องมีภาพลักษณ์ในสังคมที่ดี งั้นหรือ ?
*เรื่องนี้อาจจะต้องย้อนกลับไปมองที่ข้อ 2 และข้อ 1 หากว่าข้อ  1 และข้อ 2 ผ่าน ข้อ 3. จะเกิดขึ้นแน่นอน เชื่อแน่ว่าหนังสือหรือนิตยสารอีกหลายเล่มก็อยากขายหนังสือหรือนิตยสารของตน ฉะนั้นไม่แปลกหากว่าการตกปลาเป็นที่ยอมรับและได้รับความนิยมมากขึ้นในสังคมและต่อสายตาสาธารณะชน กระแสจะตัวกระตุ้นให้เรื่องราวเกี่ยวกับวงการตกปลาถูกเผยแพร่ในสื่อทุกรูปแบบต่อไป
4. ใครควรแก้ไข ?  ทำอย่างไรจึงจะเป็นที่ยอมรับ ? หรือไม่ต้อง ?  เปลืองตัว อยู่เฉย ๆ  ใครคิดอย่างไรช่างเขา ?
*ใครที่ควรแก้ไข?  พูดกันจริงๆ(ความคิดเห็นส่วนตัว) ผมว่าผู้ที่ได้ประโยชน์จากการตกปลาในบ้านเรามากที่สุด น่าจะเข้ามาแก้ไข ตามข้อ 1. แสดงศักยภาพ อาจจะโดยการรวมตัวหรือจัดตั้งชมรม สมาคม สมาพันธ์ หอการค้าหรืออะไรก็ได้ที่จัดตั้งตามกฎหมาย อาจจะโดยการ ต่อรองเพื่อให้ภาครัฐและหน่วยงานของประเทศมองเห็นประโยชน์จากการตกปลาหรือสร้างภาพลักษณ์ของวงการตกปลาในเมืองไทยว่าทำประโยชน์อะไรได้บ้างให้กับประเทศนี้
เช่น ผลประโยชน์จากการนำเข้าหรืออาจจะมีการส่งออก , การจัดเก็บภาษีอากรอุปกรณ์ตกปลาที่รัฐจะได้รับ , กิจกรรมและการสร้างรายได้และกระจายรายได้ที่เกิดขึ้นตามมาเมื่อมีกิจกรรมการตกปลาแพร่หลาย และประโยชน์แฝงอีกมากมายที่จะเข้าไปสู่ส่วนเล็กๆของสังคมและสถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา สุขภาพจิต ยาเสพติด ซึ่งล้วนได้ประโยชน์กันทั่วหน้า
***ทำอย่างไรจึงเป็นที่ยอมรับ?
ยอมรับแบบไหน หากว่าจะเรื่องบาปไม่บาป ก็ช่างมันเถอะ ยาก... นี่มันเมืองพุทธ
ผมเองในฐานะที่เคยมีส่วนร่วมในการเสนอทิศทางและวัตถุประสงค์ของ TFTMA เมื่อหลายปีก่อน เคยเสนอวัตถุประสงค์เรื่องเหล่านี้เข้าไปแล้ว แต่ไม่ถูกจัดเข้าเป็นวัตถุประสงค์
เคยเข้าร่วมประชุมเพื่อการจัดการแข่งขันตกปลาน้ำจืดแห่งประเทศไทยร่วมกับการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศ แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ คำถามที่ว่า
" หากคุณบอกว่าการตกปลา ไม่บาป เพราะปลาที่ได้สามารถนำมาประกอบอาหารเหมือนการทำประมง ก็ไม่เป็นไร และหากว่าเป็นการแข่งขันแบบตกปลาได้แล้วปล่อยคืนแหล่งน้ำทันทีล่ะ ดิฉันก็ยังเห็นว่าปลาก็ยังเจ็บอยู่ ก็ไม่แตกต่างจากคำว่าบาป เพราะปลาคงจะเจ็บปาก"
ผมตอบว่า " งั้นก็ไม่ต้องจัด ครับ(ลุกออกจากงานพร้อมทีมงานร่วมการจัดการแข่งขันทั้งหมด)"
เราท่านมันก็แค่นักตกปลา คิดการใหญ่ได้แต่ไม่มีกำลังและแรงสนับสนุนก็ป่วยการครับ ที่ผ่านมาเกือบ 40 ปีวงการตกปลาก็ยังเหมือนเดิมครับ คนซื้อก็ซื้อไป คนขายก็ขายไป คนเล่นก็เล่นไป คนใหม่ก็มาเริ่มต่อ เป็นอย่างนี้แหละครับ คนที่คิดแล้วอยากจะเริ่มทำ บางคนได้ทำ บางคนไม่ได้ทำ บางคนท้อ บางคนเบื่อ บางคนล้า และบางคนล่ะ.............
ส่วนที่ยกมาเขียนให้อ่านกันนั้น เป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ

อิ..ๆ..น้าหลามบอกว่า
ขออนุญาตรับฟังความคิดเห็นเฉพาะท่านที่คิดว่าควรทำอะไรเพื่อให้สังคมเข้าใจนักตกปลาขึ้นบ้าง ส่วนท่านที่เห็นว่าไม่จำเป็น ทางใครทางมัน หรือพอใจในสันโดษ ไม่แคร์สังคมอื่น หรือพวกเราเข้าใจกันเองก็เพียงพอแล้ว ประมาณนี้ ขออนุญาตแวะดูเฉยๆก็ได้นะครับ

น้าเหนี่ยวว่า
สรุป  ไม่ต้องไปสนใจใคร อยากตก เราก้อตกไป ไม่กินก็ปล่อยมันไป ไม่ต้องดันให้ก้าวหน้าเป็นถึงกีฬาระดับสากลหรอกครับ  ยาก ๆ ๆ ใครเห็นไม่ตรงกับเรา ก้อเดินหนีไปสะ แต่ถ้ามันยังเดินตามมาย้ำอีก  ก้อต่อยไปสักหมัด  จบครับ... อาจแรง  และ  กระเทือน  กลุ่มดูนก  กลุ่มงมงาย บ้าง  แต่ผมพูด  ความจริง

น้าหลามตอบว่า
-โดนใจมาก ๆ ครับทุกท่าน  โดยเฉพาะพี่เหนี่ยว รัวเข้าดำ หมดแม็กเลย

รู้สึกว่า น้าแหลมแท่นจะเคยพูดไว้อยู่ประโยคหนึ่งว่า สังคมไทยยังเป็นสังคมอิงเพื่อนฝูง ผมเข้าใจแล้วครับ..

1.ตกปลาในเมืองพุทธและ ด้วยคนยังเข้าใจกับคำว่า  บาป ผิดๆ 2.มันเป็นกิจกรรมที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น(ปลา) 3.การล่าปลาเพื่ออาชีพคนยอมรับเพราะทำเพื่อปากท้อง แต่ ถ้าล่าเพื่อความสนุก พักผ่อน หรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาชีพ คนก็มองว่าบาป ผมว่ามันเปลี่ยนความคิดคนเนี้ยแหละยากที่สุด

...การที่สังคมยอมรับนั้น ต้องเปลี่ยนภาพลักษณ์ใหม่ของวงการต้องปลา...
@ นักตกปลาต้องมีจรรยาบรรณที่ดีร่วมกัน ดังกระทู้ ของน้านวล  มีมารยาทที่ดี  รู้จักการอนุรักษ์ และอีกหลายๆ อย่าง
@ เราต้องรู้จักการคืนอะไร ดีๆให้กัน สังคมบ้าง  เช่น  การตกปลาในแหล่งธรรมชาติ ถ้าทุกคนเป็นฝ่ายเอาอย่างเดียว  (อาจมีการถูกทำลายอย่างอื่นอีกหลายอย่างแต่บางเรื่องเขาก็เพ่งเล็งมาที่นักตกปลา)  ไม่ช้าปลาบางอย่างก็หมด  ต้องเอาคืนกลับสู่ธรรมชาติบ้าง  ยกตัวอย่าง ปลาหลายชนิดเราสามารถเพาะพันธ์ได้ จากสถานีประมง และที่สถานที่ต่างๆ ถ้าทุกคนช่วยๆกันนำกลับคืนธรรมชาติบ้าง  ก็จะมีปลาให้เราตกตลอดไป และสังคมก็จะยอมรับพวกเรามากขึ้น...

- อืออม ยอมรับในความพยายามของคุณเบิร์ดครับ ผมไม่มีอะไรจะเถียงครับ  แต่ผมงงว่าผมไปบังคับตรงไหนว่าไม่ให้ท่านที่ไม่เห็นด้วยแสดงความคิดเห็น ประโยค "ขออนุญาตแวะดูเฉย ๆ ก็ได้นะครับ" นี่มันเป็นการบังคับหรือครับ? งง ok ครับ จะตีความอย่างนั้นก็ได้ ผมขี้เกียจเล่นสำบัดสำนวน  ผมผิดพลาดเอง

- พี่เหนี่ยวกับผมไม่ใช่เพื่อนฝูงกันครับ ผมเป็นแค่เด็กน้อยอ่อนหัด นับถือพี่เหนี่ยวเป็นพี่ครับ แต่มีความเป็นชายชาติทหารเหมือนกันครับ บังเอิญผมทำบุญมาน้อย เลยไม่ได้สวมเครื่องแบบต่อไปตลอดชีวิต 

-  ถ้ากระทู้นี้มันไม่สร้างสรรค์  วอน admin ช่วยลบออกไปจากหน้ากระดานครับ 

- ผมเล่น web นี้ มา 6 ปี ไม่เคยทะเลาะกับใครใน web เลยครับ ไม่ชอบ ใครทะเลาะกับผม หรือชวนผมทะเลาะ ถือว่าผมเอง suay มาก ๆ 

- นอกจากสังคมไทยเป็นสังคมอิงเพื่อนฝูง ยังเป็น  สังคมยุแยงตะแคงรั่ว ด้วยครับ บ้านเมืองถึงได้ยุ่งกันอย่างทุกวันนี้ 

- ฝากไว้อีกนิดครับ อาจารย์ผมสอนไว้  "ติไม่ต้องเรียน" 

อืมมมมม พอจะเข้าใจประเด๊นของความพยาม

ขออภัย เปลี่ยนใจแล้ว เอาเพลงนี้ดีกว่า

*พายุ*

น้ำนั้นทำให้เรือลอยได้ เฉกเช่นกันน้ำจมเรือได้
คลื่นฝูงชนพัดโยนมาเป็นระลอก ยิ่งนับวันนับคืนยิ่งคลื่นใหญ่
* ลมพัดแรง เราต้องลดใบ อยู่บนเรือ พายุคืออันตราย

ฟ้ามีตาและมีหัวใจ ใครทำดีฟ้าย่อมให้อภัย
เพื่อบ้านเมืองลดทอนอย่างเสียสละ
มุ่งก้าวหน้าถอยหลังสิบก้าวยังน้อยไป
(ซ้ำ *)

**แบมือปล่อยวาง ทุกอย่างจะได้ดังใจ
กำมือเอาไว้ ทุกอย่างจะสูญเสียไป
พายุโถมสะเทือน แผ่นดินจะลุกเป็นไฟ
ไม้ใหญ่ล้มคลื่นตาย แต่หญ้าแพรกยืนอยู่สบาย

น้ำไหลจากที่สูงลงต่ำ แปรไปตามภาชนะที่ใส่
ยอดขุนพลปรับโอนอ่อนได้ดังน้ำ
ทวนหรือตามคุณเองต้องตัดสินใจ
(ซ้ำ */**)

น้ำนั้นทำให้เรือลอยได้ ก็เฉกเช่นกันน้ำจมเรือได้
คลื่นฝูงชนพัดโยนมาเป็นระลอก
ดันทุรังประเทศคงจมน้ำตาย