หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

Why not “Noise”?

หลายภาพผ่านไป...ก็ถึงเวลาพัก แล้วค่อยยกขบวนไปถ่ายทำด้านนอกตัวอาคาร แต่ไม่ทันละครับ เพราะภาพนี้ ผมออกไปถ่ายทำนอกตัวอาคารก่อนที่คนอื่นจะออกไปแล้วครับ (ถ่ายผ่านกระจก เข้ามาหาตัวแบบที่อยู่ภายในตัวอาคาร)

Plain & Simple นางแบบแต่งตัวสวยๆ ออกมายืนถืออุปกรณ์ประกอบฉาก แล้วก็แอ็คท่าให้ช่างภาพได้เก็บภาพถ่ายของเขา ภาพในแนว Fashion ผมก็ทำตามเขาได้นะ แต่ทำได้ไม่นาน (มันน่าเบื่อ)

เมื่อความเบื่อเข้ามา การแหกคอก แหกกฎ ไม่เปิดช่องว่างด้านหน้าของนางแบบก็เกิดขึ้นกับผมอีก

คราวนี้ ให้นางแบบออกไปยืนตากแดดกันบ้าง เผื่อว่าความเบื่อหน่ายจะถูกสลัดทิ้งไปได้ และกฎเกณฑ์ตามทฤษฏีก็กลับเข้ามาดังเดิม

แสงแดดกำลังดี เมฆฝนด้านหลังกำลังมาด้วยซิ ขอถ่ายภาพสีสรรหน่อยละกัน อ้าวเฮ้ย! เขาตั้งโจทย์มาให้ถ่ายภาพแบบขาวดำไม่ใช่เหรอ? (เออ! รู้ครับรู้ แต่ขอแกล้งลืมน่ะ) ต้นฉบับภาพนี้ ผมถ่ายมาชัด แต่ตอน Process ผมจับ Noise เข้ามาใส่นะครับ

ต้นฉบับภาพนี้ผมถ่ายทำมาเป็นภาพสี คมชัดแน่นอน แต่ผมจับเอาภาพต้นฉบับมาแปลงร่างให้กลายเป็นแบบนี้ ผมยังหาตัวชี้วัด “ความสวยงาม” ไม่ได้ว่า แท้จริงแล้วมันขึ้นอยู่กับอะไร (ใครรู้วานบอกที) แต่ที่ผมรู้แน่ชัด ก็คือว่า อะไรทำให้ผมบรรจงนำภาพที่คมชัดแล้วเอามาแปรธาตุให้เป็นแบบนี้ นั่นก็คือ “ความชอบ” (ส่วนตัวที่ไม่ชอบเหมือนใคร...มั้ง?)

ก่อนที่ฝนจะตกไล่เหล่าบรรดาช่างภาพและนางแบบกลับเข้าสู่ห้องสตูดิโออีกครั้ง ผมก็ได้ภาพนี้มาในขณะที่หลายต่อหลายคน กำลังขมักเขม้นถ่ายที่นางแบบกันอยู่เนืองๆ (เรื่องเพี้ยนๆ ไม่ต้องบอก มันเป็นของมันเอง)

พอกลับเข้าสู่ห้องสตูดิโอ ผมก็กลับเข้าสู่โหมดกุญแจต่ำ (Low-Key) กันต่อไป ถ่ายให้ชัดแบบชาวบ้านชาวเมืองเขาก็เป็นเหมือนกันนี่หว่า ทำไมถึงชอบเพี้ยนไม่เรียนแบบอย่างเหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาว่ะ ณ วันนี้...ผมยังไม่มีคำตอบให้ หากวันใดถ้าหากผมเดินไปสะดุดเจอคำตอบเมื่อไหร่แล้ว ผมจะกลับมาบอกกล่าวให้ทราบนะครับ

นับตั้งแต่วันที่ถ่ายทำ มาจนถึงวันนี้ ทำไม “ผมชอบภาพใบนี้มาก” ผม(ยัง)ไม่มีคำตอบให้กับตัวเอง

หรือความชอบนั้น...มันเกิดขึ้นจากอารมณ์ (Emotion) แล้วมันควรจะเป็นอารมณ์แบบไหนละ รัก โลภ โกรธ หลง หรืออื่นใด...ใคร่รู้

หรือความชอบนั้น...มันเกิดขึ้นจากความปรารถนาอย่างแรงกล้า (Passion) ที่จะจีบน้อง Noise มาเป็นแรงบันดาลใจสร้างสรรค์ผลงาน

ถึงแม้ว่า...วันนี้ จะยังไม่มีคำตอบว่าความชอบนั้นมันเกิดขึ้นจากอารมณ์ (Emotion) หรือความปรารถนาอย่างแรงกล้า (Passion) ก็ตาม แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นจาก “การเลือกค่าย” อย่างแน่นอน (เลือกย้ายค่าย ก็ไม่ถือว่าผิด เพียงแต่ผมไม่เลือกทำตาม) และก็ขอคิดแบบนี้ Mindset is what separates the best from the rest. (แปลว่า: กระบวนการทางความคิด คือสิ่งที่จะจำแนกสิ่งที่ดีที่สุดออกจากสิ่งอื่นที่มีอยู่) ผมจึงเลือกแก้ปัญหา Noise ในภาพถ่าย ด้วยกระบวนการทางความคิด (Mindset) ที่เปลี่ยนพฤติกรรมผมให้อยากไปทำความรู้จักกับ Noise แทนที่จะคิดย้ายค่าย...เอวังก็มีด้วยประการะฉะนี้

Dance before the music is over, Live before your life is over. (แปล: ถ้าหากคิดจะเต้น ก็จงลุกขึ้นเต้น ก่อนที่เพลงจะจบ หากคิดจะใช้ชีวิต จงใช้ชีวิต ก่อนที่(คุณ)จะไม่มีชีวิต) ในเมื่อผมเลือกการเปลี่ยนกระบวนการทางความคิด ผมจึงเลือกที่จะลองเข้าไป “คบหา ดูใจ” กับสาว Noise ในขณะที่หลายๆคนไม่เหลียวแล แม้แต่จะมองเห็นความงดงามที่ซ่อนไว้เพียงนิดของเธอ กระทู้นี้ ผมจึงรวบรวมความกล้า ชักชวนคุณเธอลุกขึ้นมาเต้นรำกับผม ในจังหวะและครรลองของ...สองเรา

Be stubborn about your goals, but flexible about your methods. (แปล: จงตั้งมั่นกับเป้าหมายของตัวเอง แต่ให้ยืดหยุ่นกับกลยุทธ์ที่จะใช้มัน) บทสรุปที่เป็นกลยุทธของผมในการใช้จัดการตามจีบสาว Noise ภายใต้กระทู้นี้ ก็คือ การ “เปลี่ยนความเชื่อที่ส่งผลต่อพฤติกรรม” (Mindset) แล้วเลือกคิดแตกต่าง ไม่ติดยึดกับข้อจำกัดของอุปกรณ์ เลิกคบกับความต้องการที่เป็นค่านิยมของใครต่อใคร แล้วแปรเปลี่ยนสาว Noise ในร่างเดิมที่ใครๆก็ไม่ต้องการ แต่งองค์ทรงเครื่องให้เธอกลายเป็นเจ้าสาวใน “จินตนาการ” แล้วจูงมือเธอออกมาเต้นรำในจังหวะ “Why not Noise?” อย่างมีความสุข...เพียงสองคน

การเก็บเกี่ยวเกร็ดความรู้ระหว่างการเดินทาง ตั้งแต่ปลายยุคฟิมล์จนเข้าสู่ยุคดิจิตอล ทำให้ผมพอจะรู้วิธีการเข้าไป “จีบ” สาว Noise คนนี้ ว่าผมต้องวางตัวเช่นไร (Pre-processing) เช่น การใช้ ISO ยังไง ในสภาวะแสงแบบไหน  เป็นต้น หากยังไม่ชนะใจสาวเจ้า ก็ยังมีอีกหนึ่งหนทางที่จะทำให้สาว Noise คนนี้ ส่งสายตาหันมามองผมในที่สุด เช่น การปรับแต่งภาพหลังการถ่ายทำ (Post-processing) เป็นต้น นับจากภาพใบแรกที่ผมเฝ้าตามจีบสาว Noise มาจนถึงภาพใบนี้ ผมขอฝากให้พี่ๆน้องๆ ช่วยกรุณาให้ความคิดเห็นด้วยว่า ณ กระทู้นี้ “สาว Noise จะยอมเป็นแฟนกับผมหรือไม่”

ขอบคุณพี่เล็ก-แปดริ้ว น้าเต่า-Trophy น้าเว็ป ที่ถ่ายทอดวิชาความรู้ที่ “ร้านอินโฮม” เมื่อหลายขวบปีที่ผ่านมา และขอบคุณครูๆอีกมากมายที่แนะวิธีคิดเกี่ยวกับการถ่ายภาพ ระหว่างการเดินทางตั้งแต่ปลายยุคฟิลม์จนมาถึงยุคดิจิตอลทุกวันนี้ แม้ว่าผลงานในวันนี้ผมจะทำได้เพียงเท่านี้ การฝึกฝนและต่อยอดองค์ความรู้ คือสิ่งที่ผมจะทำ...ต่อไป

ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับน้าเว็ป ที่สร้างบ้านหลังนี้เพื่อให้ได้มีพื้นที่สำหรับ Share & Learn ในสังคมพี่ๆน้องๆ ที่ชอบตกปลา ถ่ายรูป อย่างอบอุ่นเสมอมา และก็ขอถือโอกาสลากระทู้นี้ด้วยภาพใบนี้จนกว่าจะพบกันใหม่ในกระทู้ถัดไป...สวัสดี
 

ตามชมครับ 

This is going to take me a few days to read and translate but it’s as if you’re reading my mind. If you have noticed, I haven’t posted much lately on my social media. A huge reason for that is because I look back on my work and I am VERY disappointed. There are noise everywhere. Not to make excuses for myself but I’ve only been editing everything in my phone and apparently there’s only so much I can do. But, for that reason, I’ve decided to finally build a pc that would be sufficient enough for photo editing. You are a huge inspiration to me in many ways. Your work is so clean and on point. Whatever noise you show in your photo looks intentional and tastefully done. So much to learn from you, bud.

+1 แบบว่า  Noise อย่างแจ่มเลยครับน้าป้อม

สวยงามครับน้า  อุปกรณ์ถ่ายภาพแต่ละชิ้นไม่ใช่ถูก ๆ จะขายบ่อย ๆ ได้ยังไง 

สวยงามครับน้าป้อม

สวยงามตามท้องเรื่องเช่นเคย ผมอ่านทุกบรรทัดชอบการอรรถาธิบายมาก  น่าจะเขียนหนังสือนะน้าป้อม