หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เรื่องเล่าจากเจ้าพระยาในวันน้ำแดง

ดวงอาทิตย์ตอกบัตรทำงานแล้วครับ 

เรือของลุงเครื่องไม่กี่แรงแกเลยขับแบบช้าๆ จากสะพานสามโคกมาถึงตรงนี้ใช้เวลาพอสมควรครับ ไม่รู้จะทำอะไรระหว่างเดินทางเข้าหมายแรกก็เลยถ่ายสีของน้ำใกล้ๆสักรูปสีของน้ำแดงและขุ่นมากครับ 

ระหว่างเดินทางก็เช็คอุปกรณ์ให้เรียบร้อยวันนี้ใช้อี..กร้อสอ่งคันเก่งเหมือนเดิมชอบตรงแอ็คชั่นคันเวลาโดนปลาอ่อนช้อยดีมาก ที่สำคัญเบาได้ใจถือได้ทั้งวัน สว่นอีกตันเป็นเบทจะเอามาใช้ควานหาสัตว์ปิหลาด เจ็บใจครั้งที่แล้วไม่ได้ตัวเพราะคันมันออ่นไปเลยรั้งปลาไม่ได้ปลาวิ่งเข้าตอเลยเสียโอกาศไป ไม่รู้วันนี้จะได้เจอหรือเปล่าสีน้ำอย่างนี้ครับ

+[1]

ตามชมครับน้า 

แม่น้ำช่างกว้างใหญ่ดีแท้ ลุงขับเรือเลยศูนย์ศิลปชีพมาพอไกลพอสมควรผมถึงหมายแรกก็เริ่มบรรเลงตีเหยื่อแบบไม่ยั้ง ก็ไร้วี่แววเงียบกริป สังเกตุฟังเสียงไล่กัดลูกปลาก็ไม่ได้ยินเลย ถ้าเป็นปกติเช้าอย่างนี้ต้องมีไล่กัดหลายตูม มาถึงที่นี้หมายเขื่อนกันตลิ่งพังถูกปิดไปด้วยมวลมหาผักตบชวา บางที่แถบจะไม่มีช่องตีเหยื่อเข้าไปเลย เวลาผ่ายไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าก็ยังไม่มีสักตูม เข้าไปทุกคลองที่เชื่อมต่อกับแม่น้ำปกติต้องเจอพี่เสือพ่นน้ำหรือไม่ก็ปลากระแหมารับแขก แต่ไฉนวันนี้ถึงเงียบกริป สงสัยวันนี้จะรับทานแห้วเหมือนเดิม ล่องเรือลงมาเรื่อยๆหมายสวยๆที่น่าจะมีตัวก็เงียบ หมายเดิมที่เคยได้ก็เงียบ แต่ก็ยังไม่ท้อ ลุงแกก็คอยเชียร์และให้กำลังใจ ตีสามสี่ทีไม่กัดลุงย้ายหมายให้ ลุงบอกถ้ามีตัวมันกัดตั้งแต่สองสามไม้แรกแล้ว ช่วงนี้ไม่ได้ถ่ายรูปเลย ใจไปจดจ่อที่การตีเหยื่อไปแต่ละครั้งมากกว่า จนเกือบจะสิบเอ็ดโมงเช้าครับ

จนกระทั่งมาพักร้อนหลบแดดเติมพลังกินน้ำชากาแฟ ก็นั่งคุยกับลุงไปเรื่อยหาสาเหตุของปลาไม่กัด ก็ยังไมได้ข้อยุติ ผมมองไปเห็นเสาเห็นแรงไหลของน้ำกระทบเสาจนน้ำหมุนแรงพอสมควรในใจคิดว่าน่าจะมืตัวดักซุุมกัดลูกปลาอยู่ จึงบอกลุงถอยเรือไปหน่อยผมจะขอลองเหยื่อปลั๊คสัก 4-5 ไม้ ลุงบอกเอาเลย ผมจึงส่งเหยื่อไปด้านหน้าของเสาไม้แรกเงียบ จึงส่งเหยื่อไปอีกทีปล่อยให้เหยื่อไหลเข้าไปไกล้เสามากที่สุด คราวนี้มีอาการตอบสนองมีแรงกัดที่ปลายสายรู้สึกได้ ปรึ๊ก..แล้วก็ฟาล์วอีก ตามปกตืที่เคยเจอถ้ากัดไม่โดนตัวเบ็ดส่วนมากจะไม่มีกัดซ้ำ เก็บสายมาบ่นไปเก็บไปออกอาการเสียดายปลาสุดๆ จึงตีไปใหม่อีกครั้งเทพีแห่งโชคคงจะเห้นใจเราที่ทุ่มเท จึงบรรดาลให้คราวนี้ปรึ๊ก!..ปรี๊ด....เสียงกรีดร้องของสัญญาณรอกช่างไพเราะจริงๆ ผมรีบอัดอย่างเร็วกลัวจะเข่้าไปพันกับเสา ในที่สุดก็สำเร็จครับ ปลาตัวแรกของวันนี้ไซส์สวยมากครับ  

ดูสีหน้าของลุงแกดีใจยิ่งกว่าผมเสียอีก เหมือนยกภูเขาออกจากอก บอกอย่างไม่อายเลยไม่กล้าถ่านรูปตอนอัดปลาเพราะกลัวหลุดมาก 

น่าจะไซส์สองกิโลกว่าจะได้ตัวกัดง่ายๆสะอย่างงั้น นี่แหละลีลาและบทบาทของปลากระสูบที่ทำให้นักตกปลาหลงไหลครับ

ลุงแดงยิ้มแก้มปริเลยครับ(ลงภาพจากโทรศัพท์)

แกคงจะนึกในใจฟลุ๊คมาได้ยังไงนี่ ไม้ใช่ฝีมือแต่เป็นโชคล้วนๆครับ

สักรูปนานๆทีจะถ่ายรูปกับปลา

แค่นี้ก็มีควาสุขแล้วสำหรับคนที่ชอบตกปลาครับ (ตัวนี้ไม่ได่ปล่อยผมให้ลุงแดงไปทำกับข้าวครับ)

  ตามชมครับน้า..

ตามชมด้วยคนครับน้า

เมื่อได้ปลาแล้วเหมือนปลดพันธนาการจากความกดดันทั้งปวงก็เลยล่องเรือลงมาตามกระแสน้ำส่วนผมก็ยังคงหาตัวใหม้ต่อไปครับ

เกิอบจะถึงสะพานก็เลยรีบชวนลุงแดงไปกินข้าวที่ร้านประจำ เสร็จแลัวจะได้ไปลุยกันต่อที่สามโคก

ที่เห็นไกลๆนู่น ร้านอาหารที่จะไปพักกินข้าวกันครับ

+แวะชมด้วยคนครับ..

+ตามชมด้วยคนคับ

+1+ น้าทําได้ดีมากครับ

+++

ตามไปดูน้ำแดงด้วยครับ