ลืมดูฉากหลังว่ามันสีเดียวกัน
ค่ำคืนนั้นมีเรื่องแก้หนาว เมื่อ นทท. กลุ่มนึงแบกคาราโอเกะเข้าที่พัก
ซึ่งมีบ้านอีกหลังหนึ่งคั่นกลาง สี่ทุ่มแล้วไม่มีท่าทีว่าจะเบาเสียงลงได้เลย
นู๋ฟ้าเปิดประตูออกไป
ขาไวกว่าความคิดกลัวเพื่อนจะไปเตะปากใคร รีบลุกจากที่นอนหัวกระเจิง
ตามออกไปทันที ฟ้าคุยกับคนบ้านนั้นที่นั่งผิงไฟอยู่ด้านล่าง ส่วนโจ้ตรงดิ่ง
ไปหาคนที่ถือไมค์ยืนหน้าเมา ๆ อยู่หน้าบ้าน
โจ้ : พี่คะ ๆ รบกวนช่วยเบาเสียงได้มั้ยคะ พอดีญาติผู้ใหญ่จะนอนค่ะ
นทท. : ...... (ทำหน้ามึน ๆ จนต้องทวนซ้ำ)
โจ้ : ช่วยเบาเสียงได้มั้ยคะ?
นทท. : เบา?? จะนอน? นี่มันเพิ่งหัวค่ำเองนะ
โจ้ : (ยกแขนดูนาฬิกา...) สี่ทุ่มครึ่งไม่หัวค่ำแล้วนะ ช่วยลดเสียงได้มั้ยคะ
นทท. : ผมมาพักผ่อน
โจ้ : กรูก็มาพักผ่อนเหมือนกัน!!!
กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง แทบจะแย่งไมค์มาพูดออกอากาศซะเอง....
โจ้กินอย่างเดียวจำชื่อร้านไม่ได้
)
)
)
