ขอบคุณที่ชอบนะครับ ผมถ่ายทอดตามประสบการณ์ ไม่ได้เป็นหลักเกณฑ์ที่ตายตัว อย่ายึดติดเด็ดขาดนะครับ
เพราะเดี๋ยวแห้วแล้วจะมาโทษผม
เหยื่อยางมีวิธีการใช้หลากหลายรูปแบบ แล้วแต่พื้นที่ ความถนัด และองค์ประกอบอื่น ๆ อีกมาก สไตล์ใครสไตล์มัน ตั้งแต่ใช้มาผมพบว่า ที่สุดแล้วคือการเรียนรู้ด้วยตนเอง แล้วเลือกเอาวิธีที่ถนัดที่สุด ทฤษฎีศึกษาแล้วไม่ปฏิบัติไม่มีวันเข้าใจ
เอาแค่คำว่า "Texas Rig" ที่เราจำเป็นต้องเรียกการเข้าสายหน้าวิธีนี้ตามฝรั่งอั้งม้อ เพื่อให้เกียรติเขาซึ่งเป็นต้นแบบ จริง ๆ Texas Rig ยังมีพัฒนาการวิธีการเข้าสายไปอีกหลายรูปแบบ ซึ่งผมมองแล้วมันค่อนข้างลึกลับซับซ้อนเกินไป (ประมาณว่าธรรมดาไม่ได้ ต้อง advance อีกหน่อยถึงจะขยับขึ้นเป็นโปร ฯ
) ความเห็นส่วนตัวผมไม่ค่อยอยากตามฝรั่งอั้งม้อมากนัก หนังสือ วิดีโอ เว็บไซต์ ผมไม่ค่อยได้ศึกษา เพราะเห็นตกแต่ปลาแบสกัน ใจผมอยากจะเรียกการเข้าสายเกี่ยวหนอนยางตกปลาช่อนบ้านเราว่า "บางบอนริก" หรือ "บางขุนเทียนริก" ให้มันรู้แล้วรู้รอด
เพราะเอาเข้าจริง ๆ หลักการมันก็ไม่ได้มีอะไรมากเลย ถ่วงตะกั่ว เลือกเหยื่อตามความพอใจ เกี่ยวซ่อนคม ตีออกไป ลากหรือกระตุก ทำไงก็ได้ให้เหยื่อเหมือนมีชีวิต ปลากัดก็ลดคัน จะส่งสายหรือไม่ส่งก็แล้วแต่ถนัด ตวัดให้หนัก อยู่ก็ได้ตัว ไม่อยู่ก็ไม่ได้ ตีใหม่ เท่านั้นเอง
แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมพบคือ มันทำให้เราจดจ่อ นิ่ง เยือกเย็น และรู้จักเก็บรายละเอียด นี่คือสิ่งที่ผมได้มันเพิ่มมา นอกจากปลาครับ
บางท่าน เกี่ยวให้หางเหยื่อขึ้นด้านบน
หลายท่าน เกี่ยวให้หางเหยื่อลงด้านล่าง
บางท่าน ใส่ลูกปัดก่อนผูกเบ็ด
หลายท่าน ใส่ตลับลูกปืนก่อนผูกเบ็ด
บางท่าน ปล่อยให้ตะกั่วเป็นอิสระ
หลายท่าน ใส่ไลน์สต๊อปเปอร์ล็อคตะกั่วอยู่กับหัวเหยื่อ
บางท่าน ต่อลีดเดอร์ก่อนผูกเบ็ด
หลายท่าน ใช้สายจากรอกผูกเบ็ด
บางท่าน ใช้สายเอ็น
หลายท่าน ใช้สายถัก
บางท่าน ลากมากับพื้นอย่างเดียว
หลายท่าน ลากสลับเจิร์ค
บางท่าน เจิร์คมาตลอดทาง
หลายท่าน ส่งสายให้ปลากลืน ก่อนตวัด
บางท่าน ไม่ส่ง ลดคัน ตวัดเลย
หลายท่าน/บางท่าน ........................
ทุกท่าน ได้ปลามาเหมือนกัน ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง แต่....ปลาช่อน เหมือนกัน
5
)
)
)
)
)