ตกมามาก...ฆ่ามาแยะ...จนเกิดเวทนา...เข้าถึงธรรมแห่งความเป็นจริง...ว่าชีวิตสัตว์ ตัวตน บุคคล เรา เขา เป็นแค่สมมุติของโลก...เป็นสภาวธรรมที่เกิดจาก ดิน น้ำ ลม ไฟ มารวมตัวกันชั่วขณะหนึ่ง...มีจิตที่ต้องใช้กรรมเวียนว่าย ตาย เกิด เข้าไปอาศัยอยู่...ด้วยกิเลสในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ทำให้บุคคลที่รุ่มหลง มัวเมาในกามคุณทั้งห้า...ต้องมีทุกข์กาย ทุกข์ใจ...มาจนนับภพ ชาติ ไม่ถูกว่าเกิดมาเท่าไรแล้ว ?
การจะละทุกข์ทั้งหลายได้...ก็ต้องเริ่มที่ศิลห้า...หนึ่งในนั้นคืองดจากการฆ่าสัตว์...ค่อยๆ ลด ละ เลิก จากเคยตกแยะ ๆ ตัวใหญ่ ก็ให้น้อยลง เล็กลง ปล่อยให้มากขึ้น...ใจก็สะบาย โปร่งเบา แล้วความคิดเพื่อส่วนรวมก็จะเกิด...ถ้าภาวนาด้วย...ศิล สมาธิ ปัญญาที่ได้ จะทำให้ท่านเข้าใจกฏแห่งกรรม ที่เป็นศาสตร์แห่งสรรพสิ่ง...แล้วเมื่อนั้นท่านจะเข้าใจว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้...เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป...อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา เราจะเข้าใจกาย เวทนา จิต ธรรม...เมื่อบรรลุหลุดพ้นแล้วก็จะมีชีวิตอยู่เพื่อโลก...ทั้งตนเอง คนอื่น สัตว์อื่น...เป็นไปตามหลักธรรมชาตินั้น ๆ การ "ตกปลาหานิพพาน" ก็จะทำให้เราเข้าใจสัจธรรม และเลิกตกปลาได้ในที่สุด
)
)
)
)
)
)