วอนญาติมิตร ชิดใกล้ ให้รับรู้
ว่ามัสสู้ ยิบตา น่าสงสาร
แดดจะร้อน ปานใด ให้ทนทาน
ทรมาน ไม่หวาดหวั่น และพรั่นพรึง
หวังเพียงให้ อาการแห้ว มันแคล้วคลาด
จึงมุ่งมาตร ฟาดฟัน ฝันให้ถึง
แต่แล้วกลับ เพลี่ยงพล้ำ กระหน่ำตรึง
จำต้องจึง ถูกตีตรา ว่า
มรึนตรายยยยยยยยยย...
ถึงยังไง ให้มัสรู้ ว่าผู้พี่
อย่างนุ้ยนี้ ยังมีจิต ไม่คิดร้าย
ไม่เหยียบย่ำ ให้ช้ำจิต จนคิดอาย
อย่าไปมายด์...ขออีกนะ...สนุกดี.....
อ้าว.....ล้อเล่น.....