เห็นป้ายไม้เล็ก ๆ เขียนไว้ว่า อีกสอง กม. จะถึงหน่วยจัดการต้นน้ำที่เราจะมากางเต็นท์กัน
ทำไมยิ่งขับยิ่งไกล นั่งซ้อนเพื่อนก็ยุส่ง "เฮ้ย... ถ้าจะไปก็ต้องไปให้ถึงที่สุดวุ้ย"
ไอ้ฟ้าบิดแหลก
"กรูว่ามันจะไปโผล่พม่าแล้วนะไอ้เป๋อ"
"อย่าไปแคร์สื่อไอ้ย้อย ต้องไปให้ถึงที่สุด"
จนกระทั่งไปเจอป้ายหน่วยฯ แม่หลอง นั่นแหละถึงได้ยอมรับว่าหลง
ระหว่างทางนกเด้าลมเยอะมาก อยู่รวมกับหมู่บ้านชาวเขาเลยค่ะแต่ไม่มีเวลาถ่าย
เจอลุงคนนึงขี่แมงกะไซค์สวนมา ก็คุยกันไม่รู้เรื่อง จะบิดตามกลับไปลุงแกก็ทิ้งหาย