หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สายน้ำกับวันเก่า56 จะไปอีกแล้ว57

ทางหัวน้ำก็มีโกไข่กับน้าเดียว อยู่กำลังดำมุดดูปลาให้ว่าหินแผ่นไหนมีตัวปลาอยู่ครับ เพราะปลา มันจะไปมุดอยู่ตรงนั้นสวนน้ำไม่หนีไปไหนหลอกครับ ถ้าไม่ไปทำให้มันตกใจตื่น ทั้งๆที่มันก็เห็นคนที่มุดลงไปดูมัน แปลกดีเหมือนกันผมก็เพิ่งทราบครับ แต่คงเป็นเฉพาะบางพื้นที่มากกว่า ถ้าปลาระแวงสูงก็อาจจะว่ายหนีไปได้เช่นกันครับ

กับข้าวมื้อเย็น ปลารู ครับ(ตัวเป็นรู) 

สวยยอดดดดดด

ขาล่องลง แพที่ผมอาศัยมาเถาวัลย์ที่มัด ไว้ดันคลายออก แพแยกออกจากกัน จังหวะนี้กระแสน้ำพุ่งแรงไปกระแทกหิน ไม้ไผ่ แยกออกจากกันเลยครับ ดีน่ะที่ผมเปียกอยู่แล้ว เอิ้กๆๆๆแต่กล้องอีกตัวที่โดนน้ำไม่ได้เกือบไปแล้ว เอิ้กๆๆๆๆ

ทริปในฟันเลยครับ

โปรเม่นเดินกลับมาแล้ว ทริปนี้ โปรเม่นกำลังมุด ดงไม้ตีปลา เจอลูกงูตัวน้อยเห็นแกบอกว่ายาวแค่ฟุตกว่า ค่อยๆหย่อนตัว จากกิ่งไผ่ หย่อนลงน้ำหนีโปรเม่น มีไม่มีพิษห่างๆไว้ก่อนเป็นดีที่สุดครับสัตว์จำพวกงูถ้าเราไม่รู้จักชนิดของมัน

นั่งพัก เอาแรงไว้ก่อน โปรเม่น 

นั่งรอ 2คนนี้เกือบชั่วโมง กว่าจะโผล่มานึกว่าโดน กระทิงขวิดไส้แตกไปแล้ว เห็นหายไปหายเลยครับ ตีเกราะเคาะไม้เรียกอยู่นาน กว่าจะกลับมา 

ดีน่ะได้ปลากลับมา กิน3-4ตัว ตัวใหญ่ดีเหมือนกันครับ

สอบถามไล่ความว่าเดินไปประมาณ 5กิโล เดินไปเรื่อยๆยิ่งเดินยิ่งเพลิน ปลามันก็กัดไปเรื่อย เพราะข้างบนมันเงียบ เดินจนไปถึงผาข้างหน้าเดินลำบากเลยพากันเดินกลับมา ไม่กล้าเดินเข้าป่ากันกลัวไปเจอเจ้าป่า เจอหาทางกลับไม่เจอ ทั้ง2คนนั้นเขาว่ามาแบบนั้นครับ

กลับมาที่ตั้งแค้มป ก็พักเหนื่อยนึ่งปลาที่หามาได้กินกัน แบบง่ายๆ ก่อนตะวันจะลับฟ้าครับเวลา แบบนี้ช่างหมดไปไวมาก จากทริป2คืนของเรา วันนั้น จำได้ว่าวันต่อไปต่อกลับกรุงเทพฯแล้วครับ เอิ้กๆๆๆๆ

ปลาชนิดนี้มีพิษครับ กินกันมากๆ ไม่ดีครับเพราะว่าจะทำให้ มันหมดไวครับ ต้องค่อยๆกินแกล้มกับยาแก้กษัย กันวิงเวียนอาเจียนครับ ทางที่ดีอย่ากินพวกเครื่องในปลาและหัวปลาควรทิ้งไปดีกว่าครับ ถ้าคนไม่เคยกินจะทำให้เกิดอาการเบื่อเมาได้

ตามต่อ..............++++

บรรยากาศสุดๆๆค๊าบบบ

ตื่นเช้ามาก็ต้องกลับกันแล้วครับ

ขาล่องกลับวันนั้นพวกเราไปจ๊ะเอ๋กับเจ้าถิ่น ชนิดเจอกันในระยะ เผาขนเลยก็ว่าได้ ครับ

โผล่มาจากไหนไม่ทราบพุ่งหา ขบวนเรือพวกเรา ระยะไม่น่าเกิน5เมตร พร้อมทั้งยกหัวชูคอ อยู่ในน้ำ ขนาด ไม่ต้องพูดถึง ในป่า เวลานั้นสามารถสะกด พวกเราให้ตัวแข็งได้ขณะหนึ่งเลยที่เดียว แต่ไม่สามารถ สะกดลุงชาติจอมพรานขมังเวทย์ ของเราได้ เลย จองคุมเชิง กันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง มันก็ไม่กล้าพุ่งเข้าฉก ถ้าฉกก็คงจะเป็นอวสาน ไม่มันก็ต้องพวกเราและครับ จนลุงพราน แกเอ่ยปาก!!!! ขอเจ้าป่าเจ้าเขา เปิดทางให้ พวกเรา พวกเราแค่มาเที่ยวกัน ไม่ได้ทำการลบลู่ แปลกแต่จริง หลังจากนั้น เจ้าจงอางใหญ่ตัวนั้น มันก็เลื้อย นำหน้าเรา กลางลำน้ำ ไปเรื่อยๆไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปขึ้นฝั่งที่ไหน ในจังหวะนั้นยังหวั่นๆใจกลัวว่ามันจะมีรัง แล้วมีคู่มันอยู่ใกล้ๆเราจะโผล่ มาอีก เลยต้องจำใจล่องเรือตามไอ้ตัวทีอยู่ในน้ำ นำหน้าเรา ไปเรื่อยๆจนมันว่ายหายไปไกลเลยครับ ไม่มันหายไปทางไหนเหมือนกันตอนนั้น 

มันเลื้อยขวางลำน้ำ เลื้อยไปเลื้อยมาอยู่3-4รอบ ใกล้ๆไม่ได้ไกลเลยจากเรือพวกเรา

มันก็เลื้อยหายไปแล้วครับ เรือพวกเรา ก็กลับออกมาได้โดยปลอดภัยดีกัน ทุกคน ทริปนั้นในวันนั้นเป็นทริปอีกทริปหนึ่่งของปี 56 รูปที่ผมโพสท์เป็นบางส่วน ส่วนใหญ่ ก็เคยนำไปแจม กระทู้กับโปรอ่ำหรือนายชักช้า มาแล้ว ครับ