บ่นตามประสาคนแก่ ...............
คนเลี้ยงควาย ควายเลี้ยงคน
คนลี้ยงควาย - ควายเลี้ยงคน
(เรื่องจริงจากชุมพร)
คนเลี้ยงควาย นายกระบือ ชื่อตานุ้ย
มีควายทุย อยู่ร้อยตัว ปล่อยทั่วหน
มีอาชีพ นาไร่ จึงหายจน
กลับมีคนเอาทุ่งทำสนามบิน
แกต้องย้ายควายฝูงไปทุ่งใหม่
ตามเงื่อนไขทุนนิยมสังคมถวิล
จะส่งเสริมการเที่ยวท่องจ้องหากิน
เลิกยุคหินสิ้นสมัยใครเลี้ยงควาย..
แกย้ายควายทั้งฝูงไปทุ่งร้าง
บึงรอบข้าง ไร้ค่า ทุ่งนาหาย
เพราะชาวนา ทิ้งนา ไปหาสบาย
ไปเลียแข้งขานายอยู่ในเมือง
ลูกชาวนาค่านิยมสังคมหรู
ขายนาปู่ ซื้อทาวน์เฮาส์ สีขาวเหลือง
แล้วซื้อรถกระบะผ่อนนอนหมดเปลือง
ไปหลงเฟื่องอยู่สองปีหนี้รุงรัง
ธุรกิจติดขัดวิบัติสิ้น
บ้านที่ดินซื้อไว้ กลับหงายหลัง
ธนาคารยึดไปหัวใจพัง
ต้องเซซังกลับฐานบ้านเก่าควาย
แต่ตานุ้ยอยู่ทุ่งไม่ยุ่งไขว่
ทำสวนไร่ปลูกข้าวมะพร้าวขาย
ใครมาชวน ไปไหน แกไม่อาย
แกมีควายพูนเพิ่มเติมทุกปี
แกไม่มีหนี้สินกินของสด
ข้าวไม่อดมีเงินตรามีราศี
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงแกดี
ทุกชีวีในบ้านแกแบกะดิน
พอสนามบินร้างทุกอย่างหยุด
ลานบินทรุดถนนหายเสียดายสิน
ไร้ฝรั่ง จีน ไทย ดังใจจินต์
สนามบินเหลือแค่แต่อาคาร
ทุ่งนาร้างข้างถนนคนแบกไถ
จูงควายใหญ่ตัวดำทำหัวผาล
คือตานุ้ยคนดีหนี้ไม่บาน
คนฟุ้งซ่านเห่อฝรั่งนั่งเสียใจ
ควรรีบกลับสู่ยุคใหม่เป็นไทยแท้
ตามกระแสพระดำรัสตรัสแก้ไข
สังคมคนพ้นวิกฤตชีวิตไทย
เศรษฐกิจทฤษฎีใหม่ คือ พอเพียง
)
)
)
)