สุดท้ายขอลากันด้วยภาพนี้ครับ
การเดินทางครั้งนี้ได้ให้ประสบการและบทเรียนหลายๆอย่างแก่ชีวิต
อะไรที่เคยคิดว่าตัวเองทำไม่ได้นั้นพอได้ลองทำดูแล้วมันก็ไม่ยากอย่างที่คิด
จากการทีเคยเป็นคนที่ขี้เกียจเดินมาก เมื่อก่อนตอนอยู่เมืองไทยนั้นแค่จะเดินออกไป
ซื้อของปากซอยระยะทางแค่300เมตรผมยังต้องขี่มอไซค์ออกไปเลย(เใครเป็นเหมือนผมบ้าง) แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไป
แล้วหลังจากที่ได้ลองออกเดินทางไกล กว่า สามอาทิตย์ระยะทางร่วมร้อยกว่ากิโล ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปได้ยังไง
แรกๆเห็นพวกฝรั่งเขาออกเดินก็เกิดคำถามต่างๆนาๆ พวกเขาเดินไปหาอะไรกัน ทั้งเหนื่อย ทั้งลำบาก ฝรั่งพวกนี้มันบ้ากันหรือปล่าว
หลังจากได้เดินตามพวกเขาไป ผมก็ได้เข้าใจแล้วว่า ผมได้ค้นพบตัวเองท่ามกลางธรรมติอันสวยงาม ผมได้เจอตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์
ที่สร้างความสะดวกสบายให้ตัวเอง ที่จริงมันก็แค่แค่สิ่งที่สร้างความบดบังตัวเอง ว่าเราเป็นผู้อ่อนแอ แท้จริงเรานั้นโหยหาความอิสระ อยากหนีไปจาก
สังคมในเมืองใหญ่ ได้ไกล้ชิดธรรมชาติ เพื่อเพิ่มพลังใจให้กับชีวิต ได้สู้และดิ้นรนบนโลกอันแสนโหดร้ายใบนี้ต่อไป ผมได้เรียนรู้ว่าเราต้องอยู่อย่างเคารพและเรียนรู้ที่จะเก็บรักษาธรรมชาตที่นับวันยิ่งเหลือน้อยลงทุกที ยังมีสิ่งต่างๆอีกมากมายรอให้เราได้ไปสัมผัส แค่เรากล้าที่จะก้าวเดินออกไป
สุดท้าย ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้การตอบรับเป็นอย่างดี และขอขอบคุณเวปสยามฟิชชิ่งที่ให้พื้นที่สำหรับร่วมแชร์ประสบการณ์ ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ
ปล ครั้งหน้าคอยพบกับการเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ เราจะไปพิชิตเทือกเขา แอลป์ เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจก่อนไปพิชิต เอวเวอเรส
นั่นคือเป้าหมาย
)
)
)
