จวบจนบ่ายสองกว่าๆ...เรือ ส.อานนท์....ไต๋แก๊ว....มาเทียบใกล้ๆ...
..................ผมส่งยิ้มให้ ไมตรีจิตที่เหลืออยู่ให้หมดเลย..........
แกรกก..แกรกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...............เอาละโว้ย!!
พระเจ้า..เสียงรอกลั่นคุ้งน้ำทะเล.......................แต่เป็นลำเขา...
ทอดสมอไม่ถึงห้านาที................อุตลุต..วุ่นวาย........โครมคราม
อยู่ในสายตาเด็กนนท์....ทุกคน...........................อึ้ง................
....................ห้านาที...........ช่อน สี่ตัว โฉมหนึ่งตัว มันกินรอบๆ
เรือ..........ของเขา....................ขอให้โชคดีครับ...................
ใจนึกถึงแม่..แม่ย่านางเรือด่วน...ทันที......
" แม่..ถ้าแม่รักเอ็นดูพวกเรา..ถ้าแม่ไม่ช่วย...ไม่เป็นไรครับ "
)
