เท้าเปล่า ๆ สัมผัสกับพื้นกระเบื้องในศาลาเล็ก ๆ ทำเอาพวกเราร้องกันเสียงหลง
เพราะความเย็นของพื้นนั่นล่ะค่ะ เราได้พบกับพระรูปหนึ่งและได้พูดคุยกับท่าน
หลวงพ่อซักถามพวกเราว่ามากันยังไง และก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เราได้ฟังกัน
นั่งสนทนากับหลวงพ่อสักพัก ได้ยินเสียงบีบแตรเรียกของพี่นิคมมารับแล้ว
(เจ้าของบ้านพัก) จึงได้กราบลาหลวงพ่อ และคุยกันเองว่าปลายปี หรือ ต้นปีหน้า
พวกเราอาจจะกลับไปอีกครั้ง เพื่อช่วยต่อยอดพระพุทธศาสนาให้อยู่ต่อไปได้
แม้จะเป็นในถิ่นที่ห่างไกลจากความเจริญทางด้านวัตถุ....
.... ทั้งวัดมีพระจำวัดอยู่รูปเดียวค่ะ
.... กลางคืนอุณหภูมิภายในหมู่บ้าน และ วัดแห่งนี้จะต่ำลงไปถึง 6 องศา
ตัดป่ามาอีกด้านแล้ว
)
)
