ขอบคุณน้าโตโต้ครับ......ที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน........เชื่อว่าน้าๆหลายๆท่านที่ได้อ่านแล้ว คงจะเก็บเรื่องนี้ฝังไว้ลึกๆในหัวใจ.....
เผื่อวันหน้า...ก่อนจะทำอะไรลงไป...จะได้หยุดคิดสักนิดหนึ่ง.....
เลยถือโอกาสขออนุญาตน้าโตโต้....เล่าเรื่องของผม.ซึ่งคล้ายๆกับเรื่องๆนี้......
..แต่ต่างกันที่การกระทำของผู้เป็นพ่อ....และเรื่องก็จบด้วยความสุข บนรอยยิ้มของทุกคน....
เรื่องมีอยู่ว่า.............วันหนึ่ง หลังจากที่ผบ.ผมพาลูกๆไปส่งที่โรงเรียนแล้ว.......ก็กลับมาทำงานบ้านตามปกติ.จนเสร็จ.........
จึงเอ่ยปากชวนผมว่า....."พ่อ!!!วันนี้เราไปซื้อผ้าปูที่นอนใหม่กันนะ....ซื้อมา แล้วปูเลย...ลูกกลับมาจากโรงเรียน..เห็นแล้วจะได้ดีใจ...."
ผมตอบตกลง........เย็นนั้นเมื่อลูกสาวผมสองคน(อนุบาลทั้งคู่)กลับจากโรงเรียน..........ทั้งคู่ดีใจมากกับผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนผืนใหม่......
ต่างกระโดดโลดเต้นอยู่บนที่นอนอย่างมีความสุข....
ผม และผบ..ก็ออกมาดูทีวีอยู่อีกห้อง ติดๆกัน.............สักพัก...เสียงลูกๆเงียบไป.....ผบ.ผมเลยเดินเข้าไปดู.......
ต๊ายยย.....ตายๆๆ.....ทำอะไรกันนะลูก!!!!!........เสียงผบ.ผมดังออกมาจากห้องนั้น................ผมรีบลุกขึ้นไปดูทันที......
..........ภาพที่เห็น....ลูกสาวสองคนของผม นั่งหน้าถอดสีอยู่..ในมือถือสีเมจิกอยู่คนละแท่ง.....บอกตรงๆ...ตอนนั้นก็โมโหครับ...
...แต่เมื่อผมเดินเข้าไปดูใก้ลๆ.....ภาพที่เห็นอยู่บนผ้าปูที่นอนผืนใหม่....ทำให้ผมแอบยิ้มที่มุมปาก โดยไม่มีใครเห็น....
...ผมนั้งลงขั้งๆลูกสาวทั้งสองคน.....หยิบสีเมจิกอีกด้ามขึ้นมา...พร้อมพูดเสียงดังๆ..จนทำให้ลูกๆหน้าเสียว่า......
...อะไรกันนี่ลูก....มีรูป พ่อ แม่ ลูกๆ....แล้วรูปพี่หมอกหายไปไหน????(พี่หมอก..คือหมาที่ผมเลี้ยงเอาไว้ในห้อง).....
.....ขณะที่ลูกๆผม และผบ..ยังทำหน้างงๆอยู่.....ผมก้มตัวลงระหว่างลูกทั้งสองคน.....แล้วเริ่มวาดรูปพี่หมอก..อยู่ข้างๆรูปของพวกเรา.......
....หลังจากนั้น... ผม กับลูกสาวทั้งสองก็ช่วยกันวาดรูปบ้าน ต้นไม้ ภูเขา และอื่นๆอีกมากมาย...อย่างสนุกสนาน.......ทิ่งให้ผบ.ของผมยืนงงอยู่คนเดียว......
......หลังจากที่ได้คุยกัน...ผบ.ผมจึงเข้าใจว่าทำไม...ผมจึงทำเช่นนั้น.............
เรื่องของเรื่อง..คือ....ขอให้เราแยกแยะให้ออกว่าระหว่าง...
มูลค่า....กับ...คุณค่า......
ผ้าปูที่นอนผืนนั้น.....ถ้าราคาอยู่ที่1,000 บาท.......เราใช้ไปนานๆจนเก่า หรือขาด....ก็มีแต่จะหมดมูลค่าลงไป.......ในที่สุด ก็ต้องบริจาก หรือทิ้งลงถังขยะไป.....
....ตรงกันข้าม.กับผ้าปูที่นอนผืนนี้....กลับมีเรื่องราวดีๆฝังลงไว้ในเส้นใยของผ้า.......ไม่ว่ามันจะเก่า หรือขาดอย่างไร....แต่คุณค่าของมันก็ยังคงอยู่......
....ถึงผมจะไม่อยู่แล้ว........เชื่อว่า เมื่อลูกๆของผมโตขึ้น และเห็นผ้าผืนนี้อีกครั้ง.......แกคงจะมีรอยยิ้มบนใบหน้า.....และนั้น คือสิ่งที่ผมอยากเห็น.แม้ไม่มีลมหายใจแล้วก็ตาม.........
....ลองดูครับ......แยกแยะให้ออก ระหว่าง.....
มูลค่า....กับ...คุณค่า. ในสิ่งๆเดียวกัน......แล้วชีวิตคุณ จะหาความสุขได้ง่ายขึ้น.......
)
)
)
)
)