หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

No Logo – Go Inter (Episode 6: ผ้าขาวม้าไทย...ไปนิวยอร์ค)

7D Mark II ในมือผม ณ เวลานั้น ตอบโจทย์การถ่ายภาพเข้ากับสไตล์ของผมได้ดีจริงๆ ไม่ผิดหวังที่ถอยออกมาสำหรับทริปนี้  [Subtitle: 7D Mark II in my hand at that moment responds my style of photo taking very well. No disappointment to choose this one for this trip.] 

“I’ll tease them in and then you case” It was good to catch up with you again buddy. Glad I was able to put you on the 1st largemouth and you kill it with the blues. My CB1 Zorro was new before you hammered it. The smile you had on your face was priceless. Can’t believe, we’ve known each other for 39 years. Holy crap, you’re old! [แปลเป็นภาษากำเมืองสำเนียงเจียงฮาย ได้ความว่า “กำเดียวฮาจะตี๋เหยื่อล่อฮื้อมันเข้ามาก่อน แล้วคิงก้อยๆตี๋เหยื่อใส่มันเน้อ” ฮาฮู้สึกดีขนาด ตี้ได้ป่ะคิงแหมบ่ะเปื้อนเหย ดีใจ๋แต้ว่า ตี้ได้ปาคิงไปจ่อมป๋าแบสปากกว้างตัวแรกของคิง แล้วคิงก็ยังมาได้ป๋าบลูฟิชแห๋มตวยบ่ะ เหยื่อ CB1 Zorro ตั๋วใหม่ๆของฮา โดนคิงเอาไปยำจ๋นแหล๋วเลยบ่ะเฮ้ย ฮอยยิ้มบนหน้าคิงมันประเมินก้าบะได้เลยเน้อ บ่ะน่าเจื้อว่าเฮาฮู้จั๊กกั๋นมา 39 ปี๋แล้วน้อ ปั๊ดโธ๊ะ คิงหยังมาเฒ้าบ่ะ]

นี่คือคำเอื้อนเอ่ยของเจ้าโด่งที่ได้กล่าวไว้ใน Instagram โดยโพสภาพของผมสู้กับเจ้าบลูฟิช ณ ดินแดนแห่งนี้ และผมก็มีคำตอบสำหรับประโยคสุดท้ายของไอ้เจ้าเกลอคนนี้ว่า Well, we're at the same age, dude!

ด้วยจังหวะลีลา เหยื่อประเภทเปิดไฟ ส่องแสงอรชร อ้อนแอ้น สร้างรสสัมผัส ยั่วยวนเกินห้ามใจ ชวนให้หลงใหล คลั่งไคล้ทุกคราที่แอบมอง จึงชักอยากลอง ประคองจูบเธอให้ถึงรสสัมผัส 

ด้วยเสน่ห์ของเธอ CB1 Zorro ทำให้เธอต้องถูกล่วงล้ำทางร่างกาย เกินกว่าครึ่งตัว  [Subtitle: With the charm of CB1 Zorro, her body has been harassed over half.] 

บลูฟิชตัวนี้ คือ ตัวปิดท้ายเกมส์สำหรับทริปในภาคบ่าย ณ Jones Beach แห่งนี้ เพราะเวลาก็ล่วงเลยไป 5 โมงแล้วครับ ลองนึกถึงวันเวลาของเรากาลครั้งหนึ่ง ที่เราๆ ท่านๆ ออกรอบตกปลาในวันที่อากาศดีๆ และปลาก็กำลังกินดีมากๆ แต่เราต้องหยุดตกปลาและเตรียมตัวเดินทางกลับ ขณะถ่ายภาพนี้ ผมอารมณ์เป็นแบบนี้เลยครับ  [Subtitle: This blue fish was the last one for the afternoon round at Jones Beach. It was already 5pm. Let’s image that when we went out for fishing on the beautiful day while fishes also crazy in striking your lure too, but we have to stop fishing and packing gears go back home; that was my emotion while I was taking this photo.] 

ปลาฟันคมๆ กินเหยื่อลึกแบบนี้ เห็นทีคงปลดลำบาก...มองหน้ากันไปมา 3 คน เอาไงดีว่ะ ไซด์สวยซะด้วยซิ เอาตัวมันใส่ในร่องหินไม่ให้ดิ้นก่อนละกัน  [Subtitle: Sharp teeth and swallow the lure this deep, it’s hard to unhook then. We, 3 of us, looked at each other, what you wanna say? It’s good size though! Well, put it in the hole between the rocks to stop its dancing first.] 

นี่ก็ได้เวลาเย็นแล้วด้วยนะ แล้วเราก็ไม่ได้โซ้ยข้าวเที่ยงกันมาซะด้วยซิ (กินแต่กล้วยมาคนละลูกสองลูกเอง) สรุปว่า คิดเมนูเย็นนี้เลยละกัน สำหรับตัวนี้  [Subtitle: It was about late in the evening, and we didn’t have lunch yet (we ate just one or two bananas each). Well, this one, let’s think about menu for this evening then.] 

นี่คือปลาตัวเดียว ที่เรานำกลับบ้าน ทั้งๆ ที่เราสามารถนำกลับมาได้มากกว่านี้ ตามจำนวนโควต้าที่กติกาให้เรานำกลับบ้านได้  [Subtitle: This was the only fish we took it home even we can bring it more than one in accordance with the quota by the rules.] 

ปริมาณเนื้อปลาตัวนี้ เพียงพอต่อปริมาณความต้องการของเราสำหรับหนึ่งมื้อชัวร์ (พ่อครัวคอนเฟริม)  [Subtitle: Amount of its meat is enough for our need for a meal (confirmed by chef).] 

วิชากายวิภาคศาสตร์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว  [Subtitle: The anatomy class has begun.] 

Anatomy Lesson #1

Anatomy Lesson #2

Anatomy Lesson #3

วิชากายวิภาคศาสตร์ ก็ได้เดินทางมาจนถึงบทสรุปแล้วครับ  [Subtitle: The anatomy class has reached to the end.] 

บทสรุปว่าด้วยเรื่อง “เนื้อเยื่อ” [Subtitle: It was ended with the “tissue” topic.]

แถมด้วยวิชานิติเวชศาสตร์ ว่าด้วยเรื่อง “การพิสูจน์หลักฐานในที่เกิดเหตุ”  [Subtitle: It was followed with the forensic class regarding the “proof in crime scene”.]

สถานที่แห่งนี้ ตอนที่เราเดินทางมาถึงมันเป็นเช่นใด ก่อนที่เราจะเดินทางกลับไป เราก็ทำให้มันเป็นเช่นเดิม ขวดบรรจุน้ำดื่มที่ท่านถือมาด้วย โปรดอย่าทำให้มันกลายร่างเป็นขยะ “สำนึกรู้” ใครๆ ก็มี และการลงมือ “ปฏิบัติ” ให้เกิดผลนั้น ไม่ใช่ทุกคนที่มี  [Subtitle: Whatever this place were once we came, we managed to remain unchanged before we leave. Drinking bottle you’ve bought along with you, don’t make it transformed to garbage. “Conscious” is well-known to everyone, but “taking action” – not everyone does.] 

เด็กบ้านนอกหิ้ว “ผ้าขาวม้าไทย ไปตลอนๆ ตกปลาในเมืองนิวยอร์ค” ก็บรรลุความสำเร็จของเขาแล้วครับ  [Subtitle: The upcountry boy “accompanied with his Thai loincloth to fish at New York” has already met his target.] 

และแล้ว...ก็ถึงเวลาที่เราต้องเดินทางกลับ (พี่เล็ก-แปดริ้ว พร่ำสอนผมว่า ถ่ายภาพทะเล เส้นขอบฟ้าอย่าเอียงนะ ภาพนี้ขออนุญาตแหกกฎบ้างนะครับพี่เล็ก ด้วยความเคารพ)  [Subtitle: Finally, it was the time to hit the road back. (My photo tutor, P’Lek-Padrew (Padrew is the local name of Chachoengsao Province), taught me that taking the sea photo, the horizon line should not be inclined. With all due respect, this photo, I’ll break the rule.] 

ผมนั่งบรรยายภาพนี้ที่ระยอง ในขณะที่ภาพนี้ถ่ายทำที่ Jones Beach ทั้งสองสถานที่นี้ มีชายหาดเหมือนกัน แต่ความไม่เหมือนกันก็ยังมีผุดเข้ามาในห้วงความคิด จะดีกว่าไหม ถ้าชายหาดไม่มี “ถุงพลาสติก” ธรรมชาติสรรสร้างหรือใครทำ?  [Subtitle: I described this caption at Rayong, but this photo has been taken at Jones Beach. Even though, these two places also have the beach, but its difference has still popped up in my head. Would be good if the “Plastic bag” is not a part of the beach, wouldn’t it?]

ขามาผมก็เดินตามตูดเจ้าถิ่น ขากลับก็ต้องปฏิบัติตามครรลองเดิม (เดินไป-ถ่ายไป จริงๆ)  [Subtitle: I followed these two guys once I came in, then I’ll the same on the way back.] 

ในที่สุดเราก็เดินกลับมาถึงลานจอดรถละครับ (เกือบลากสังขารไม่ไหว)  [Subtitle: Finally, we’ve made back to the car park.] 

เราห่างกันตั้งแต่ ป.4 เวลา เราเจอกันอีกทีก็สมัยวัยรุ่น ม.3 หลังจากนั้นก็เจอกันประปรายบ้างครั้งสองครั้งที่เมืองไทย เกือบ 40 ปีผ่านไป ไม่เคยมีครั้งใดที่เราได้คุยชักชวนกันให้มีกิจกรรมเหมือนๆกัน  และไม่น่าเชื่อว่าเราจะมีความสนใจ ความชอบใน Hobby ที่เหมือนๆ กันในที่สุด เช่น ถ่ายรูป ยิงปืน และก็ตกปลา ว่ากันไปตามประสาคนชอบใช้ชีวิตกลางแจ้งธรรมดาทั่วไป [Subtitle: We parted from each other since we were at Glade 4. We met again at teenager - Glade 9, and few times thereafter at Thailand. Almost 40 years passed, not even once that we have a chance to persuade each other participating in the same activities. And, it couldn’t believe that we have the same hobby at the end, i.e., photo taking, gun shooting and fishing – just like an ordinary outdoor man.]

ห้วงเวลาของอายุไขผ่านไป เหตุการณ์ต่างๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต ให้ “เรียนรู้” มันทำให้ผมได้ ตระหนักว่า ตัวอักษรที่บรรจงปัก/สกรีนอยู่บนเสื้อ ไม่ว่ามันจะเป็นภาษาอะไร อ่านออกเสียงเป็นสำเนียงได้เช่นไร มีลวดลายเด่นชัดเจนแค่ไหน หรือว่ามันจะมีสีอะไรนั้น สิ่งเหล่านี้ สำหรับผม มันเปรียบเสมือนหนึ่งกรอบและขอบเขต  ที่กาลครั้งหนึ่ง ผมก็เคยเกรงใจ เดินหลงอยู่ในวังวนกรอบขอบเขตนี้ แต่ก็ขอบคุณสถานการณ์ ที่ทำให้ผม “ฉีก” กรอบที่ว่านี้ออกจากชีวิตผมทิ้งไป และมันทำให้ผมอิสระ และมีความสุขที่ได้เป็นตัวของตัวเองในวิถีที่อยากจะเป็น [Subtitle: Time passed by, various situations passed through my life “to learn” things. It was made me realized that the letters screened shirt; no matter what languages are; or pronounce it in what accent; or having the clearly design or what color they are, these are seemed like the frame and boundary to me. I was once hesitated to speak out and lost in this boundary, but thankful to the situation that have made me “tear it apart" and dumped it out of my life. And, it has made me be a freeman, and happy to be myself as the way I want to be.]

“ปลา” ไม่ใช่สิ่งที่ผมตามหา แต่ “มิตรภาพของเพื่อนตกปลา” ต่างหาก [Subtitle: “Fish” is not what I am looking for, but “friendship of an angler” instead.] 

ผมตกปลา เพราะมันเป็นงานอดิเรกที่ผมชอบทำในวันหยุดประจำสัปดาห์ การได้พบปะพูดคุย หัวเราะกันระหว่างหมู่ “เพื่อนที่ชอบตกปลา” มันเป็นความสุขที่ผมได้รับระหว่างงานอดิเรกเช่นว่านั้น  ผมไม่ต้องการที่จะสร้าง Mr. No Logo Gang อะไรทั้งนั้น (ไร้สาระสำหรับผม) เพราะการตกปลาในความคิดของผมนั้น ไม่จำเป็นต้องมีแก็งค์ก๊วนก๊ก  สมัยเด็กๆ ผมเคยออกไปตกปลาคนเดียวได้ แล้วทำไมผมจะทำไม่ได้ตอนนี้ (วะ) [Subtitle: I do fishing because it’s my favorite hobby I love to do on weekend – seeing, chatting, and laughing among the “fishing folks” is the happiness I receive while I am doing my favorite hobby. I don’t want to create Mr. No Logo Gang (It’s non-sense to me). Fishing in my sense is required No Gang or even Team. When I was a little boy, I went out for fishing alone, why not now?]

ขอบคุณยอด ที่เป็นนายแบบภาพให้บรรยายความจริงในใจของผมนะ ตกปลาเสร็จ จิบเบียร์เย็นๆ นั่งคุยกันฉันท์มิตร สบายใจเป็นไหนๆเน้อ [Subtitle: Thanks Yod for being model of this photo exploring my true feeling from my heart. Once we finished fishing, have sip of cold beer with a friendly chat are very much comfortable, huh?]   

เนื้อปลาบูลฟิช กำลังจะกลายมาเป็น “สเต็กปลา พริกไทยดำ” (แกล้มเบียร์เย็นๆ)  [Subtitle: The meat of blue fish is going to be “fish steak with black pepper” (goes with cold beer).]