ตอนเด็กๆก็เคยตามพ่อไปตกปลา
ส่วนตัวผมตอนเด็กๆไม่ชอบตกปลาหลอกคิดว่ามันบาป
ชอบจับซะมากกว่า ตอนเด็กๆเคยตามพ่อไปตกปลาตอนนั้นสัก 5 ขวบได้มั้ง
นอนราบตัวกับสะพานมองดูปลา เอื้่อมมือลงไปจับผลัดตกน้ำ
ถ้าไม่ได้ กู๋โน่ มากระชากขึ้นจากน้ำป่านนี้คงไม่ได้มาโพสต์กระทู้นี้แหงๆ
พอโตขึ้นมาหน่อยสัก อายุประมาณ 12 วันเกิดพ่อก็ซื้อ คัน VIVA รอก BG15
ปลาตัวแรกที่ตกได้เป็น ปลาหมอตะกรับ ที่ตกปลาไกลจากบ้าน 500 เมตรได้มั้ง
พอได้ปลาถือคันเบ็ด วิ่งกลับบ้าน อวดญาติพี่น้องใหญ่ ดีใจมากมาย
พอโตขึ้นมาหน่อย อายุ 16 ย้ายมาอยู่ กรุงเทพ
พึ่งมารู้ว่าแม่ของเราเนี่ยขายอุปกรณ์ตกปลา อยู่กรุงเทพ ก็ไม่ค่อยได้ตก
มีแต่ลูกน้องแม่ที่ชื่อ โอ พี่เค้าชอบตกปลา ผมอยู่บ้านก็เซ็งๆ ก็เลยตามเค้าไป
อยู่กรุงเทพก็ไม่มีคันเบ็ดกะรอก แม่ก็เลยให้ newell 220s กะคัน Brekley ลายผ้า
จำได้ว่าตอนได้คันกะรอกไปหัดตี ตีฟู่้กระจาย ถาม โอ โอมันก็ดันตีเบสไม่เป็น
เอาหล่ะ แล้วจะทำไงเนี่ย หัดตีแรกๆ จำได้ตีที่บ่ออ่อนนุช 44 (ป๋าทรง)
หัดตีตอนแรกไม่รู้ใช้ขนมปังวันนึงหมดเป็น 10 โล พอได้รู้จักกับ พี่ฉัตร
เค้าสอนผมตี newell ได้แหะ ก็บ้าตกปลาสวาย บึกไปพักใหญ่ๆ
มาตอนนี้ไม่ค่อยชอบตกล่ะ ปลาสวาย บึก ไม่ไหวปวดหลัง
พอมาตอนหลัง โอ มันก็บ้าตีเหยื่อปลอม ผมก็เลยไปนั่งดูมัน
โอ มันเป็นคนมีความพยายาม ตีเหยื่อปลอม กลางแดดแจ้งๆ ร้อนๆ
เสื้อแขนยาว หมวก ถุงมือ มันก็ไม่เคยใช้ ความมานะมันสูงมากแหะ
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อผมลองเอาคันตีเหยื่อปลอมของมันมาลองหวดๆ
ก็มีปลาช่อนไซด์เกือบโลได้มั้ง มากินกระดี่เหล็ก มันเป็นปลาล่าเหยื่อตัวแรกในชีวิตเลย
แล้วผมก็พบทางสว่างสำหรับผมว่า เฮ้ย ! สงสัยเราจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้
หลังจากนั้น ผม กับ โอ ก็บ้าตีเหยื่อปลอมกันทุกอาทิตย์ ว่างไม่ได้ว่างเป็นออกทริฟ
ตอนนี้ โอ มันก็ได้ลาออกไปแล้ว มันก็ไปช่้วยญาติมันทำงาน
ส่วนผม ก็ต้องขายของที่หน้าร้าน ต่อไป ว่างเมื่อไหร่ผมก็หาโทรฟี่สำหรับชีวิต
กีฬาตกปลามันไม่ใช่ความคิดของผม แต่มันเป็นความฝันของผม
)
)
)
)