กว่า ที่จะออกเรือกันได้ ก็คงราวๆ เจ็ดโมงเช้า
สารภาพตามจริง
กับทุกๆ เช้าที่เชี่ยวหลาน ผมไม่เคยคาดหวังอะไร จากมันเลย
หลายครั้งที่ผมมาที่นี่ ความจริงข้อหนึ่งที่ผมไดพบก็คือ เวลาเย็น โดยเฉพาะ หลังห้าโมง ไปแล้ว
เป็นช่วงเวลา ที่เราจะสามารถ พบอะไร ที่ไม่น่าเป็นไปได้มากที่สุด
เหมือนเคย ผมโด ลงเรือ และบอกกับเอกว่า วันนี้ผมอยากไปคลองหยา
อนึ่ง โปรดอย่าสนใจว่า ทำไม ผมถึงบ้าหอบฟาง ถือคันเบ็ดไปตั้งเยอะ
ด้วยประสบการณ์ ง่าวๆ(คำเมืองบ้านผม) หรือ หลายๆ คนอาจจะเข้าใจว่า ประสาท
ผมพบ(พบบ่อยเจงๆ) ว่า คันเบ็ดหนึ่งคัน ไม่สามารถ จะทำหน้าที่ได้ทุกอย่าง อย่างสมบูรณ์
และผมเป็นคนเชื้องช้า ในการเปลี่ยนเหยื่อ
ผมจึงมักที่จะ สบายใจมากกว่า ถ้าผมมีคันเบ็ดสำหรับ ตีเหยื่อผิวน้ำ สุ่มๆ ไปหนึ่งคัน
อีกคัน ผมมักจะเกี่ยวด้วย เหยื่อดำลึก สำหรับปลาจิบ
ส่วนอีกคัน ถ้าไม่เกี่ยวเหยื่อดำตื้น ผมก็จะเกี่ยวด้วยเหยื่อ ที่มีเสียงดัง เช่น บัทเบทใบพัดคู่ ไม่ก็ ทารุโอ๊ะ
อย่าเชื่อผมนนะ ผมมานบ้า
)
)
)
)
)