มันนานซะจนผมจำครั้งสุดท้ายไม่ได้ แต่ผมก็หวลกลับมาที่นี่อีกครั้งในวันที่หงุดหงิดในอารมณ์
ความน่าเบื่อของการปล่อยปละละเลยต่อกฏกติกา ความน่ารังเกียจถึงการอ้างคำว่า "วิถี" และการไร้ความรับผิดชอบต่อสังคม
มันอาจจะเป็นสิ่งเหล่านี้กระมัง ที่สนับสนุนให้ผมตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
เมื่อเสียงที่ปลายสายออกแนวเชิญชวนให้กลับมาเล่นเกมส์ที่ห่างหายไปนานพอสมควร
แต่ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตามแต่ ช่างมันเถอะครับ เวลาราวตีห้าเศษ ของเช้าวันที่คนอื่นไปทำงาน ผมก็อยู่บนรถที่ห้อตะบึงไปตามเส้นทาง บางนา - ตราด
นานแล้วที่ไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่แบบจริงๆ จังๆ เสียที
1
)
)
)
)
)
)
)
