จะเริ่มการเดินทางจากจุดนี้
แก่งงาช้าง 1ปีที่รอคอย..ที่สุดของแก่งกระจาน.ตอน 1 ปฐมบท
...หลังจากที่ผมเดินป่าบุกตลุยด้านล่างของ ต้นน้ำแก่งกระจาน เล่าเรื่องตำนาน ความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าดงดิบดงดำของป่าบนแห่งแก่งกระจาน ความโหดร้ายของกระแสน้ำ ความหฤโหดของแก่งต่างๆระหว่างการเดินทาง จำนวนปลาและขนาดที่เป็นระดับตำนาน มันช่างยั่วเย้าจิตใจให้โหยหาการเดินทางครั้งนี้ยิ่งนัก การผจญภัย ชีวิตกลางแจ้ง ที่ไม่ได้หาประสบการณ์มาจากในหนังสือ
...แก่งงาช้าง ปากประตูขวางกั้นระหว่างดงดิบกับป่าบน แก่งน้ำไหลที่ทั้งแคบทั้งชัน ความบ้าคลั่งของกระแสน้ำ ความโหดร้ายของร่องน้ำ จุดจบของเรือและแพหลายๆลำที่ต้องการจะผ่านไป..
...ผมถามถึงการเดิน ทางขึ้นพิชิตต้นน้ำครั้งนี้กับคนเรือคู่ใจผมนับครั้งไม่ถ้วน คำตอบที่มักจะได้คือ ไม่ไหว ทางมันโหด ไม่คุ้ม ไม่ค่อยมีใครขึ้นไป มันลำบาก คำตอบเหล่านี้แทบจะเรียกเป็นวาทะประจำปีเลยก้ได้..
" เสียเท่าไรไม่ว่า ผมอยากขึ้น ผมอยากไป " ผมบอกออกไปตามเจตนารมณ์
" มันไม่ใช่เรื่องเงิน เท่าไหร่มันก็ไม่คุ้ม ไหนจะเรือ ไหนจะคน ไหนจะของ มันรับผิดชอบเยอะ " นี่คือคำตอบที่ได้กลับมา
จนวันนี้วันที่ผมนั่ง เขียนเรื่อราวให้พี่ๆเพื่อนๆได้อ่าน ผมถึงเข้าใจว่า
" ถ้าไม่รักกันจริง ผมไม่พาพี่ขึ้นหรอก " มันหมายถึงอะไร