“โอกาส” นั้นสำคัญไฉน ระหว่างคนที่มีฝีมือแต่...ไร้ซึ่งเวทีแห่งโอกาสให้แสดงฝีมือ กับ คนที่ไม่(ค่อยจะ)มีฝีมือ แต่กลับ...ใช้โอกาสเปลืองในการแสดงฝีไม้ลายมือ...อย่างไหนจะดีกว่ากัน สืบเนื่องจากกระทู้ที่ผ่านมา การแสดงฝีไม้ลายมือโอ้อวดความเก๋าผิดที่ผิดทาง ก็ย่อมจะนำสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นก่อนวัยอันควรตอบสนองความเก๋าที่แสดงออกมาได้เช่นกัน ดังนั้น “โอกาส” ในการแสดงฝีไม้ลายมือ(ในทางที่ดี เป็นคุณประโยชน์)จึงเป็นตัวแปรที่จำเป็น ไม่ว่า...คนๆนั้นจะมั่งมีหรือขัดสน จะเจนสนามหรือมือสมัครเล่น จะเป็นชายไม่จริงหรือหญิงแท้ก็ตาม ก็หาใช่ประเด็นให้พิจารณา เพราะ
“จังหวะชีวิต” ที่ได้ประสบพบเจอกับโอกาส เมื่อใด “จงใช้มันให้คุ้มค่า และอย่าปล่อยให้หลุดมือ” (เพราะไม่รู้ว่ามันจะมีอีกตอนไหน หรือมันอาจจะไม่มีอีกเลย...ก็ได้) และก็ขอให้ใช้มันไปในทิศทางที่ดี...ที่เป็นคุณประโยชน์
ตัวผู้พันธุ์นี้ (Lone Wolf) เดินทางลุ่มๆ ดอนๆ หัวหก ก้นขวิด อีกทั้งอะไรต่อมิอะไรต่างๆอีกมากมี เดินบนพรหมแดงเส้นทางแห่งความสุขมากด้วยการปรนเปรอ...มาก็เยอะ ผ่านตรอกซอกซอยมุดรั้วลวดหนามแห่งความทุกข์...ก็มากมี และหลายครั้งหลายที ที่เส้นทางต่างๆนานา ได้นำพาชีวิตมาถึงทางแยกที่ไร้ซึ่งสัญญาณแห่งแสงไฟ ความสับสนหลงทิศ...บังเกิด ฉันไม่ใช่ผู้วิเศษเป็นแค่คนธรรมดา ดังนั้น อาการ “หกล้ม” พลาดท่าเสียโอกาสบนทางเดินนั้นจึงถูกสำแดง แต่...“ด้วยเหตุผลอะไรที่มิอาจอธิบายได้” ผมได้รับโอกาสเป็นครั้งที่สอง (Second Chance) “เธอ” เดินผ่านเข้ามาในเส้นทาง ณ ทางแยกที่ไร้แสงไฟแห่งนั้น ช่วยพยุงให้ผมลุกขึ้นยืน แนะนำทิศทางที่เหมาะสม และยังเติมเต็มพลังแห่งใจ ให้ผมกล้าลุกขึ้นเดินไปเผชิญความจริง ด้วยเหตุผลที่ไม่จำต้องเกรงกลัวอะไรและสิ่งใด...อีกครั้ง และนับแต่วันนั้น...
เราออกเดินทางต่อไป “ด้วยกัน” และก็เดินไปพร้อมๆกัน
I want to grow old with you.
หลายเดือนผ่านไปหลังการถ่ายทำภาพชุดนี้ (ในโอกาสที่ถูกเชิญให้เข้าไปแก้มือ ณ ที่แห่งเดิม) ก็เพิ่งจะได้มีโอกาสหยิบจับต้นฉบับขึ้นมาปรุงแต่ง เพื่อนำแสดงสู่สาธารณะชนให้ได้รับชมเสียที ณ ฤกษ์ดิถีเดือนแห่งความรัก ก็จะขอนำคุณ “เธอ” มาเป็นตัวเอกชูโรงในกระทู้ “Lady’s Angler Day” ให้ได้รับชมไปด้วยกัน
วิธีใช้กระทู้นี้: อ่านตามก็ได้ ดูรูปอย่างเดียวก็ได้ ง่ายๆ สบายๆ สไตล์เดือนสีชมพูก็แล้วกัน
อาการแพ้กระทู้: ไม่มี...รับรอง
1
)
