หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สิ่งดีๆ ที่เราได้รับจากการตกปลา

                      ผมเริ่มหัดตกปลาครั้งแรกด้วยการขอตามพ่อผมไปตกปลาด้วย(ซึ่งปัจจุบันนี้พ่อผมเลิกตกปลาแล้ว)นั้นก้อเป็นจุดเริ่มแรกที่ผมได้รู้จักการตกปลา ซึ่งนั้นก้อคงมีส่วนทำให้ผมชอบตกปลามาจนถึงทุกวันนี้  แต่ใช่ว่าตลอดเวลาที่ผมตกปลามาจะไม่มีปัญหากับคนรอบๆข้างที่ทราบว่าผมชอบตกปลา ไม่ว่า คุณยาย-คุณตา อาจารย์ ตลอดจนเพื่อนๆ  และส่วนใหญ่บุคคลเหล่านั้นก้อจะพูดทำนองว่า" ตกปลามันบาป ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ตายไม่กลัวหรือไง "  ซึ่งผมก้อไม่ได้ตอบอะไรกับบุคคลเหล่านั้นไป เพราะถึงเราอธิบายอะไรออกไปเขาก้อจะดูว่าเป็นการแก้ตัว ซึ่งผมเห็นด้วยกับพี่เว็บมาสเตอร์ที่ว่าพวกเราควรช่วยกับทำให้สังคมมองนักตกปลาในมุมมองที่ดีกว่าปัจจุบันผมค่อยข้างจะโชคดีที่ทางบ้านไม่ห้ามและยอมให้ผมตกปลา และตลอดเวลาที่ผมตกปลาผมได้เจอกับพี่ๆเพื่อนๆนักตกปลาเพิ่มขึ้นหลายท่าน และสิ่งที่ผมได้รับจากการรู้จักพี่ๆไม่เพียงแต่การขอติดตามไปตกปลาผมยังได้รับการแนะนำต่างๆเช่น การทำเว็บเพจ การใช้โปรแกรมโฟโต้ช็อปในการทำงานส่งอาจารย์ที่มหาลัยการรู้จักแพ้-ชนะ และรักษาทรัพยกรต่างๆ  ตลอดจนการวางตัวและการปรับตัวเข้ากับคนหมู่มาก นี่ก้อคือส่วนนึงซึ่งผมได้รับมา  แต่เพราะลึกๆผมยังเชื่อว่ายังมีเยาวชนอีกจำนวนไม่น้อยที่ชอบและรักในการตกปลา แต่อุปสรรคของเขาคือทางบ้านไม่สนับสนุน  ทำให้เกิดการหลบ-แอบออกไปตกปลาโดยทางบ้านเยาวชนเหล่านั้นไม่ทราบและพอทางบ้านเยาวชนจับได้ ก้อจะรู้สึกไม่ดีกับการตกปลาเพราะเหมือนเป็นสิ่งล่อลวงลูกหลานของเขาเหล่านั้นไปมั่วสุม ซึ่งถ้ามองในมุมของเยาวชนเหล่านี้ ถ้าผู้ปกครองยอมเปิดใจยอมรับให้ลูกหลานได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ และถ้ามีเวลาว่างก้อตามลูกหลานไปตกปลาด้วย สิ่งที่ตามมาไม่ใช่ว่าผู้ปกครองจะได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกับลูกหลานแล้ว ผู้ปกครองก้อจะได้สัมผัสกับสิ่งต่างๆที่ได้รับจากการตกปลาที่ไม่เพียงแต่ว่าต้องเป็นปลาเท่านั้น ผมของอนุญาติยกตัวอย่างน้องแทน (ขออณุญาติเอ่ยนาม) ให้พี่ๆได้เห็นนะครับ เพราะที่บ้านของน้องแทนสนับสนุนในการตกปลาและพาน้องแทนไปตกปลาด้วยเสมอทั้งๆที่คุณแม่ของน้องแทนไม่ได้ตกปลาเลย 
                        ผมว่าเริ่มต้นที่จากตัวผู้ปกครองก่อนจะดีไหมครับ ลองให้โอกาสลูกหลานของท่านได้ทำในสิ่งที่เขาเหล่านั้นชอบ และท่านคอยดูเขาไปเรื่อยๆอันไหนดีก้อชมเชย อันไหนเห็นว่าไม่ดีก้อแนะนำ ผมว่าจุดนี้จะเป็นจุดเริ่มแรกจุดเล็กๆที่จะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้สังคมมองการตกปลามากกว่ากิจกรรมที่ผิดศิลอีกต่อไป


ปล.คำพูดผมอาจจะแรงไป ต้องขออภัยพี่ๆด้วยนะครับเพราะผมมองในเยาวชนคนนึง  แต่ผมเชื่อว่ายังมีเยาวชนอีกมากที่มีความรู้สึกแบบที่ผมได้กล่าวมาครับ

ดีครับเห็นด้วยมากๆ เคยพาที่บ้านไปครับแต่ท่าทางเหมือนหนักกว่าเดิมเพราะไอ้แต่ละตัวที่ขึ้นมารู้สึกปากจะเน่าๆเละๆมาทั้งนั้นเลย

ปล.อ่านแล้วอยากให้ที่บ้านเป็นได้อย่างงี้บ้าง

สงสัยพาที่บ้านไปตกปลาบึกล่ะสิครับ

ได้เคยอ่านหนังสือในวงการตกปลาฉบับหนึ่ง เปิดโอกาสให้ทั้งคนภายนอกและภายในวงการเขียนแสดงความคิดเห็นที่มีต่อกีฬาตกปลาได้อย่างเสรี ก็มีหลายท่านที่แสดงความคิดเห็นส่วนตัวทั้งชอบและไม่ชอบกีฬาประเภทนี้ ยุคนี้อยู่ในช่วงย่างก้าวที่สำคัญสู่ประชาธิปไตยเต็มใบ เราต้องเคารพและยอมรับฟังในความคิดเห็นที่แตกต่าง แต่ผมมีมุมมองส่วนตัว ไม่รู้ว่าใครคิดเช่นนี้หรือเปล่า

กิจกรรมหนึ่งที่สังคมตราหน้าว่า บาป ทรมานสัตว์ ไม่ควรถูกจัดให้เป็นกีฬา สิ้นเปลืองหาสาระไม่ได้ กับ กิจกรรมหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เป็นมงคล การอนุรักษ์ศิลปะ โบราณวัตถุ แสดงออกถึงความเป็นพุทธศาสนิกชน

แต่ถ้าให้ท่านเลือก สมมุติว่าท่านมีพระเครื่ององค์หนึ่งที่มีค่านิยมสูง หายาก ราคาเช่าหาแพง และเป็นที่ต้องการ เดินเข้าสนามพระเครื่องเพื่อให้เช่าบูชา กับถือคันเบ็ดเดินเข้าบ่อตกปลา ลงเรือ หรือเข้าไปในสถานที่ตกปลาต่าง ๆ ท่านว่าท่านจะพบความจริงใจ น้ำใจไมตรี ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จากที่ใดมากกว่า คงไม่ต้องบอกว่าที่ใดเหมือนกับก้าวเข้าสู่ดงเสือ พร้อมทุกเมื่อที่จะตะปบเหยื่อผู้อ่อนแอกว่าหรือแม้กระทั่งพวกเดียวกันยามพลั้งเผลอ กับที่ใดที่พอจะมีให้บ้างซึ่งความอบอุ่นเป็นกันเองประสาคนคอเดียวกัน หรือฉันท์พี่น้อง กิจกรรมที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง กลับส่งผลให้การแสดงออกของคนที่เกี่ยวข้องแปรเปลี่ยนตรงกันข้ามกันอย่างไม่น่าเชื่อ ผมมิได้หมายรวมถึงทั้งหมดแต่จากประสบการณ์บอกได้เลยว่า "ส่วนใหญ่" ท่านว่าบุญกับบาปเขาวัดจากอะไรแน่ เป็นเพียงคำถามจากผู้เขลาเบาปัญญาคนหนึ่ง

คิดว่าชาวต่างประเทศทั้งหลายคงแปลกใจอยู่เหมือนกัน เวลามาเที่ยวชมวัดสำคัญในบ้านเมืองเรา เห็นคนไทยจำนวนไม่น้อยเข้าสักการะพระพุทธรูปสำคัญคู่บ้านคู่เมือง เป็นภาพที่น่าประทับใจในความศรัทธาต่อศาสนาของคนไทยเรา เป็นสิ่งที่เชิดหน้าชูตาและเราคนไทยควรภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง แต่อีกฟากหนึ่งของถนน บนทางเท้าแบกะดิน กลับปรากฏว่ารูปเคารพขององค์พระบรมศาสดาถูกวางเป็นสินค้าให้เลือกส่องเลือกซื้อกันตามความพอใจ ผู้คนเดิมข้ามกันไปมาขวักไขว่ พอชาวต่างชาติเหล่านั้นเห็นก็สอบถาม ก็ได้รับคำตอบว่า “Souvenir” (ของที่ระลึก)

ฝรั่งบอก “Oh ! I see, This is souvenir”

แล้วก็ซื้อไปเป็นของที่ระลึกฝากเพื่อนพ้องจริง ๆ โดยใส่กระเป๋าเดินทางรวมกับกางเกงหรือกระโปรง บินกลับประเทศไป

มีเกร็ดชีวประวัติของ  พระคุณเจ้าสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ว่าท่านกราบหุ่นดินที่ช่างเตรียมปั้นไว้หล่อพระพุทธรูป มีชาวบ้านถามท่านว่าทำไมท่านกราบดินที่ยังไม่เป็นองค์พระ ท่านตอบว่า “ดินนี้เป็นองค์พระตั้งแต่ช่างปั้นตั้งใจจะหล่อพระพุทธรูปและวางดินก้อนแรกแล้ว”

 
สรุปว่าทุกอย่างสำคัญที่จิตใจ การจะตัดสินอะไรอย่างไรก็สุดแต่ใจใครใจมัน เพียงแต่เราช่วยกันจรรโลงกิจกรรมที่เราทำอยู่ ให้อยู่ในกรอบของความรู้สึกที่เรารู้สึกเองว่าดีที่สุด รู้จักประมาณตน และแบ่งปันแก่ผู้ด้อยโอกาสเมื่อมีเหลือ ก็น่าจะเพียงพอแล้ว


สำหรับเยาวชน :  กิจกรรมการตกปลาเป็นหนึ่งในหลายกิจกรรมที่แฝงอุบายในการปลูกฝัง ความมานะพยายาม ความอดทน การเรียนรู้ การช่างสังเกตจดจำ ไหวพริบปฏิภาณ  ความมุ่งมั่นไม่ท้อถอย และที่สำคัญคือการเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ชนะอย่างขาวสะอาด และพ่ายแพ้อย่างมีเกียรติ  ซึ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เมื่อนำไปรวมกับวิชาความรู้และคุณธรรมซึ่งเป็นหน้าที่ของผู้ปกครองต้องสร้างเสริมให้อยู่แล้ว นำไปบรรจุไว้ใน "คน" คนหนึ่ง "คน" คนนั้นก็จะเป็น "คน" อย่างสมบูรณ์แบบ เป็นทรัพยากรอันมีค่าสำหรับโลก ครองตนครองชีวิตได้ดีสืบไป

จริงๆแล้วเรื่องตกปลานี้จะพูดและมีความเข้าใจกันในหมู่นักตกปลาด้วยกันมากกว่าครับ แต่โดยส่วนต้วผมนั้นเริ่มการตกปลามาจากคุณพ่อ ทั้งๆที่พ่อผมก็ไม่เคยตกปลาหรือจับคันเป็ดเลย(ตกไม่เป็นและไม่ได้ตกด้วย) แต่พ่อเป็นคนที่ชอบทานปลามาก เลยพาพวกเรา(ญาติพี่น้อง)ออกไปตกปลาตามท้องนา แถวๆซอยลาซาล บางนาและซอยศูนย์วิจัยเพชรบุรีตัดใหม่นานมาแล้วนะครับ จะตกได้พวกปลาหมอนาเป็นส่วนใหญ่ และบางทีก็พาไปตกปลาทะเลที่พัทยา ซึ่งเมื่อก่อนนี้ค่าเรือก็ถูกมากแค่200ถึง300บาทไปเช้าเย็นกลับ และก็ได้ปลามามากมาย ออกไปแค่เกาะล้านก็ตกกันไม่ไหวแล้ว  ผมค่อนข้างโชคดีที่มีคนรอบข้างให้การสนับสนุนในการตกปลา จนทุกวันนี้ครอบครัวผมก็ไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้เลยโดยเฉพาะคู่ชีวิต แต่ผมก็จนปัญญาที่จะเอาพวกลูกชายออกไปตกด้วยเพราะพวกเขาไม่ชอบแดด ก็เป็นเรื่องแปลกครับเพราะผมเริ่มตกปลาจากที่คุณพ่อไม่ได้เป็นคนตกปลาแต่ชอบทานปลา แต่ผมเป็นนักตกปลากับชวนพวกลูกๆออกไปตกด้วยไม่ได้............ทุกวันนี้ผมก็ออกตกปลาแทบจะทุกอาทิตย์ทั้งทะเลและแม่น้ำ ถ้าไม่ไปกับเพื่อนก็ไปแบบฉายเดี่ยวครับ ที่เล่ามาออกจะเป็นเรื่องส่วนตัวไปหน่อยต้องขออภัยด้วยแต่เป็นสิ่งที่ผมได้มาด้วยความประทับใจครับ

เห็นด้วยกันน้าหลามครับ

เยี่ยมครับ MR. SHARK

ยอดเยี่ยมครับน้าหลาม  อยากให้พวกปากว่าตาขยิบอ่านจัง(หมายถึงพวกที่ไม่ยอมเข้าใจสัจธรรมของโลกซักที)

อืมมมมมมมมมมมม  ยอดเยี่ยมน้าหลาม เข้าใจหาสิ่งมาเปรียบเทียบให้เห็นภาพดีเหลือเกิน 
        สำหรับผม  ตกปลาผมได้
              1.  ได้ปลาสด ๆ มากิน  สดจริง ๆ ขอบอก
              2.    ได้เที่ยว  เพลิดเพลินกับธรรมชาติ  ได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น
              3.    ได้มิตรมากมาย
              4.    อีกเยอะแยะ

"ตกปลาแต่พอขาย ปล่อยปลาไม่ได้ขนาด และไม่ทิ้งขยะลงแหล่งน้ำ"(เอ..ดูคุ้นๆ) บางอย่างขายไม่หมดก็ฝากเพื่อนบ้านที่ธรรมะธรรมโม ก็ไม่เห็นมีใครว่าผมบาปสักคน กลับชมว่ามีน้ำใจ ตกปลาเก่งจังบ้างอิๆๆ แต่เรื่องสนับสนุนเยาวชนผมขอคัดค้านนะครับ มันผิดศีล ถึงมันไม่ส่งผลร้ายกับตัวเขาโดยตรงแต่มันส่งผลต่อสังคม ไม่อย่างนั้นพระพุทธองค์คงไม่บัญญัติมันไว้ในข้อแรกของ"ศีล"ลองมองในมุมกลับที่เรามองเสือผู้หญิงนะครับ เขาก็คิดว่าเขาแบ่งปันความสุขกับบรรดาสาวๆที่เขาไล่ล่า ไม่ได้เอาชีวิตใครแค่การได้สนุกได้แล้วก็ปล่อยไป ส่วนเราก็ว่าเขาเลวสุดๆเฮ่อ แต่อย่างว่าละครับ การบอกว่าตัวเองดีโดยการเอาไปเปรียบกับคนเลวกว่านั้นง่ายครับ เพราะงั้นตกไปเถอะครับปลาน่ะ บาปก็ยอมรับว่าบาป แต่จงบาปแบบมีคุณค่า.

ทุกความเห็นที่อ่านมีความหมายครับ.....

    เห็นด้วยกับน้าหลามครับ

    แต่สิ่งที่เรายังไม่ได้ทำกัน คือ กำหนด กฎเกณฑ์ กติกา ที่ยอมรับกันได้ของทุก ๆ คน  ว่าจะเอากันถึงขั้นกีฬา หรือ นักตกปลาคนหนึ่ง บางช่วงอาจอยากเป็นชาวประมง ก็ไม่เป็นไรอย่าเอามาโชว์ ความกล้าเก่งว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง  มอมเมาสังคม และเยาวชน ให้คนที่ไม่ได้ตกปลามองเห็นคุณค่าของกิจกรรมนี้ด้วย เราต้องช่วยกันผลักดันสิ่งดีงาม

    การใดที่คิด ทำไป เพื่อคนส่วนใหญ่ โดยคำนึงถึงธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม เป็นที่ตั้ง การนั้นย่อมเจริญ.

ผมอ่านเจอในหนังสือ คู่มือการท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางทะเลครับเลยเอามาให้อ่านครับ  ตกปลา...อย่างมีจรรยาบรรณ
    การตกปลาเป็นกีฬาในมุมมองของหลายคน เป็นการพักผ่อนหย่อนใจ ทำแล้วมีความสุข บางครั้งการตกปลาทำให้เราได้ใกล้ชิดทะเลจนหลงรักทะเล
นักอนุรักษ์หลายคน ในอดีตหรือแม้กระทั้งในปจุบันก็ยังตกปลาอยู่ เพียงแต่ว่าพวกเขาทำอย่างมีจรรยาบรรณ
      จรรยาบรรณคืออะไร? สิ่งแรกคือการไม่ทำผิดกฎหมาย ทะเลไทยหลายแห่งเป็นเขตสงวน เช่น  อุทยานแห่งชาติทางทะเล  เขตรักษาพันธุ์ของกรมประมง  การศึกษาทางวิชาการระบุว่าบริเวณนี้มีความหลากหลายของสรรพชีวิต  มีความสําคัญต่อการคงอยู่ของทะเล  ทำให้ต้องประกาศกฎหมายให้ความคุ้มครอง การตกปลาในพื้นที่ดังกล่าว จึงเป็นการทำผิดกฎหมายและผิดจรรยาบรรณ
      บางคนบอกว่า การตกปลาแค่หนึ่งตัว  จะรบกวนแนวประการังสักแค่ไหนกันเชียว?  ผมมีเรื่องน่าคิด 2 เรื่อง หนึ่งคือปลาบางชนิด เช่น ปลากะรังหน้างอน  ปลาโรนัน ฯลฯ เป็นปลาหายาก  ถูกจับไปหนึ่งตัวอาจมีผลต่อความหลากหลายทางชีวภาพของพื้นที่  เช่นแนวปะการังทั้งหมู่เกาะมีปลากะรังหน้างอนอยู่ 4-5 ตัว ตกไปเดือนละตัว  ไม้ถึงครึ่งปีก็หมดแล้ว ในอนาคตหากมีการศึกษาเพื่อประกาศพื้นที่ เหล่านี้เป็นอุทยานฯมรดกโลกหรือเขตสงวนความหลากหลายทางชีวภาพ  ถ้าไม่มีปลาพวกนั้น ความสําคัญของพื้นที่ก็ลดลง  โอกศที่เราจะได้ทุนได้งบประมาณมารักษาพื้นที่ก็นร้อยลงตามไปด้วย ต้นเหตุอาจจะมาจากปลาเพียงไม่กี่ตัว ในสายตาของคนบางคน
    ฉันยังเคยเห็น  ตามอุทยานบางแห่ง  นักท่องเที่ยวกำลังชื่นชมกับธรรมชาติ  มีนักตกปลาเดินถือปลาพวงใหญ่ พลางคุยกันโขมงโฉงเฉงว่าเราเก่งจังวุ้ยตกปลาได้เยอะ  นักท่องเที่ยวเหล่านั้นเห็นเข้า  ก็จะรู้สึกว่าทำไมต้องปฎิบัติตามกฎอุทยานฯ  ทำไมเก็บหอยจับปูไม่ได้  ในเมื่อคนพวกนั้นยังตกปลาได้เลย  จากนั้น...ถึงเวลาทำร้ายธรรมชาติกันยกใหญ่  ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ไม่นานปลาในทะเบก็หมด
    การตกปลาอย่างมีจรรยาบรรณ  ยังหมายถึงการดูแลรัษาพันธุ์ปลาให้พอเหมาะ  ไม่ใช่ตกปลาเก๋าตัวยาวแค่นิ้วชี้  ไดมาห้าสิบตัว  ก็จับไปห้าสิบตัว  ทั้งที่พวกเขายังไม่ถึงวัยเจริญพันธุ์หากปล่อยปลาเหล่านั้นไป  อีกไม่นานปลาเก๋าห้าสิบตัว  อาจหมายถึงลูกปลาเก๋าหนึ่งหมี่นตัว  ที่คุณมีโอกาศกลับมาตก  ชาวประมงมีโอกาศจับไปขาย 
    บางครั้ง  นักตกปลาได้ปลาแปลก  เช่น ฉลามเสือดาว  ปลาโรนิน  ฯลฯพวกนั้นไม่นิยมกินกัน  จับมาก็ไรประโยชน์  หากคุณตกได้  นำขึ้นมาถ่ายภาพ  จากนั้นปล่อยลงไป  โอกาศที่ปลาตัวนั้นจะตาย...มีแน่  แต่โอกาศที่เขาจะรอด...ก็มีเช่นกัน.
    ฉันอยากบอกอีกครัง  นักตกปลาไม่ใช่คนทำร้ายทะเลเสมอไป  หากเลือกที่ตกให้ถูกต้อง  มีจรรยาบรรณ  ควบคุมการรบกวนทะเลของคุณให้เหมาะสม  เพราะคนอื่น  เช่น  นักดำนํา ฯลฯ ก็รบกวนทะเลเช่นกัน  ไม่ได้หมายความว่า นักตกปลาหนึ่งคน จะรบกวนทะเล  มากกว่านักดำนําหนึ่งคน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความเข้าใจและความพยายาม
    หากคุณอยากเห็นปลาที่ตกในวันนี้  มีมากมายยพอให้พวกเรได้ตก  ได้พักผ่อนหย่อนใจได้มีปลาติดมือไปพอทำแกงสักหม้อ...
    ช่วยกันรักษาทะเล  อย่าที่นักตกปลาที่ดี...พึงกระทำ


   

เห็นด้วยกับน้าหลามครับ ทุกสิ่งที่อยากบอกอยู่ใน ค.ห.ของน้าหลามหมดแล้ว ทั้งนี้ยังสามารถนำไปอุปมาอุปมัยกับสิ่งและพฤติกรรมรอบๆตัวได้อีกเยอะครับ เราผู้เป็นวิญญูชนพึงรู้ตนอยู่เสมอว่ากำลังทำอะไร แต่ก็ยากครับที่จะบอกกับผู้ที่ไม่ได้อยู่ในเรือลำเดียวกับเราให้เขาเข้าใจว่าเรากำลังทำอะไร

ขอแซวเล่นครับ
ในความเห็นที่ 1.
คุณ XX กับ เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลัง ทำความผิดอะไรหรือครับ  เพราะเห็น เวป กับ คุณ Earth และอีกท่านนึง ไม่ทราบว่าใคร กำลังสอบสวน หรือเค้นความลับอะไรสักอย่าง  เห็นนั่งก้มหน้าเหมือนจะสารภาพความผิดนะ ครับ
อย่าโกรธนะครับ......

เยี่ยมครับน้าหลามและอีกหลายๆความเห็น    ผมเองเห็นด้วยครับถ้าจะช่วยกันเผยแพร่การตกปลาสู่เยาวชน    ผมจะสอนลูกให้เล่นกีฬาหลายๆอย่าง  แล้วถ้าลูกชอบกีฬาไหนเป็นพิเศษ  ผมก็จะให้การสนับสนุนเต็มที่  รวมทั้งกีฬาตกปลาด้วย  ถ้าถามว่าจำเป็นต้องเคี่ยวเข็นให้เก่งเลยไม๊  คำตอบคือ  ไม่จำเป็น  เด็กอยู่ในวัยเรียนรู้  อารมณ์แปรปรวน  เดี๋ยวก็ชอบ เดี๋ยวก็เบื่อ  ถ้ามีกิจกรรมหลากหลายให้เลือก  เวลาเด็กเบื่ออย่างหนึ่ง  ก็จะไปหาอีกอย่าง  ไม่นานก็กลับมาเล่นอย่า่งเดิมอีก  ถ้าเด็กไม่มีกิจกรรมให้เลือกมากพอ  เด็กอาจหันเข้าหายาเสพติดหรืออบายมุขอื่นๆก็ได้    ฉนั้นตกปลาเป็นกีฬาหนึ่งที่ทำให้เด็กหลีกเลี่ยงจากยาเสพคิดและหาเลี้ยงชีพได้ยามจำเป็น      สำหรับตัวผมเองเรื่องบาปคงไม่อยากพูดถึงแล้ว  เพราะพูดมาแยะแล้ว  เป็นว่า  ผมได้ความรู้  ได้ความสนุกสนาน  ได้พักผ่อน  ได้อาหาร  ได้เพื่อนมากมาย  แค่นี้ก็โอเคแล้วครับ

ได้เพื่อนครับ อาจเป็นเพื่อนต่างวัย ต่างสังคม แต่สิ่งหนึ่งที่มีความรักความชอบเหมือนกันคือเรื่องราวของการตกปลาครับ

เห็นด้วยกับทุกความเห็นข้างบนครับ

รับฟังครับ

ผมอ่านกระทู้นี้ ติดตามอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังหาช่วงเวลาที่จะเรียบเรียงไม่ค่อยจะได้ นอกเหนือจากหลายสิ่งหลายอย่างที่เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ออกความเห็นสิ่งที่ผมได้จากการตกปลาคือ "การเรียนรู้"

การเรียนรู้อย่างแรกที่ได้จากการตกปลาก็คือ เรื่องของอุปกรณ์ที่จะใช้ตกปลา มันก็สอนให้เราได้เรียนรู้ถึงความเหมาะสมที่จะใช้เครื่องมือ เพื่อใช้ในการตกปลา อย่างเช่น การที่ผมเริ่มหัดทำรอก ล้างรอกเอง ซ่อมรอกเอง จากคำแนะนำของนักตกปลารุ่นพี่ ๆ หลายคน (หนึ่งในนั่นก็มีพี่ติ่งของผม) ได้เรียนรู้เรื่องของกลไกของรอก วัสดุแต่ละชนิดที่จะทำผ้าเบรค

อีกสิ่งหนึ่งของการตกปลา เราต้องเรียนรู้ในเรื่องของพฤติกรรมของปลา และธรรมชาติของปลา ไม่เว้นแม้แต่การตกปลาบ่อ ซึ่ง หลาย ๆ คนที่เลิกตกปลาบ่อ หรือไม่ได้ตกปลาบ่อ มักดูถูกว่าตกปลาบ่อมันง่าย แต่จริง ๆ หากเราไม่รู้พฤติกรรมการกินของปลาในบ่อ ไม่ว่าจะเป็นเหยื่อ หรือเทคนิคปลายสาย มันก็จะทำให้เราไม่ประสพความสะเร็จในการตกปลาบ่อ และบ่อแต่ละบ่อ ก็มีพฤติกรรมแตกต่างกัน ส่วนการตกปลาธรรมชาติ ปลาทะเล ก็ทำให้เราต้องเรียนรู้พฤติกรรมการกินเหยื่อของปลาแต่ละที่เช่นกัน

นอกจากนี้ เราจะได้เรียนรู้ถึง ธรรมชาติและฤดูกาลของปลาแต่ละชนิด แต่ละท้องที่ หากเราสังเกตุและมองดูอย่างมีเหตุผล

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้เหล่านี้ อย่างน้อยที่สุดมันก็ทำให้ผมไม่คิดจะรบกวนธรรมชาติให้เกินพอดี มันเริ่มทำให้ผมได้คิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่ควรจะอนุรักษ์ มันทำให้ผมใส่ใจในธรรมชาติมากขึ้น

สิ่งที่ส่วนตัวผมมีความประทับใจ และยังตั้งหน้าตั้งตาออกตกปลาบ่อย ๆ ก็คือ มิตรภาพที่ผมได้รับ จากพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ณ ที่นี้ การได้เดินทางสัมผัสกับธรรมชาติในที่ ๆ เราได้ไปตกปลา ซึ่งบางครั้งผมไม่ได้ปลา แต่ผมก็มีความสุขที่ได้ใช้เวลาในการพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติ

ปล. และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะกล่าวถึง อิอิ "รูปผม" ได้ลงหนังสือ ลงมาหลายเล่มแล้วด้วย กรั่กๆๆๆๆๆๆ ถ้าผมไม่ได้ตกปลา ผมยังนึกไม่ออกว่า ผมจะได้ลงหนังสืออะไร แบบว่าคนมันอยากดังมั่งอะครับ 5555555

อืมมมม ผมอ่านกระทู้นี้ทีไรแล้วก็ให้รู้สึกดีๆทุกครั้ง...

ไม่รู้ว่าจะต่อความได้ตรงกับกระทู้หรือป่าว...
สิ่งหนึ่ง ไม่เคยเสียใจเลยที่ได้ตกปลา คือมิตรภาพที่ได้มาจากเพื่อนตกปลา
ทุกวันนี้ ผมมีเพื่อนดีๆเพิ่มขึ้นมากมาย ทั้งในวัยเดียวกัน อีกทั้งกับผู้ใหญ่ และรุ่นน้องๆ ทั้งที่ได้จากเวบแห่งนี้ และได้มาจากการตกปลาในที่อื่น

มีครั้งหนึ่ง ผมเดินทางบนเครื่องบินโดยสารระหว่างประเทศ มันเป็นช่วงเดินทางที่ยาวนาน
ชายที่นั่งอยู่ที่ที่นั่งข้างๆ พอเห็นผมอ่านนิตยสารตกปลาเท่านั้น ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกันเลย
แต่เราก็เริ่มสนทนากันจากประโยคที่ว่า "คุณก็ตกปลาเหมือนกันเหรอ" แล้วผมก็ได้เพื่อนคุยมาจนถึงกรุงเทพฯ

"อยากมีความสุขสามชั่วโมง ก็ให้ดื่มเหล้า
อยากมีความสุขสามวัน ก็ให้ล้มวัวกิน
อยากมีความสุขสามเดือน ก็ให้แต่งงาน
แต่ถ้าอยากมีความสุขชั่วชีวิตแล้วล่ะก็ ก็จงไปหัดตกปลา..."
กวีจีนโบราณกล่าว...
ผมรู้แล้วทำไม....

ล้ำลึกมากครับ คุณ bixmouth

ได้แต่ติดตามกระทู้ต่างๆ ในเวบนี้มานาน แต่ไม่เคยแสดงความคิดเห็นอะไรเลย แม้แต่น้อย
ได้คุยกับทางเวบมาสเตอร์ เกี่ยวกับเรื่องตกปลาหลายเรื่อง เขาก็เลยขอให้ช่วยแสดงความคิดเห็นอะไรบ้าง กับวงการตกปลาบ้านเรา
รับปากแล้ว ก็เป็นอันว่าต่อแต่นี้ไปจะเข้ามาพูดคุยกับทุกๆ ท่านในที่นี้
ผมมีข้อมูล และเรื่องราวของวงการตกปลา หลายเรื่องจะนำมาเล่าสู่กันฟัง
นี่ก็เพิ่งจัดส่งข้อมูลที่ว่า การตกปลาเป็นกีฬาหรือไม่ ไปให้ทางเวบมาสเตอร์
และขอยืนยันว่า การตกปลา เป็นกีฬาประเภทหนึ่งระดับประเทศชาติ
กีฬาตกปลา มีประกาศเป็นทางการอยู่ในราชกิจจานุเบกษา นานมาแล้ว
ไม่ต้องภูมิใจว่าเราเป็นนักตกปลา แต่จงภูมิใจว่ากีฬาตกปลา ทำประโยชน์ให้กับสังคมส่วนรวม มากกว่ากิจกรรมกลางแจ้งใดๆ ทั้งสิ้น ผมขอยืนยัน
แล้วจะเล่าให้ฟังในโอกาสหน้า

กีฬาตกปลา ต้องขอใช้คำนี้นะครับ ผมว่าอยู่ที่บุคคลมากกว่านะ ถ้าหากเรารู้ตัวว่าขณะนี้เรากำลังอยู่ในเกมกีฬาตกปลาเราก็สมควรที่จะรู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัยได้ อยู่ที่สามันสำนึกของคนครับ ขอวิงวอนเถอะครับ ผู้ใหญ่บางท่าน (บางท่านนะครับ) ที่ไม่ยอมให้ลูกหลานไปตกปลา ขอถามวักคำหนึ่งนะครับว่า การตกปลามีอะไรเสียหายกับเด็กหรือครับ ถ้าเราให้เด็กได้ตกปลา ก็เท่ากับเป็นการฝึกสมาธิให้กับเขาด้วย ให้เขาได้รู้จักการอดทน การเสียสละ ดีกว่าให้เขาไปเทียวติดยาเสพติดเป็นไหนๆ แต่ถ้าถามว่า การตกปลาเป็นบาปหรือเปล่า ในทางพุทธศาสนา อยากจะเป็นได้ก็ได้นะครับ (ผมใช้คำว่าอาจจะนะครับ เพราะผมไม่ค่ิอยรู้กระจ่างนักในเรื่องพุฑธศาสนา) แต่ของอย่างนี้จะว่าบาปหรือเปล่าก็อยู่ที่คนเรานะแหละครับ ถ้าตกปลาได้ตัวเล็กเราก็ปล่อยซะ หรือได้ปลาที่ไม่ต้องการก็ปล่อยซะ ขยะที่ตกก็ช่วยดับเก็บซะ สร้่างวินัยให้เด็กตั้งแต่เล็กๆนะดีครับ

  การคิดและการกระทำในหลายๆเรื่องของผมเป็นผู้เป็นคนมากกว่าเดิมหลายเท่า  ในทางกลับกัน... ความโง่เขลาทางความคิดและการกระทำก็ลดน้อยลง