หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

oO Crazy ~*

ผมเปลืองเวลาราว สิบนาที กว่าจะปลีกออกจากขบวนรถน้อยใหญ่ที่แสนวุ่นวายในตัวเมืองเชียงราย

พักใหญ่ๆ ต่อมาบนความเร็วมากกว่า 140 km/Hr  หมอนกทำตาปรือๆ และเปล่งเสียงแหบๆ บอกย้ำเป้าหมายการเดินทาง

ผมย้อนถามคำถามเดิมๆ เป็นครั้งที่ยี่สิบ  กับคำตอบเหมือนเดิมครั้งที่ยี่สิบอีกเหมือนกัน

ผมสบถคำว่า  " ไอ่-บ้า" เหมือนเดิม .. ส่วนคนฟังหลับตาอมยิ้ม




เปลืองเวลาอีกครู่ใหญ่ๆ ก่อนผมจะเปิดไฟเลี้ยว หักพวงมาลัยเลี้ยวขวาอย่างเสียไม่ได้ พร้อมๆ กับปลุกหมอนก ให้ตื่น

มันงัวเงีย ... ทำท่าเบลอๆ เดินลงจากรถเปิดท้ายฝากระโปรงหลัง

จากนั้น.... ทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่เคยเป็น เหมือนทุกครั้งที่เรากลับมาที่นี่ เหมือนเดิม...แทบจะทุกครั้ง

คันเบ็ดและข้าวของสัมภาระ ถูกหยิบขึ้นมาเตรียมพร้อมสำหรับการทำงาน

สำหรับหมอนกแล้ว ทุกอย่างล้วนเป็นไปอย่างรวดเร็ว ตามประสาคน "บ้า" ตกปลา



ริมร่มไม้ ข้างๆ บ่อที่คั่นระหว่างเล้าไก่  กับในอุ้งมือที่ถือคันเบ็ด แกล้มด้วยบทสนทนาถึงเรื่องราวที่ย้อนหลังกันไปเกิน 10 ปี

เสียงหัวเราะ และคำ "สบถ" ของเราสองคนดังควบคู่กันอยู่เสมอ

มันเดินเลาะเรียบขอบบ่อไปยังร่มไม้ฝั่งตรงข้าม

ในขณะที่ผมพึงพอใจกับหมายเดิมใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ยืนทอดเงาให้ผมได้เย็นสบายแม้ในช่วงเวลาที่แสงแดดแรงกล้า



ผมหยิบเบ็ดขึ้นมา ร้อยตะกั่วลูกเล็กๆ ตามด้วยตะขอและหนอนยางสีสวย

ก่อนหวดออกไป 2-3 ไม้อย่างเสียไม่ได้ และเมื่อพบว่าไม่มีอะไรสนใจเหยื่อปลายสาย



ผมก็ไม่ลังเลที่จะคว้ากล้องขึ้นมาเก็บรูปใบนี้ ....แก้เหงา

+1ตามชมครับน้า

ตุ๊บ!!

ความรู้สึก ส่งผ่านปลายสายเอ็น Relix 6lb สู่อุ้งมือ

วินาทีถัดมาผมเปิดหน้ารอกส่งสายปล่อยให้มันออกวิ่ง หลายไหลออกจากสปูลอย่างแช่มช้า เนิบๆ

มันหยุดในวินาทีที่ 8 หรือ 9 ประมาณนั้น ผมดึงสายและเขย่าเบาๆ เพื่อเตือนมันให้ออกวิ่ง ... อีกครั้ง


นับได้ราวๆ 5 วินาทีหลังจากที่มันอมหนอนสีสวยออกวิ่งครั้งที่สองผมปิดหน้ารอก และรอคอยวินาทีที่สายตึง

เมื่อสายที่ตกท้องช้าง ถูกแรงดึงที่ปลายสายจนเกือบตรงเขม็ง ผมก็สะบัดคันเบ็ดเกลับหลังต็มเหนี่ยวววว



ผืนน้ำเบื้องหน้าระเบิดออก ภาพปลาช่อนตัวเขื่องกระโดดขึ้นเหนือผิวน้ำ พร้อมๆ กับที่มัน "ถรุย" หนอนยางของผมออกจากปาก กลางอากาศเช่นกัน





ผมวางรอกลงข้างๆ ตัว พร้อมๆ กับก้อนสมองที่เต็มไปด้วยคำว่า "ทำไม"

นี่ถ้าย้อนหลังไปราว 2 ปี ตอนนี้ผมคงกำลังควักซองบุหรี่ออกมาจุดบุหรี่อัดลงปอดลึกๆ เป็นแน่แท้

แต่สำหรับวันนี้ คงเหลือเพียงคำสบถดังๆ ที่ทำให้หมอนกต้องเงยหน้าขึ้นมอง....ก็เท่านั้น

เสียงโหวกเหวก โวยวายเสียงดังตรงหน้า ปลุกผมให้ออกจากภวังค์ของคำว่า "ทำไม"

"ไอ่บู๊ท ... กรูโดนแล้ว" เสียงตะโกนจากฝั่งตรงกันข้าม กระตุ้นให้ผมยกกล้องขึ้นส่องดู

มันอาจจะช้าเกินไป หรืออาจจะไม่เร็วพอเท่าใจของหมอนก

ภาพที่ผมเก็บได้จึงเป็นเพียงแค่ ภาพของการกระชากลากถูปลาขึ้นจากน้ำ เท่านั้น



5555++

ตามชมคร๊าบบบบผม 

เรื่องราวดีๆมาอีกแล้ว

ผมกดชัตเตอร์รูปนี้ พร้อมๆ กับความ "เข้าใจ" ถึงสถานการณ์ของตัวเอง

ถ้าต่อจากนี้ผมไม่สามารถ "ตีตื้น" สกอร์ของวันนี้ขึ้นมาได้

ผมเองก็คงต้องตกอยู่ใน "ฐานะลำบาก" เป็นแท้

และแน่นอนตลอดระยะทางจาก เวียงป่าเป้า ถึง เชียงใหม่ ผมคงย่อยยับไปกับสายลม

5555++

ลมร้อนวูบใหญ่พักผ่านไป



ที่ปลายสายยังคงว่างเปล่าเหมือนเดิม  ผมวางคันเบ็ดแล้วหยิบกล้องอีกครั้ง ....

ใจยังสับสนกับจำนวนครั้งของการมาตกปลาที่นี่ ...และสกอร์ของวันเก่าๆ ที่ผ่านพ้น

ในวินาทีถัดมา ผมแน่ใจว่าผมอาจจะไม่สามารถหาคำตอบของจำนวนครั้งของการมาตกปลาที่นี่ได้

แต่สิ่งหนึ่งที่ผูกพันธ์ ผมกับเพื่อน คนนี้ก็คือความ "บ้า" ในเกมส์กีฬาตกปลาเหมือนๆกัน



ผมยังจำความบ้าระห่ำในวัยหนุ่มของเราได้เสมอๆ

ในทริพคึกคะนอง

ในคืนวันหน่งเราเคยตีรถรวดเดียวจากเชียงใหม่ถึงชุมพร เพื่อไปตกกระพงที่บ่อยายหยิบ

ก่อนที่เย็นวันนั้นเราจะตีรถทั้งคืนกลับมาจากชุมพร เพื่อไปตกปลาที่สุโขทัย  ตามลายแทงชะโดจิบในตอนเช้า

และแน่นอน เย็นวันนั้นที่สุโขทัย เราก็หลับๆ ตื่นๆ ทั้งเพื่อตีรถกลับมาตกปลาที่นี่  เวียงป่าเป้า.......อีก


นึกแล้วก็ยัง "งง" ว่าทำไปได้ยังไง (ว่ะ)

ผมเดินเลี่ยงย้ายมาที่บ่อถัดๆ กัน

เจ้าคน "บ้า" ตกปลาของผมนั่งหวดเบ็ดอยู่ที่ปลายร่มไม้

มันก็เหมือนทุกๆ ครั้ง ที่หมอนกมักจะหวดเบ็ด "เป็นบ้า เป็นหลัง" อย่างหิวกระหาย



อากาศร้อนยังคงตามมาปั่นป่วนอารมณ์ของผมไม่หยุดหย่อน

ผมรู้สึกได้ถึงหยดเหงื่อเม็ดใหญ่ๆ ที่กลางหลัง ... ในเสื้อตัวที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อนั้น

ผมจึงเลือกที่จะยกกล้องขึ้นเก็บรูป พร้อมๆ กับนั่งดูมันตกปลา และ ฮัมเพลงเบาๆ


อย่างน้อยการหยุดตีเบ็ด มันก็อาจจะไม่เพิ่มเหงื่อให้มากไปกว่านี้...กระมัง

ตามชมครับ

ผมนั่งรอเวลาเรื่อยเปื่อยรอเหงื่อแห้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะออกเดินหาหมายที่ "เคย" ประสบความสำเร็จในอดีต

ที่บ่อท้ายสุดฝั่งซ้ายของฟาร์ม ผมพบร่มไม้ขนาดใหญ่

และตกลงปลงใจที่จะฝังตัวอยู่ใต้ร่มไม้แห่งนั้น




เป็นอีกครั้ง "หนอน" กับฟาร์มแห่งนี้ ก็ยังคงสร้างบาดแผลให้ผมได้เหมือนเดิม

และในไม้แรกของ Tail Dancer ผมก็หลุดพ้นจากพันธนาการทั้งปวง  จนได้

ครู่ใหญ่ๆ "ไอ่ตัวดี" เดินตามมา ท่าทาสงอ่อนกระเปลี้ย เพลียแรง

มันทรุดนั่งลงบนคันบ่อด้านบน เสียงแหบๆ ของมันบอกกับผมว่า "เฮ้ย ไปเอาน้ำให้กรูหน่อยกรูจะเป็นลม"

ผมเหลือบตามองดูมัน ก่อนที่จะพบว่าหน้าตามันถอดสี และมันไม่ได้ล้อเล่น




ระยะทางราว 200 เมตร จึงกลับกลายเป็นหน้าที่ของผม ผู้ที่สวมบทเพื่อนที่แสนดี ต่อไป

หลังจากดื่มน้ำ และกินขนม (ของผม) แล้ว

มันนั่งบ่นอุบอิบด้วยเสียงแหบๆ อยู่พักใหญ่ ก่อนที่มันจะเปรยๆ ว่า "ไม่ไหวแล้ว"



วินาทีถัดมามาก็ล้มตัวลงนอนเอาซะดื้อๆ

นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมชื่นชอบในตัวเพื่อนผู้นี้ สำหรับมันกับผมแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้อง "ลีลา" มากความ และสวมหน้ากากให้มากมาย

มันง่วง มันก็นอน...ผมก็ตกปลาไป  ก็เท่านั้น



55555++

ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ความบ้าตกปลาก็ปลุกมันขึ้นมา

อาจจะเป็นด้วยเสียงโหวกเหวกขานสกอร์ของผมดังขึ้นป็นระยะๆ  จนมันทนไม่ได้หรืออย่างไรผมไม่ทราบแน่แท้

แต่ก็อาจจะเป็นปกตินิสัยของมัน ที่มักจะหลับและต้องตื่นขึ้นพร้อมทำงาน แม้ในระยะเวลาเพียงสั้นๆ

ด้วยหน้าที่การงาน "หมอใหญ่" ของมัน  ที่ผมมักจะเห็นมันต้องโดนโทรปลุก โทรตาม แม้ในเวลาตีสาม ตีสี่ก็ตาม




และพร้อมๆ กับที่มันลุกขึ้นนั่ง...ผมก็จับมันเป็นนายแบบจำเป็น  แทบจะทันที

Rapala Tail Dancer

Colour : Perch

เหยื่อที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษอีกตัว

ด้วยแอคชั่นที่ส่ายสะบัดสมชื่อ "เจ้าหางสะบัดแด๊นซ์กระจาย"

ตัวเล็กทั่วไปแล้ว ผมใช้ได้ผลกับกระสูบเขี้ยวๆ มากมาย

ส่วนไซด์ 11 ซม. นั้นผมใช้ได้ผลดีกับการตีปลาชะโดจิบครับ



และแน่นอน สี Perch กับปลาช่อนแล้ว....มันเป็นอะไรที่คู่กันจริงๆ

ตามชมครับบบบบ 

หมอนกบ่นพึมพำ ในขณะที่ รื้อๆ ค้นๆ ในกล่องเหยื่ออยู่พักใหญ่

ก่อนจะมันจะมานั่งหวดกระหน่ำอยู่ข้างๆ ผมในร่มไม้เดียว

ไม่นานเกินรอจริงๆ สำหรับที่นี่ .....



เมื่อสมการทั้งหมดลงตัว.... คำตอบก็มาลอยอยู่ตรงหน้า

ปลาช่อน

สำหรับผมแล้วสิ่งเดียวที่ผมพิศวาสปลาชนิดนี้ก็คือ "รสชาติ" ก็เท่านั้น

ความดุดัน เรี่ยวแรง และพละกำลังในการสู้เบ็ดของมันสำหรับผมแล้วอยู่ในขั้น "ธรรมดา"



แต่ถึงกระนั้นก็ตาม เราไม่อาจมองข้ามปลาล่าเหยื่อชนิดนี้ไปได้ ด้วยมันมีอยู่แทบทุกภาคส่วนของแผ่นดินไทย

ในวันที่น่าเบื่อ แห้งเหี่ยว และผิดหวังจากปลาชนิดอื่น ปลาช่อนมักจะเป็นตัวเลือกที่ ไม่เลว เลยทีเดียว


และที่สำคัญอย่างยิ่งคือมัน "กัด" เหยื่อปลอม 

แดดร่มลมตก หมอนกเดินหายลับตาไปไกลๆ อีกบ่อ

พักใหญ่ๆ เสียงตะโกนของมันกระตุ้นให้ผมลุกขึ้นเดินตามไปดู

"สองตัวแล้ว" เสียงมันร้องบอกสกอร์ เมื่อผมเดินไปถึง




ผมยกกล้องขึ้นเก็บภาพมันอีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าก้มตากดดูรูปในจอกล้อง

ก่อนที่เสียงโวยวายของหมอนกจะดังขึ้นมาอีกครั้ง

ผมสาวเท้าจ้ำเดินไปตามเสียงโวยวายของมัน

"ขอหักเลย ...แม่มม" เสียงบรรยายสรรพคุณ และความใหญ่โต พร้อมๆ กับอภินิหารย์ของ ปลาช่อนเทพ ตัวนั้นเริ่มต้นขึ้น

ผมยกกล้องขึ้น พร้อมๆ กับฟังการบรรยายเชิงปฏิบัติการไปด้วย

5555++






อย่างที่ทราบกันดี "ปลาที่ไม่ได้ตัว" มันเป็นเสน่ห์ที่ไม่รู้จบของกีฬาชนิดนี้จริงๆ

+++ตามชมครับ