login | สมัครสมาชิก | วิธีสมัครสมาชิก | ลืมชื่อ/รหัส | login ไม่ได้? | 22 พ.ย. 67

เอาด้วย

อารายอ่ะ เง็งๆ เอาด้วยล่ะกัน

อะไรคร๊าบบพี่ตุ้ยลงทุนเปิดท้ายขายของ  เพื่อจะไปถอนมือถือใหม่หรอเนี่ย อิ อิ อิ    ปล.  ต้องการเด็กติดรถไปขายหรือ เด็กช่วยขายบอกผมได้คับพี่ ผมเอาด้วยคับ

??? เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ

เอ๊ ไอ้คำว่า เจี๊ยปะบ่อสื่อนี่ภาษาอาลายคราบ แปลว่าอาลายไม่รู้จริงๆ ใช่อีสานป่าวคราบคุณมาลิน ไม่ได้กวนนะคราบ ขอถามดู

อ้าววว
ตอบแทนคุณมาลินนะครับ ถ้าไม่รู้จริงก้อ
เจี๊ยะปะบ่อสื่อ มาจากภาษาจีน แต้จิ๋ว ครับ
เจี๊ยะ = กิน
ปะ = ป้า = อิ่ม
บ่อ = ไม่มี
สื่อ = เรื่อง (หาเรื่อง)
รวมแปลแล้ว ก้อคือ กิ่นอิ่มแล้วว่างๆ หาเรือ่ง ทำ แหละครับ (แทนที่จะนั่งสบายๆ)
ว่าแต่ มาเปิดแถวพัทยบอกด้วยนะ ไปด้วยครับ ช่วยไรได้ บอกเลยครับ พัทยา งานเปิดท้าย ยังมีอีกหลายแห่งครับ

ไป ไป ผมไปด้วย แต่เปิดท้ายแถวพัทยา ต้องระวังหน่อยนะ อิ อิ เด๋วมีคนมาชนท้าย กรั่กๆๆๆๆ

555 น้าไหม้ แค่ชนท้ายนะ พอรับไหวครับ กลัวแต่พวกจะ เสียบท้าย อ่ะดิ พัทยาอ่ะ

ทามมายต้องเปิดท้ายอ่ะครับ เปิดข้างหน้าท่าทางจะขายดีกว่านา...

จะเซ้งทั้งร้านได้เท่าไหร่  ตุ้ย

จะเซ้งทั้งร้านได้เท่าไหร่  ตุ้ย

ป้อจะเซ้งร้านเหรอ ?  ผมเอานา กำลังตกงานอยู่ด้วย  ให้2000 ไหวไม๊555

น้าตุ้ย มาแล้วเงียบ อ่ะครับ

....มาแล้วครับ...
ก่อนอื่นต้องกราบแทบตักอันอบอุ่นของพี่ๆเพื่อนๆทุกๆท่านด้วย....ขอเริ่มประกาศนโยบาย" เปิดท้ายขายของ "กันก่อนนะครับ
...คือว่าสืบเนื่องมาจากการทดลองตลาด(วิจัยตลาดการค้าอุปกรณ์ตกปลาผ่านทางเวบเพท)ของผม  ตุ้ย  มาร์ลิน  แล้วผมรู้สึกว่าทั้งผู้ขาย(ผู้ที่คิดจะขาย)และผู้ซื้อ(ผู้ที่คิดจะซื้อ)จะต้องมีการนัดเอาของมาดูกัน.....ทั้งนี้ผมมองว่าเมื่อไม่เกิดการซื้อการขายหรือต่างคนต่างแยกย้ายกัน กลับบ้านใครบ้านมัน
.........ผลที่เกิดขึ้นมีดังนี้ครับ(หรือมากกว่านี้นะครับอย่าซีเรียด)
1.เสียเวลา
2.เสียค่าน้ำมันรถ
3.เสียกำลังการซื้อ
4.เสียโอกาศทางการขาย
5.ปิดการขายไม่ได้ภายในเวลาที่กำหนด
6.ราคาซื้อ/ขาย  ไม่เกิดความชอบธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย
7.ไม่ได้อะไรติดมือกลับบ้าน
......ผมจึงเห็นว่าหากมีที่ใดที่หนึ่งเป็นศูนย์กลางของการซื้อ/ขาย(อุปกรณ์มือสอง)ก็น่าจะเป็นผลดี.....แต่เมื่อผลของการวิจัยตลาดของผมออกมามันจะมีคำถามเกิดขึ้นสองสามประเด็นใหญ่ๆคือ.1..ศูนย์กลางนี้จะเกิดขึ้นในที่ใดที่หนึ่งตายตัวเหมือนการซื้อของในร้านไม่ได้(ต้องสันจร...สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันเดือนละ1 ครั้ง)  2.ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานผมไม่ได้มองว่านี่เป็นเรื่องของธุรกิจระยะยาวแต่กำลังมองว่ามันจะคล้ายๆกับการทำช๊อทเซล...สรุปแล้วผมจะใช้วิธีเปลี่ยนจากระบบขายฝากหรือฝากขายแล้วหักเปอร์เซ็นต์จากราคาขาย  มาเป็นแบบการบริจาก(เพราะเงินที่บริจากหรือคำว่าบริจากนั้นมันมีความหมายมากสำหรับผม....โดยเฉพาะโครงการบางโครงการที่พี่ปู่บึงเคยเกริ่นเอาไว้นั้นผมจะลิ้งค์เข้ามาในภายหลังเช่น  เอาของเก่าไปให้น้อง  ฯลฯ)  ทั้งนี้เรื่องการบริจากหรือไม่บริจากนั้นคงต้องขึ้นอยู่กับความสมัครใจและไม่จำเป็นว่าคนที่เป็นคนขายจะบริจาก  หรือคนที่เป็นคนซื้อไปจะเป็นคนบริจาก.....หรือจะบริจาก 5 บาท 10 บาท ก็ไม่มีประธานหรือคณะกรรรมการคนไหนว่า
  3.เรื่องเอกสาร  เรื่องการดำเนินงาน  ฯลฯตอนนี้ได้พี่ติ่ง  แสมสาร ( ปากทางเข้าบึงสำราญ)มาเป็นคณะกรรมการชุดแรกหนึ่งคนแล้วครับและผมถือว่าโครงการนี้มีความสมบูรณ์ไปแล้ว 10 %
      ....เลยถือโอกาศแสดงขั้นตอนการดำเนินงานให้ฟังคร่าวๆดังนี้ครับ
...................ภายหลังที่ได้มีการดำเนินการเรื่องต่างๆไปแล้วไม่ว่าจะเป็นการนัดวันในหน้ากระดาน(เดือนละ 1 ครั้ง)...การกำหนดสถานที่สันจรไปขาย.....การบรรจุและลำเลียงสินค้าใส่กล่อง....การดำเนินงานด้านเอกสารทั้งเรื่องราคา/ใบเสร็จ/ใบส่งของ/บัญชีรายชื่อ/ ...ฯล
  ตัวอย่างที่หนึ่ง......วันที่ 4  เดือน 4  ปี45  เปิดร้านขายของที่ร้านพี่ติ่ง  แสมสาร สุขาภิบาร ตั้งแต่เวลา 12.00 จนถึง 18.00 น.
                              วันที่ 4 เดือน 5 ปี45เปิดร้านขายของที่ร้าน.....(กรรมการท่านอื่น/ที่อื่น/ใต้ถุนห้าง/หน้าRCA/หน้าม.ธุรกิจบัณฑิต...เป็นต้น...ครับผม
  หลังจากที่ขายของได้ทางผู้บริหารจะแจ้งให้มาติดต่อรับเงินไปครับ(ไม่มีการโทรไปบอกว่าของๆท่านขายได้แล้วหรือท่านจะรออ่านจากหนังสือเล่มใหม่ที่กำลังจะวางตลาด  เร็วๆนี้ก็ได้เพราะรู้สึกว่าทางนั้นได้รับทราบโครงการนี้ไปแล้วและก็จะให้หน้าฟรีกะผมหนึ่งหน้ากระดาษ(ไว้ทำอะไรก็ได้)หรือจะมาช่วยขายก็ไม่ขัดข้องครับ
                การครั้งนี้อาจไม่สำเร็จหรืออาจสำเร็จ...ทั้งนี้ทั้งนั้นได้มาจากแรงบันดานใจที่จะทำ...ทำ....และทำ...ไปเพื่อชาวสยาม  เพื่อชาวนักตกปลา
เพื่อคนที่ตั้งใจมาซื้อแล้วมีของติดมือกลับบ้าน....เพื่อนักตกปลาตาดำๆ...เพื่อความสัมพันธ์ระหว่างกันระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย(...คือตุ้ยไม่ชอบเลยครับที่เวลาเราขายของไปในราคาถูกๆๆเพราะเห็นเขาพูดว่าจะเอาไปให้ลูกชายตกปลาเล่น...เป็นการฝึกเด็กให้มีวินัย  ฯล..แต่แล้ววันนึงก็ได้ข่าวมาว่า.....
........ตุ้ย  ประชาชื่น37..แ.. โง่ขายมาได้ราคาโ  ฯล(แล้วผมจะทำหน้ายังไงดีครับ......เพื่อน.

...ขอความคิดเห็นต่อไปเลยครับ....การติดต่อโดยมากเน้นที่หน้ากระดานสยามนี้ครับ  แล้วก็ที่หนังสือเล่มใหม่(แต่คงช้ากว่านะ...คงไม่ว่ากัน)
......การขายทุกครั้งจะมีประธาน 1 คนและกรรมการการขาย 1 คนและอื่นๆๆ.......มีกล่องใส่สินค้ามีกุนแจใส่ด้วยทุกอย่างเกิดขึ้นภายในวันเดียว
..คือช่วงเช้าเซ็ทระบบหรือเอาของมาฝาก....ช่วงบ่าย(12.00-18.00)ขายอย่างเดียวเพื่อความเป็นระเบียบ...ครับผม

เห็นด้วยครับ กับความคิดริเริ่ม ที่จะทำให้ ผู้ซื้อ และ ผู้ขาย ได้สิ่งที่ตนเองถูกใจ
ผมมีข้อคิดส่วนตัวนิดนึงนะครับ หลังจากที่ระหว่างอ่าน แล้วอยากถาม
1. ขอเอาบทสุดท้ายมาพูดก่อนครับ พี่ตุ้ย เรื่องที่จะว่าโง่ หรือ ฉลาด อย่าพูดเช่นนั้นเลยครับ เพราะเราไม่สามารถ ทำ พันธสัญญาใดๆ กับผู้ซื้อ ได้ว่า เมื่อ เอาของชิ้นนี้ไปแล้ว จะไม่เอาไปทำเพื่อ ผลกำไรต่อไป (อันนี้มันคงเป็นเพียง สัญญา หรือ สัจจวาจา ของลูกผู้ชายเท่านั้น หรือ หญิงแกร่ง ครับ)
เหตุที่ต้องกล่าวข้อนี้ เพราะ กระทบโดนผมเล็กน้อยเวลา ซื้อ ของ อ่ะครับ พี่ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ (" ผมเอามาใช้เอง รับรองได้ " นี่คือคำพูดที่ผมใช้บ่อย) ถ้าผมต้องการของสิ่งนั้นมาใช้จริงๆ หรือไว้เชยชม
2. ในส่วนของค่าใช้จ่ายในการเปิดศูนย์ ในแต่ละครั้ง เอามาจากที่ใด เช่น RCA หรือ ที่ๆ อาจจะต้องเสียค่าเช่า (หักเปอร์เซนต์ จาก ผู้ขายหรือปล่าวครับ) เห็นด้วยในการหัก ครับ เพราะว่าจะต้องแยก ออกจาก การบริจาคคร้บ
3. แล้วในแง่ของการแลกเปลี่ยนอุปกรณ์ จะกระทำได้ไหมครับ (เพราะจะทำการเปิดกรุ ครั้งเดียว) ไม่มีการพูดถึงอ่ะครับ
4. ในส่วนของการลงในหนังสือนั้น เป็นสิ่งดี เพราะจะเป็นการเปิดกว้างกับผู้ขายมากขึ้น แต่ควรระวังครับ หาก เมื่อลงหนังสือไปแล้ว ผู้ขาย เกิด เปลี่ยนใจไม่ขาย จะแก้ไขอย่างไรครับ (เพราะบางครั้ง ผู้ซื้อ รู้ ข้อมูล จากหนังสือ เท่านั้น ไม่ได้เข้าในเวบ ซึ่งไม่สามารถ แก้ไขได้ทัน) แล้วตรงไปสถานที่จัดงาน เพื่อซื้อ ของ แล้วบอกว่า ผู้ขายยกเลิกการขายครับ ( ผมในฐานะผู้ซื้อ ที่ไม่รู้จัก ทุกท่าน ย่อมคิดว่า " ซื้อ เก็บไว้เองหรือปล่าว หลอกกันนี่หว่า ") จะเป็นแง่ลบของผู้ซื้อ ครับ แล้วมันจะส่งผลด้านอื่นต่อไป

ตอนนี้นึกได้เท่านี้ครับ สิ่งใดที่ผมคิด ตื้นไป ต้องขออภัย หรือ คำพูดใด ที่ใช้ ทำให้ไม่ถูกใจ อย่าได้ว่ากล่าวกันครับ เพราะผมบอกไปนั้น ด้วยจิตใจ อันบริสุทธิ์ แต่ด้วยคำพูด อาจจะฟังดูไม่ดี ครับ
พร้อมสนับสนุน ในความคิดครับ

เล็ก ซื้อแหลก 555

"เล็ก ซื้อแหลก" ต้องเจอกับนี่เลย "แมคฯ ซื้อกระจาย"
ควงกันไปที่ไหน ที่นั่นแหลกราญ 555

อ๋อ น้าชน มาว่าเรา แล้วก็ หนีไปเรือนแพนะ ฮั่นแน่

ก็ดีครับผมก็ชอบซื้อมากคนนึงเหมือนกัน
บางตัวซื้อมาแล้วไม่ชอบผมก็ขายอ่ะนะ
ตอนซื้อผมก็บอกซื้อมาใช้เอง  เพราะคิดอย่างนั้นจริง ๆ
แต่พอเอามาดูแล้วไม่ชอบระบบ  ใช้ไม่ถนัด  คุณภาพไม่ประทับใจ
ผมก็ขายครับ  เรื่องของซื้อ-ขายนี่เป็นเรื่องธรรมดาครับ
ผมสนับสนุนนะครับที่จะมีซื้อกลางแลกเปลี่ยนครับ

ดีครับ เพื่อนผมคนนึงครับ ก็ชอบซื้อมากกกก  แต่กลับไม่ชอบขายอะครับ ซื้อแล้วเก็บ อิอิ ใช่ปะน้าอันฯ

นั้นดิน้าชอฯ5555.

ลุยโลด น้าตุ้ย

ผมอ๊อดขาประจำพอจะมีสิทธ์หรือเปล่าครับ

โว๊ววววว    น้าอัน  แกชอบเก็บอยู่แล้วครับ  อิอิ  เหนี่ยวแน่นอ่ะ  กรั่กๆๆๆๆๆ

....ขอบคุณพี่เล็กและพื่อนๆที่ออกความเห็นครับ...ผมขอข้อคิดเห็นอีกสัก10-20คนครับเพื่อที่ว่าการครั้งนี้จะได้มีประโยชน์แก่ทุกคนมากขึ้น.....ขออีกครับ....เด๋วตอบทีเดียวครับ
.........ตอนนี้ผมอยากได้ที่สุดก็คือ  ความคิดเห็นจากหลายๆคนครับ
ลำพังผมคนเดียวคงไม่สามารถด่วนสรุปอะไรได้(ทำแล้วต้องดีด้วย)นอกจากความตั้งใจที่จะทำและทำไปโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆนอกจาก
1.อยากเห็นเพื่อนมีความสุข
2.อยากเห็นตัวเองเหนื่อยแล้วมีความสุข
3.อยากเห็นเงินทอง  เป็นของมีค่า...ทุกบาททุกสตางค์นั้นมีความหมายเช่น  การนัดเอาของมาดูกันแต่แล้วก็ไม่มีการซื้อขายกัน(คิดเป็นร้อยละ80)ทำให้ต้องเสียเวลา เสียทรัพย์(ในการดำเนินการ/เดินทาง)..จึงเท่ากับเมื่อทุกอย่างมารวมเป็นจุดเดียวกันต้นทุนของผู้ซื้อและผู้ขายก็น่าจะต่ำลงไปด้วย
4.โดยมากคณะกรรมการที่ผมจัดสรรขึ้นนั้นโดยมาผมจะใช้วิธีขอหน้าร้านตกปลาแต่ละที่แต่ละแห่ง  เพื่อจัดงานนี้ขึ้นแต่ถ้าบางพื้นที่ๆไม่มีใครเปิดร้านจำหน่ายอุปกรณ์ตกปลาอยู่เลย  ผมก็จะใช้วิธีหาสถานที่ๆดีที่สุดใกล้เคียงที่สุดเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายได้เจอกันในที่สุด...เด๋วเอาแค่นี้ก่อนนะครับผมจะมาตอบให้ภายหลัง
ตอบพี่เล็กความเห็นที่ห้าข้อ
1.ขอโทษพี่เล็กด้วยครับ...ผมไม่ได้มีเจตนาให้ตัวอย่างของผมไปกระทบใครครับ(เป็นเรื่องที่ผมโดนกับการขายอุปกรณ์เมื่อสมัยนึงน่ะครับ...และผมมีความรู้สึกว่าประเด็นนี้น่าจะเอามาเป็นตัวอย่าง  ที่ทำให้มองเห็นภาพของสัจธรรมที่ว่า100พ่อ1000แม่น่ะครับ(ไม่ได้เจตนาน่ะพี่เล็ก)
2.ทุนที่ได้นั้นมาจากหลายสถาบรรณครับ  แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
-สมุดจดรายการ  เล่มละ 7  บาท
-ค่าน้ำมันรถพิกอัป 1เที่ยว ต่อ1ครั้ง ต่อ1เดือน  รวม 100 บาท
-ค่าอาหารกลางวัล  ผมว่าร้านค้าที่ผมจะนำกล่องไปเปิดท้ายน่ะ เขาคงเลี้ยงข้าวผมน่ะ(คิดว่านะ)
.........อะไรก็ไม่เท่าสิ่งที่เราเห็นเราได้นั่นคือการทำไปแล้ว  เหมือนได้พักผ่อน(แม้เหน็จเหนื่อย สายตัวแทบขาด)
3.ข้อนี้ขอรับความขอบคุณพี่เล็กเป็นอย่างยิ่ง  ผมเองก็มัวแต่คิดถึงแต่เรื่องซื้อ/ขาย  ขอขอบคุณพี่เล็กมากที่เสนอมาครับ
4.ขอบคุณพี่เล็กอีกข้อครับ..เรื่องหนังสือนั้นเป็นเพียงขั้นตอนสุดท้ายที่ลงไปว่า"บุคลที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้  โปรดติดต่อรับเงินได้ที่เบอร์...(ว่ากันไป)..."ผมจะลงประกาศทั้งในเวบดีๆ(ที่ไม่เคยด่าใครหรือทำให้ส่วนรวมเสียหาย)และในหนังสืออ่ะครับ ...และอาจเป็นด้วยแรงใจบริสุทธิ์ทำให้ผุ้อำนวยการหนังสือเล่มหนึ่งให้ผมใช้หน้ากระดาษฟรีหนึ่งหน้า(โดยไม่คิดมูลค่าใดๆ)..ที่จะทำการใดๆก็ได้(ผมก็เลยเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างที่เห็นนี่แหละ...และยังมีอีกหลายสิบโครงการที่ยังอยู่ในขั้นวิจัยครับ
........รายละเอียดด้านอื่นๆผมจะทยอยให้ทีหลังนะครับ)
ตอบพี่aoddความเห็นที่23  ครับคือไม่ว่าพี่aoddหรือว่าใครย่อมมีสิทธิเท่าเทียมกันครับ  คือถ้าพี่aodd เปิดร้านเล็กๆอยู่มุมใดมุมหนึ่งหรือเป็นเพียงนักตกปลาตัวเล็กๆคนนึงที่ไม่เคยมีอคติกับหนังสือหรือว่าการสร้างสรรประโยชน์ให้แต่สังคมฯโดยรวม...ตุ้ย มาร์ลิน ยินดีรับใช้เสมอครับพี่aodd
........ขอความเห็นต่อไปครับ....(ภายในเดือนสองเดือนนี้โครงการนี้เกิดแน่นอนครับ..เรื่องเอกสารแล้วเสร็จไปประมาณ30%แล้วครับ)

 

siamfishing.com © 2024